ROBOT LOVE Eindhoven

Er zijn al heel wat robots in de productiebedrijven aan het werk. De voorspelling is dat 50 % van al het werk over 10 jaar door robots zal worden gedaan. Bij alle automatisering die we om ons heen zien, denken we niet direct aan robots. Die term gebruiken we voor machines die op de een of andere manier op levende wezens lijken en/of die onze empathie oproepen.
Robot Love zoemt in op de gevoelens die wij kunnen hebben bij robots. Een vijftigtal werken zijn aanwezig om de diverse facetten te belichten. Naast ontwerpers en wetenschappers zijn er ook een aantal kunstenaars ingeschakeld.

                                                          Gedeelde Liefde

Eenzame ouderen hebben soms baat bij een robot die aaibaar is.
Hans op de Beeck presenteert zijn (ingekorte) film THE TREAD (2015). Levensgrote poppen worden bewogen door in zwart geklede spelers, zoals in een traditionele Japanse theatervorm. Het verhaal gaat over een liefde via de bekende stations : verliefdheid, genegenheid, verlies. Door het spel en de herkenning kunnen we mee leven met de poppen. De film is in zijn geheel te zien op www.hansopdebeeck.com.

Een absolute trekker is de kloon van L.A.Raeven: ANNELIES, LOOKING FOR CONMPLITION (2018).Het publiek dat in de rij heeft gestaan om binnen te komen, gaat vrolijk weer in de rij staan om de androide robot te zien, die er inderdaad uitziet als een zusje van de makers.

drukt een sterk eenzaam gevoel en verdriet uit. Bezoekers willen haar onmiddellijk troosten (!?)

De Turkse kunstenaar  Server Demirtas maakt al jaren mechanical fictions. Dat zijn mechanische, robotachtige sculpturen. Hij wil bij de kijker emoties oproepen door eenvoudige repetitieve handelingen die zijn sculpturen verrichten.  Op Robot Love is zijn KORO/CHOIR (2015) te zien.

Kiroo is een Nederlands bedrijf dat pretmachines maakt, d.w.z. interactieve seksspeeltjes voor man en vrouw. De FLESHLIGHT LAUNCH is een masturbatieapparaat voor mannen dat verbonden kan worden met skype en pornsites.

FLESHLIGHT LAUNCH

Gedeelde Intelligentie

Kunstmatige Intelligentie noemen we het, als we machines zien die geprogrammeerd zijn om te denken. De simpele vormen kennen we allemaal van het internet en huishoudelijke apparaten.

Ingewikkelder is het als machines kunnen reflecteren en reageren op wat ze zien of horen. Dat dat nog in de kinderschoenen staat, blijkt uit de misverstanden die ontstaan als we computers mondelinge opdrachten geven.

Sinds 2014 spreekt kunstenaar Stephanie Dinkins met Bina48, een van de meest geavanceerde sociale robot. Ze onderzoekt of er tussen hen een vriendschap kan ontstaan. Zij wil via deze weg begrijpen wat het betekent mens te zijn. Ze heeft ontdekt dat de robot vooroordelen van de makers heeft overgenomen, al was dat niet de bedoeling.

CONVERSATIONS WITH BINA48 (2014-HEDEN)

De Duitse kunstenaar Felix Burger bouwde een installatie met 50 poppen, die allemaal op hemzelf lijken die kunnen zingen. Ze zingen het openingslied van de Mattheus Passion van Bach. Rondom deze installatie zijn filmpjes te zien waarin Felix compleet bang of gek lijkt.

SHELL SHOCK SYNDROME 2014

De sculpturen van Margriet Breevoort zijn hyperrealistisch en vreemd. Ze zijn aantrekkelijk, aaibaar en tegelijk afstotend. Ze zijn erg populair en roepen de vraag op of zulke wezens straks een soort cyborgs worden.

THE TOURIST 2017

Een echte nerd is Albert Omoss. Als jongen deed hij al niets liever dan programmeren. Hij werkt voor MTV, Google, Nike, etc. Daarnaast maakt hij fantastische animaties, zoals UNDER CURRENTS, Te zien op Youtube.

UNDER CURRENT

De Zweedse Anna Uddenberg maakt sculpturen die je als kijker een ongemakkelijk gevoel geven.

Vrouwenlijven liggen in sexy ondergoed op koffers of tafels, soms met een selfiestick. Door hun houdingen roepen ze porno-beelden op. Anna's oeuvre richt zich op de 'plicht' van vrouwen om verleidelijk te zijn, om aandacht aan hun uiterlijk te besteden, soms op het ziekelijke af.

