WONDERLAND KUNSTHAL DEKADE

25 juli 2009

Amersfoort heeft er een kunsthal bij, een splinternieuw gebouw met een prachtige constructie en een heel open uitstraling. Het daglicht stroomt van alle kanten binnen. Dat en de ietwat onhandige constructie van de expositie etages zorgen ervoor dat de beelden een gevecht moeten leveren met de ruimte. Ook de volgorde van de werken maakt dat de totaal indruk minder is dan wanneer de werken in een betere omgeving of combinaties zouden zijn gepresenteerd. Nu lijkt het geheel vooral kunstenaars te tonen die kinderlijk werken, al of niet met dubbele bodem. Het lijkt alsof ze geselecteerd zijn op hun professioneel geknutsel.

Henry J Dagger is een kunstenaar die pas na zijn dood ontdekt werd. Hij bleek zonder dat iemand dat wist een grote hoeveelheid illustraties in waterverf te hebben gemaakt bij zijn epos The Story of the Vivian Girls. Hij woonde in een armzalig kamertje tot hij overgebracht werd naar een verzorgingstehuis. Na zijn dood vond met zijn werk. Het is het werk van een autodidact. Het verhaal en de tekeningen lijken op kinderlijke fantasieen. Vreemd genoeg hebben de meisjes allemaal een penis. Ze worden op beestigachtige manier gemarteld en gedood door rijke volwassenen.
Henry Dagger
Henry Darger

Patricia Piccinini maakt van silicone fantasiefiguren, menselijke dieren die zij voorziet van echt mensenhaar.
PATRICIA PICININNI big mother
Big Mother van achteren gezien.

PAUL MORRISON maakt grote muurschilderingen, bijna altijd in zwart wit.
In Amersfoort is niet deze te zien, maar een vergelijkbare.


CHIHO AOSHIMA schildert wonderlijke landschappen met daarin sprookjesfiguren en tieners. Door de glanzende en felle kleuren neigt het naar kitsch, al wijzen de prijzen die voor haar werk betaald worden daar niet op(?)

ARTURO PHILOMENO borduurt zijn werken in zijde. Vaak zijn het nachttaferelen waar geraamtes zich gedragen als levenden. Wat op de maan lijkt is het hoofd van ET.

BARBARA POLDERMAN maakt haar installaties met o.a. textiel. Zij baseert zich graag op de natuur en heeft een voorkeur voor vogels als uilen en arenden.


MARCEL DZAMA
heeft een bijna stripachtige en naieve wijze van figuren neerzetten. De voorstelling vertelt vaak een luguber verhaal.

LIZ CRAFT maakt beelden en installaties. De dood is vaak aanwezig in de vorm van een lachend skelet.
LIZ CRAFT - de vreugdedans

NATHALIE DJURBERG maakt klei/animaties en gewone tekenfilms. De films vertellen sprookjesverhalen, de kleurtjes zijn zoet. Leuk, maar is het museum de plaats om ze te tonen?

MARTHA COLBURN maakt ook filmpjes, schokkerig, amateuristisch lijkt het. Net als haar doeken tonen ze lugubere taferelen, vaak ontleend aan oorlogen.

KAREN SARGSYAN
doet het goed in expoland, op bijna elke tentoonstelling van moderne kunst is haar knipselwerk te zien. Zij past uitstekend in dit gezelschap. Haar knipwerk is natuurlijk veel beter en geraffineerden dan het gemiddelde knip- en plakselwerk,
maar het geeft haar werk ook dat kinderlijke dat veel kunstenaars hier gemeen hebben.

KATHRINE AERTJBERG they were out to get her Een combinatie van olieverf en spuitbus maakt dat de werken in ieder geval mooi gemaakt zijn. de voorstellingen laten ook zonder de titel veel te raden. Veel van de overige werken op deze expo hebben dat niet of nauwelijks. De curator zegt dat de werken onze fantasie moeten prikkelen. Dat lukt niet erg omdat ze zo eenduidig zijn.

TIM LEWIS Deze struisvogel reageert op de geluiden en bewegingen van de omstanders. Poten en kop bewegen in hun richting. Helaas was de aansturing kapot. Gelukkig is het werk ook in stilstand mooi. Iets dat bij veel kinetische kunst niet zo is.
MATHEW WEIR schildert kleine doeken die door de overdreven glinstering de indruk maken van gefotografeerde porceleinbeeldjes. Knap gemaakt maar ook voor zijn werk geldt hetzelfde: een combinatie van zoet en kinderlijk met gruwelijkheden.
Zou het dan toch allemaal door de televisie komen?

ARMANDO VAN DE STRAAT NAAR DE STRAAT

In het kader van Amersfoort 750 jaar kregen Daniel van de Haterd, Chris Snowden en Finally Graffiti de opdracht pieces te maken gebaseerd op teksten van Armando.
Het is een bont geheel geworden dat van het centraal station via de Zonnehof (waar werk van Armando uit de jaren zestig te zien is)naar de ruine van de Elleboogskerk voert, de plek waar oorspronkelijk het Armandomuseum was en na opbouw weer zal komen. Helaas hangen de werken niet op de meestgeschikte plaatsen: hoog aan gevels, in de schaduw van bomen of boven een afdak of op een muur waar altijd geparkeerde auto's het zicht belemmeren. Op onze wandeling zagen wij veel betere plekken, waar de werken de volle aandacht zouden trekken en zeker beter tot hun recht zouden zijn gekomen.
dat is zo grappig als je Rotterdam binnenkomt, je ziet allemaal steigers en bouwwerken
piece 10 aan de Elleboogkerk


