ANNA WENZEL en EXTASIS: licht en geluid Stedelijk Museum Schiedam

FUCK THE DICTATOR  onder die naam kreeg ANNA WENZEL (1972, BRD) CARTE BLANCHE

om een aantal zalen in te richten. Ze heeft daar nieuw en oud werk bijeengezet in een prachtige ruimtelijke compositie.Anna Wenzel strijdt voor een autonome kunst. Beelden zijn besmeurd met verf. Er is ingehakt op het werk. De scheidslijn van vechten voor en vechten tegen is niet te trekken

UNDER CONSTRUCTION (2023) op het voorplein staat een installatie met vlaggen en vrouwenbustes en architectonische elementen. Het ziet er uit als een barricade. De vrouwenbeelden zijn geinspireerd door de Oekrariense vrouwenbeweging FEMEN. Zij protesteerden tegen de vrouwenonderdrukking door topless te demonstreren met leuzen op hun lijf geschilderd en bloemenkransen in het haar.

Nieuw in haar oeuvre zijn keramische relièfs. Ze zijn gebaseerd op foto's van rellen e.d.

De voorstellingen lijken op dubbelbeelden. Het aanbrengen van verf maakt de voorstelling nog dreigender.

REALITY CHECK (CAPITOL) 2023

REALITY CHECK (BANLIEU PARIS) 2023

SPLENDID SURRENDER 2012 metal en ceramics
Wenzel maakte dit beeld als protest tegen de forse bezuinigingen die de overheid oplegde aan de cultuur.
Het is opgebouwd uit vlaggen en een gevallen adelaar

UNDER CONSTRUCTION (I AM MY OWN PROPHET) 2018

HOUSE OF FOOLS (CHRISTOPHER) 2023

EXTASIS is een beperkt overzicht van werken die licht en/of geluid centraal zetten.

Op de zolder is bijvoorbeeld een halfduistere ruimte waarin een geluidscollage te horen is.

Een werk van Jan van Schoonhoven verandert door hoe het licht op de opstaande randen valt waardoor schaduwen ontstaan.

NAZIF LOPULISSA (1991)
LOCOMOTION PAYNES GREY 2021
Na zijn opleiding aan de kunstacademie Rotterdam kreeg hij al snel een eigen expo in Coda Apeldoorn.
Hij toonde daar een reeks Locomotion. Hij schilderde diverse banen met opgaande krommen.
Hij wil beweging vastleggen. De kijker wil de compositie herkennen. Dat lukt niet maar de toeschouwer ervaart dan wel een gevoel dat de lijnen bewegen.

Hetzelfde werk maar dan gekleurd door de lichten van de werken van Jan van Munster.

                                        

JAN VAN MUNSTER (1939)  maakt veel lichtobjecten, naast zijn continue stroom van variaties op IK.

                                                    

NICK VERSTAND (1984) is een mediakunstenaar. Hij wil door licht en geluid
de toeschouwer bewust maken van hoe men de ruimte waarneemt.
 LIQUID LOGIC  2017
We zien een groot scherm waarop een cirkel probeert rond te worden, dat nooit lukt.
De veranderingen gaan zo snel dat onze ogen het niet waarnemen.

MARISKA DE GROOT (1982)
maakt machines die licht en geluid maken. Het apparaat in deze expo staat

                         in een duister gedeelte. Op een sokkel zit een led-lampje onder een draaischijf 

                         die regelmatig van tempo verandert. De schijf bestaat uit een aantal elementen 

                        die alle kanten kunnen opdraaien. 

                                                           Een hallucinerende ervaring.

HELEEN BLANKEN (1982)
is een multi-media kunstenaar. Ze maakt installaties waarbij computer-gestuurde elementen bewegen en reflecteren. Daarnaast werkt ze ook met geluid. Een internationaal veelgevraagde kunstenaar .

KISS MY SOUL Dordts Museum

 Hemelse en Aardse Liefde in de hedendaagse kunst is de ondertitel van deze verzameling  kunstwerken. De aanleiding voor de tentoonstelling is het bij het publiek geliefde schilderij van Ary Scheffer: 

DE HEMELSE EN AARDSE LIEFDE 1850
We zien twee verschillende afbeeldingen van Venus. De naakte Venus staat voor de aardse liefde: wellust, wild (nog versterkt door de tijger waarop de hand leunt) en genieten van het hier en nu. Achter haar staat de hemelse Venus in een houding die naar de veelvuldige afbeeldingen van Maria: wijzend naar de hemel en de hand op de (zwangere?) buik.