SAVAGE 2017

TO INFINITY AND BEYOND Breda Photo Festival 2018

Alweer de 8e editie van dit fotofestival, dat langzamerhand het belangrijkste van Nederland wordt.
Een thema vormt een goede leidraad voor de keuze van deelnemers en voor de verwachtingen van het publiek. De titel van het festival wijst naar de invloed van de wetenschap op ons leven en op de toekomst. Gelukkig is er ook plaats voor werken die op artistieke wijze het thema verbreden.

Een absoluut hoogtepunt is de installatie die inde oude Koepelgevangenis is te zien. Het is een werk van Geert van Kesteren (1966) reist al 25 jaar door het Midden Oosten als fotograaf/filmer. Hij is vooral geïnteresseerd in het Heilige Land en met name in Jeruzalem omdat een pelgrimsoord is voor het Judaïsme, Christendom en Islam. Bovendien is  daar ook het geloof in de algoritmes volop aanwezig.
THE BELIEVERS (2018) bestaat uit een 12 meter lange videowal, opgebouwd uit 29 schermen. Daarbij is een fantastisch geluidsdecor aanwezig, dat in de Koepel alom te horen is.

Een Deens fotografencollectief Sara, Peter & Tobias werken sinds 2015 samen met groot succes en heel wat prijzen.  Hun project THE MERGE ging in Breda in premiere. Zoals de titel aangeeft gaat over de fusie tussen mens en apparaat. Bij de complete overgave aan de media  stellen zij vraagtekens en beschrijven ze een worst case scenario.

Dit apparaat werkt met geluidsgolven, kleurenvelden, etc waardoor men in een korte tijd los komt van de dagelijkse zorgen. Het is gebaseerd op Indiaanse en Aziatische rituelen.

In Japan kunnen mensen zich voorbereiden op de dood door tijdens een meerdaagse cursus hun begrafenis, hun ziekbed en hun sterven te ervaren nu ze nog gezond zijn. Onderdeel is dat men in de kist gaat liggen in hun doodskleed, hun ademhaling zo traag mogelijk te maken en kalm te blijven als de kist gesloten wordt voor vijf minuten.

Het Afrofuturisme is een nieuwe stroming in de Afrikaanse kunst. Het voorspelt een grote toekomst voor de Afro-Amerikanen. Het is een samengaan van Science Fiction, mode, technologie en kunst.
Sun Ra, een jazzmusicus in de jaren vijftig, kan je zien als een voorganger. Hij kleedde zich en zijn orkest in wonderlijke kostuums en zei dat hij van Saturnus kwam.
De Keniaan Osborne Macharia maakt een soort glamourfoto's die aansluiten bij de stroming.
De serie NO TOUCH AM toont 3 "Hausa Herbal Men" uit de staat Ketsina in Nigeria. In hun mooie pakken en hun huisdier (getemd op de wijze van hun voorouders) bewaken zij 's nachts de oerwouden. Zij beschermen de jungle flora en voorkomen illegaal hakken. Echt of Fake?

FLOATING NIGHTMARES is een serie die speciaal voor het festival is gemaakt door Keyezua (1988, Angola). Zij studeerde in Nederland en werkt in Angola.
De foto's zijn gemaakt naar aanleiding van de grote stroom vluchtelingen uit Afrika.
Het idee is dat de vluchtelingen in de opvangkampen een serum krijgen toegediend waardoor ze willoos en emotieloos worden en zo gemakkelijk slavenarbeid kunnen verrichten.

Honderden rivieren en meren raken door de klimaatveranderingen uitgedroogd. Een ramp voor de bevolking die leeft van de landbouw en veeteelt. Grazige weiden verworden tot woestijnen.
De Zuid-Koreaan Daesung Lee kreeg toestemming de foto's die zo'n veertig jaar geleden gemaakt zijn in opdracht van het Nationaal Museum te gebruiken. Hij gebruikt ze om het verschil te laten zien tussen nu en toen. De figuranten hebben traditionele kleding aan.

In Zuid-Hongarije is een kippenfarm waar alle hennen behoren tot het ontworpen ras

Novogen White. Ze zijn gemaakt om zoveel mogelijk eieren te leggen, die gebruikt worden om medicijnen van te maken. Ze zijn dus net zoveel natuur als techniek.  De fotograaf Daniel Szalai (1991, Hongarije) maakte 168 kippenportretten, maar alle kippen zijn bijna identiek.

TO INFINITY AND BEYOND (vervolg)

Het verlangen om de ruimte te verkennen is waarschijnlijk zo oud als de mensheid.

Sjoerd Knibbeler (1981,NL) heeft heel wat kunstmanen, e.d. gebouwd en gefotografeerd zonder kunstlicht maar met maanlicht

LUNACY

ENGINE

De aarde kent maar een maan. Op de foto's van Robert Pufleb (1969,BRD) & Nadine Schlieper (1976, BRD) ziet de maan er steeds verschillend uit. Hun samenwerking koppelt de fotografie van hem aan het virtuele design van haar. Het resultaat is een boek: Alternative Moons (2017).