als de machine goed is afgesteld, wordt goed werk verkregen

piece 9 op bouwschutting westsingel

hx410: er blijft vrijwel niets op het land achter piece 7 op Rietveldpaviljoen

CALVIN ME CKB DORDRECHT

19 JULI 2009
Regelmatig organiseert het CBK Dordrecht tentoonstellingen, meestal zijn die klein of zeer specialistisch. Nu hebben ze de mode-ontwerper Aziz gevraagd een expo samen te stellen onder de noemer Calvin Me. In Dordrecht is op diverse plekken aandacht voor de invloed van Calvijn op Nederland en de Nederlanders. De centrale noemer waaronder de kunstenaars te vangen zouden moeten zijn is dus een reactie op de Calvinistische leer en levensstijl. Dat is (gelukkig) niet aan de samenstelling af te lezen. Het zijn bij elkaar verrassend goede werken van bekend een minder bekend kunsttalent. Waar de werken vandaan komen, is niet aangegeven.
MONALOI MEHER werkt met draad, vooral rode. Daarmee pakt ze voorwerpen in als een huiselijke Christo. Het mooie is dat de vorm herkenbaar blijft van het nu onbruikbare voorwerp.

LAM DE WOLF WEERSPIEGELING
werkt ook met textiel. Hij heeft met zakdoeken, jurken en theedoeken gewerkt die hij voorzag van geborduurde teksten. De serie Weerspiegeling bestaat uit gevlochten raffia en repen stof bij elkaar gehouden door plastic binders.

GREG STREAK ENVELOPES FOR TEARS 2008 Ook Greg Streak werkt onder andere met stof. Dit werk is een voorbeeld van wat veel kunstenaars op deze expo tonen: het is met veel geduld in elkaar gezet met vaak eenvoudige middelen. (Zou dat het Calvinistische element zijn?)

ERIC STALLER BIG BANG THEORY 1996 Eric Staller heeft meer van een vrolijke uitvinder dan van een introverte kunstenaar. Hij werkt met licht, met foto's, video's etc.

BABY MARC QUINN.
Van Marc Quinn is een mooi werk aanwezig waarvan geen afbeelding te vinden is.
Het is een bloemstuk met grafbloemen en een doodshoofd alles is nu in metaal gevangen en daardoor een memento mori dat tijdelijkheid en eeuwigheid op een simpele wijze verbindt. In Engeland is deze baby te zien. Meer dan levensgroot en hij lijkt te zweven. Baby's, gehandicapte en Kate Moss hebben veel succesvolle beelden opgeleverd.

Kate Moss
Net als het werk Self, een afgietsel van zijn eigen hoofd gevuld met zijn eigen bloed.
Self

De Chinese kunst is over de hype heen. Nu kunnen we rustig zien welke kunstenaars uit dit gigantische land meerwaarde hebben. Deze twee horen er zeker bij. Ai Wei Wei was bijvoorbeeld al een pionier van de Chinese moderne kunst.
AI WEI WEI
zHANG XIAOGANG

GLASHART FORT VUUREN 2009

In Fort Vuuren, 3 km ten oosten van Gorinchem vindt jaarlijks een tentoonstelling plaats Glashart. Een groep internationale kunstenaars die werken met glas krijgen de uitnodiging werk in te zenden. Een aantal van hen maken speciaal voor de plek een installatie. De kwaliteit is wisselend.
Conceptueel en slordig naast vakmanschap en aansprekend. De omgeving is heel bepalend. Het fort kent dikke muren waarvan de witte verf hier en daar aan het afbladderen is. Met licht krijg je in deze omgeving al gauw een theatraal effect. Zoals bij alles kan zo op effect gewerkt worden, dat de plank behoorlijk wordt misgeslagen.

Lisabeth Sterling heeft een serie klassieke posters nagemaakt op koper met plexiglas. De bekende Uncle Sam drukt met zijn niet zichtbare hand op de rode knop om het atoomgeweld te laten losbreken.
Lubomir Ferko
Olga Pusztay maakt interieurs met oude meubelen die door de toevoegingen van glas mysterieus worden.
Gerda Kruimer werkt met 3d-tekeningen. Die maakt ze op doek, maar ook in plexiglas.
Yves Jumeau wil graag provoceren. Tegenover hulzen waarin diaplaatjes van vroeger straatleven te zien zijn, staat een bord met glazen lullen.
Effie Haikidis laat zich inspireren door ledematen die zij in glas verwerkt.
Silvia Levinson maakt installaties die er vriendelijk uitzien, maar schijn bedriegt.
Gerry King is directeur van het Gorinchems Museum. Hij maakt prachtig glaswerk. In Glashart staan op glas geschilderde figuren die Afrikaans aandoen.
Ineke Otte maakt mystiek werk. Haar tranen van Maria zijn beroemd. Dit symbool wil het samengaan van aarde en water/lucht uitbeelden.
Sunny van Zijst is vertegenwoorigd met een installatie die met de bloedsomloop te maken heeft. Zij voorzag de tafel en de stoelen vandezelfde versiering als deze takken
Sylvia Levinson gebruikt meubelen, glas en licht om een bevreemdend effect te krijgen
Rebecca Hartman- Kearns heeft een prachtig gebruik gemaakt van de ruimte. Ze heeft daarin 'embryo's' in plastic opgehangen die door het invallende zonlicht tot nadenken leiden over leven en kunstmatige vormen daarvan.