VERA GULIKERS (1991) THE MODEL 2021
Ze schildert en maakt beelden. Haar werk is kleurrijk met een voorkeur voor 'meisjeskleuren'.
Bij haar beelden modelleert ze de vrouwen naar haar eigen uiterlijk. Er zit iets uitdagends in haar vrolijk makende werken.

KALIOPE LEMOS (1951, Griekenland) HEALING WATER 2020

                                Dit is de eerste keer dat er werken te zien is in een Nederlands museum, terwijl ze                                        internationaal bekend is vanwege haar grote installaties die in steden te zien zijn. 

                                In Rotterdam maakt een van haar beelden deel uit van de Beeldenroute. 

                                Ze woont en werkt in Londen. Haar werk is heel divers. Haar beelden zijn sterk
                                vergrote voorwerpen als een schoen met naaldhak, een damestas, een ketting (zie                                          hieronder). Dit detail toont ook haar dubbelzinnigheid: de binnenkant is voorzien van
                                voetklemmen. Wat verleidelijk lijkt, kan gevaarlijk zijn. Haar tekeningen en
                                schilderijen tonen vrouwen die zoeken naar vrijheid, verdieping en liefde.

                                Haar tekeningen lijken abstract, maar er zijn elementen die vrouwelijk zijn, zoals                                          haren, handen en intieme delen.

KALIOPE LEMOS NECLACE 2016

CHARLOTTE WEISE (1991, BRD) -ERDE 2015

                                            Ze woont en werkt afwisselend in Amsterdam en Gorlitz, haar geboortestad                                                  in  de voormalige DDR. Ze geniet van de 'stromende eigenschap van olieverf'.

                                            In haar werk gebruikt ze ook lippenstift. Haar beelden ontstaan spontaan.

                                            We zien Moeder Aarde nonchalant liggen. Haar gezicht ligt op Zuid-Amerika.

                                            Ze kijkt verveeld en misschien van binnen boos. Boos op ons omdat wij haar 
                                            niet helpen. Daarom kijkt ze weg. Ze wil niets meer met ons te maken. 

HADASSAH EMMERICH (1974)  BODYSCAPE 2019
Ze maakt het liefst grote werken of muurschilderingen. Ze werkt met sjablonen van vloervinyl
die ze als  verfstempels gebruikt. Er zijn bijna altijd vrouwelijke elementen, knieën, dijen, borsten of vagina's. Door te werken met heldere kleuren die elkaar versterken, krijg je een lekker gevoel bij het kijken.

MARLENE DUMAS (1953, Zuid Afrika)

DE AANWEZIGE 1985
In 1976 kwam ze naar Amsterdam waar ze zich ontwikkelde tot een wereldbekende kunstenaar.
Ze heeft een voorkeur voor waterverf en gebruikt weinig kleuren.
Het Dordts Museum heeft een mooi werk uit haar begintijd. Het is een portret van mevrouw
Oppenoorth, die haar steunde in haar begintijd.

links: DE GEBOORTE VAN DE SCHILDERKUNST
midden: TIME AND CHIMERA
rechts: THE MAKING OF
De 3 werken zijn nu voor het eerst samen te zien. De curators zagen een overeenkomst
met het werk van Ary Scheffers.
Links zien we de mythische Kora die de schaduw van haar geliefde op de muur schildert.
In het midden zien we de mythische Chimera: een vrouwelijk monster dat vuur spuwt en
een slangenstaart heeft. Achter haar staat De Tijd die haar tegenhoudt en haar verdelgt.
Het rechtse tweetal toont een meisje dat een man maakt uit klei, zoals de Golem. 

THE ARTIST IN LOVE

HENK VISCH (1950)  IM SIMULATIONSRAUM #2 (2019)
Beelden, tekeningen en etsen hebben in hun afbeelding veel gemeen.
De mens staat centraal. Het zijn geen portretten, maar schematisch
neergezet. De lichamen zijn elastisch en uitgerekt en missen soms lichaamsdelen, zoals armen.
Ze lijken verbaasd over zichzelf.