Als robots te veel op mensen lijken, roepen ze aversie op. Toch zijn er vele designers die streven naar zo echt mogelijke mens/machines. Max Aquilera-Hellweg (?) reisde 7 jaar door de VS en Japan en bezocht de wetenschappers die de robotologie beoefenen. Zijn foto's roepen geen afkeer op, eerder een ontroering. Zijn boek heet Humanoid.

In 1951 werd baarmoederhalskanker geconstateerd bij de Afro-Amerikaanse Henriette Lacks.
Zonder toestemming van haar familie werden er cellen bij haar weggehaald om wetenschappelijk onderzoek naar kankercellen mogelijk te maken. De fotograaf David Fathi (1985, FR) verdiepte zich in haar verhaal. Het deel van de tumor dat was weggenomen, bleef tot verbazing van de wetenschap groeien en zich delen zonder ophouden. Delen (HeLa cellen) ervan zijn over de hele wereld gebruikt in research. In zijn project The Last Road of an Immortal Woman (2017) combineert hij opnamen van de laatste weg die Henriette in haar leven heeft afgelegd (van haar huis naar het ziekenhuis) met opnamen van haar LeHa-cellen.

????

Christof Krause (1993, BRD) & Cyrano Bentlage (1991, BRD) fotografeerden mensen en gingen de foto's te lijf met allerlei programma's die niet voor beeldbewerking zijn bedoeld. Soms werden meer dan 100 foto's gebruikt om het eindbeeld te verkrijgen. Een deel van het proces hadden zij niet in de hand. De computer deed het werk. De mens is nog in het beeld te herkennen. Strange Enity (2017)

Light All Askew in the Heavens heet het project van Patrick Pollmeier (1992, BRD). De onbegrijpelijkheid van deze titel is zo bedoeld. De fotograaf is gefascineerd door al die formules , zoals  E=Mc2. Iedereen weet dat het idee van Einstein is, maar wat het betekent, weten de meeste mensen niet. Dat is zijn uitgangspunt voor zijn fotografie: vormgeven aan ingewikkelde begrippen.

URBAN NATION Berlijn

Vanaf 2013 geeft Urban Nation opdrachten aan de wereldwijde community van Urban Artists om muren in Berlijn te verfraaien. Sinds 16 september 2018 is er nu een heus museum in een oud pakhuis. Er zijn heel wat werken te zien in een soort kruip-door-sluip-door gang/trappenstelsel.
De meeste werken zijn uiteraard ter plekke gemaakt. De werken hebben ruimte nodig en die krijgen ze hier niet, waardoor ze aan kracht verliezen.  Toch is het een bezoekje waard.

DALEAST RAUCH 2017

FIN DAC

JAUNE 2018

MIMI-S POSSE 2017

NYCHOS

SANDRA CHEVRIEN  LA CAGE 2017

??? (OP ROESTPLAAT)

KWON KYANG YUP TEARFUL 2014

ALICIA KWADE & ANNETTE KELM Berliner Galeries

Koenig Galerie

ENTITAS (Entiteit) zo heet de presentatie op de bovenetage van de galerie. De kunstenaar is
Alicja Kwade (1979, Polen). Internationaal wordt haar werk zeer gewaardeerd, ook in Nederland (bijv. De Appel Amsterdam). Haar werk is artistiek, wetenschappelijk. Alledaagse voorwerpen stapelt, buigt, breekt ze om zo de kijker aan het denken te zetten.

Op de voorgrond: FALL  (de pijpen zijn bevroren in hun val)
Op de achtergrond: BEWEGTE LEHRE DES MOMENTS (2015):
een stationsklok slingert rond.

Half uit de boom gehakte meubelen tonen de afhankelijkheid van de natuur. 

De pijpen gaan dwars door muren van beton. Ervoor liggen stenen kogels.
Zijn ze afgeschoten, gerold of geplaatst?

TRANS- FOR- MEN 8 (2018)
Al vanaf 2013 is ze bezig met diverse soorten stenen die in rij liggen tussen spiegels.
Het resultaat is alsof de ene steensoort overgaat in de ander.

Voor het eerst heeft ze rood- en geelkoperen vormen toegevoegd.

Annette Kelm (1975, BRD) is fotografe. Ze bouwt stillevens op waarbij ze onlogische combinaties maakt. De expo van haar nieuwste foto's heet LIGHT/DOUBLE. Zonder licht kan je geen afbeelding maken van wat voor je staat.

LIGHT DOUBLE

MINI AESEL

Gruen und Rund

500