MARIA ROOSEN (1957)  LIEFDEAPPELS 2017

                                       Ze is vooral bekend geworden door haar glasgeblazen borsten en pikken. Ook

                                      deze glazen appeltjes zijn voorzien van geslachtsdelen. Tegenwoordig maakt
                                      ze nog wel glazen figuren, maar het lijkt alsof ze nu meer als aquarellist gezien                                           wil worden.

                           

JUUL KRAAIJER (1970) ZONDER TITEL

                                     Ze is begonnen met tekenen. Na haar reis door India, kwam er een soort
                                    mystiek in haar werk. Het zijn altijd vrouwen die ze tekent en fotografeert.

                                    Vaak combineert ze haar model met dieren. Haar werken kennen een serene 
                                     sfeer, al zit er toch een sprankje erotiek in.

MELANIE BOLANO (1978)
WHEN THE BODY SAYS YES (2022)
Intimiteit en Isolatie zijn de thema's die haar werk spreken.
In 2022 was zij de Nederlandse vertegenwoordiger in de Biënnale Venetië.
   Deze foto was de poster voor haar bijdrage. In een kerk waren video's te zien
                       Naast films, maakt ze foto's en performances. Ze geeft alle aandacht aan de gendersoorten.

  
  

FEMMY OTTEN (1981) - ZONDER TITEL 2014

                                 Ze maakt vooral beelden, maar schildert ook. De beelden lijken pas gemaakt en
                                doen toch denken aan Etruskische of Renaissance werken. Ze werkt lang aan haar
                                beelden. Ze gaat door tot er een bijna devote werking uitkomt. Vaak zijn de figuren                                      hybride: man en vrouw, mens en dier. Als ze een wandschildering maakt, plaatst ze                                      daar gipsen elementen in. Als deze afbrokkelen, laat ze de stukjes liggen. 

                                Verval speelt immers een rol in haar werk.
 

AND LIFE IS OVER THERE

 

SADIK KWAISH AFRAJI 1960, Irak
THE HOUSE THAT MY FATHER BUILT
Een 6 minuten durende film. In de linker onderkant verschijnen interieurtekeningen.
Het zijn herinneringen aan de kamer waar zijn vader zat. Hij toont in de tekeningen foto's van zijn vader en zijn kostuum en zijn kastje
De spelende kinderen zweven om het huis en de grote man aan de rechterkant is de zoon, die zich moet buigen om zichzelf en zijn vader in het huis te zien.

EMMA TALBOT (1969, GB)
MIRRORED LANDSCAPE
Talbot exposeert over de hele wereld, was ook te zien op de Biennale Venetië.

                        Ze ia bedreven in het maken van figuren met textiel. Sprookjesachig maar niet zoet.

VRIJE VOGELS Grote Kerk Breda

Een kleine uitgeverij in Frankrijk heeft internationale (natuur)fotografen gevraagd materiaal te sturen voor een boek  gewijd aan hun foto's van vogels. Inmiddels bestaat de serie uit 50 delen. Een aantal van deze vogelaars zijn nu verenigd in een rondreizende tentoonstelling. De Grote Kerk in Breda leent zich heel goed voor deze expo.

Paolo Pellegrin (Italie) is een bekend foto-journalist. Indeze serie richt hij zijn lens op een kolonie wouwen. Ze zijn in hun vlucht gefotografeerd.

 Graciela Iturbide (1942, Mexico) fotografeert het alledaagse Mexicaanse leven. En vogels horen daarbij.

Byung- Hun Min (1950, Zuid Korea) werkt vooral met de ontwikkelingstechnieken van zilvergelatinedruk.

Christophe Maout (1967, FR) combineerde tijdens de lockdown een fotoapparaat met een verrekijker.

Yoshinori Mitzutani (1987, JP) zorgt bij zijn foto's van vogels voor een ordening,

die haast onmogelijk is bij vogels.

Kyunghee Lee (1969, Zuid-Korea) reist in de winter af naar de bossen in het zuiden.

In de ijskou wacht zij geduldig op de kraaien. In haar land spelen kraaien een rol in mythes en legenden.

Michael Kenna (1953, GB) probeert met zijn foto's aan te sluiten bij de 19-eeuwse schilderkunst.

Er gaat een rust uit van zijn werk.

Pentti Sammallahti (1950, Finl) is een natuurfotograaf werkt met twee kleuren: wit en zwart.

Rinko Kawauchi (1972, JP) is dol op de lente en het nieuwe leven. Ze heeft lange tijd zwaluwen gefotografeerd.