BODY OF WORK - ITAMAR GILBOA in BAZ Scheveningen

De Israelische kunstenaar Itamar Bilboa (1973) neemt zichzelf als uitgangspunt voor zijn werk.
Niet om autobiografisch werk te maken, maar om het publiek aan het denken te zetten. Na gedegen onderzoek komt de vraag naar de vorm. Aangezien hij een veelzijdig kunstenaar is, kan hij kiezen uit beeldhouwwerk, schilderijen, tekeningen, video's. Meestal bestaan zijn tentoonstellingen uit een mix van zijn uitingsmogelijkheden.
Voor deze expositie is hij uitgegaan van zijn eigen lichaam. Hij heeft scans, etc. laten maken en via 3Dprinters delen van zijn lijf (longen, rugwervel, ogen, hersens, enz) in chroom uitgevoerd.

Overzicht

LONGEN

BORSTKAS

HART

HERSENSCAN 
De rode vlek geeft aan welk deel van het brein actief is tijdens het creatieve proces.

SCHEDEL 
Daarboven hangen prenten van de schaduwpartijen die de schedel vormde dooe veranderende lichtval. 

JAUME PLENSA Beelden Aan Zee Scheveningen

DO NOT TOUCH, CARESS! Ook Beelden aan Zee (BAZ) doet mee aan het geven van engelse titels aan tentoonstellingen: Niet aanraken.Streel! zou ook een belachelijke titel zijn, maa rin het Engels kan het. Nu is het wel zo, dat de beelden van JAUME PLENSA(1955,  Spanje) er heel aaibaar uitzien. De grote hal ziet er prachtig uit. in een halve cirkel staan vrouwenhoofden opgesteld. Ze omsluiten een soort park met jonge bomen waarom heen mannenbeelden zitten die met teksten zijn overladen.

OVERZICHT

 De vrouwenhoofden hebben de typische Plensavorm: langwerpig, met de ogen gesloten en de lippen iets van elkaar. Hij heeft ere talloze gemaakt. Ze staan vaak buiten, maar ze zijn er ook op kamerniveau.

CAROLA 2018
Voor het museum, gericht naar zee.

MAR 2016
Idem.

DUNA (BLACK) 2015

JULIA (Marmer)

MARIA 2018
Materiaal : Amber

 

LAGUNE 2018 Meranoglas

LAGUNE Detail

LAGUNE Detail

CONTINENTS XV & XIII 2004
Zelden te zien: schilderijen van Jaume Plensa

THE SOUL OF WORDS 2017
In veel van zijn grote werken verwerkt hij woorden of letters. Taal is voor hem een wezenlijk bestandsdeel van het menszijn.

HEAD 1985
Het BAZ is opgericht door het echtpaar Scholten om hun collectie beelden te delen met publiek.
Al in zijn beginjaren als kunstenaar kochten zij deze kop van de kunstenaar. He tis tot nu toe het enige werk dat in Nederlands bezit is. Vandaar dat Plensa heeft ingestemd om met zijn tentoonstelling het 25-jarig jubileum van het museum te vieren.

YAYOI KUSAMA Voolrinden Wassenaar

al in de jaren zestig was Yayoi Kusama in Nederland. In die tijd maakte ze vooral performances. Ze vond aansluiting bij de Zerogroep met o.a. Jan Schooonhoven. Furore maakte ze met een boot vol opstaande fallusachtige voorwerpen. Nog later werd ze wereldberoemd door werken vol stippen.
Ze zou tot dit idee gekomen zijn door horror vacui: de angst voor leegte.
Of ze nuschilderijen, beelden of installaties maakte, alles was voorzien van stippen.
Het verhaal gaat dat ze van jongs af aan kunstenaar wilde worden, maar dat haar moeder daar fel tegen was en haar teken- en schilderspullen afpakte.
Sinds 1977 woont ze vrijwillig in een psychiatrische inrichting. Doordat haar werk zeer geleifd is bij rijke verzamelaars is ze instaat geweest een eigen atelier te openen naast de inrichting. daar werkt ze onophoudelijk aan haar kunst, gesteund door een team helpers.
Ze is nu 90 geworden en da tis voor het museum een reden om een aantal werken van haar te laten zien. Ze laat zich graag fotograferen in haar eigen ontworpen kleding en met een oranje pruik op het hoofd. Ze zit altijd voor haar eigen werk, waarmee ze lijkt te versmelten.
In veel musea kan je een ruimte bestreden voorzien die compleet voorzien is van spiegels en van kleur veranderende lampjes of van een installatie voorzien van haar stipppen.

INFINITY  1987

DOTS 1999
Als jong meisje had ze al hallucinaties. In een bloemenveld begonnen de bloem tegen haar te praten. Dat leidde tot de beroemde stippen

PUMPKIN 2009
Ook een enorme pompoen praatte tegen haar toen zij met haar opa een kwekerij bezocht als kind.
In de jaren negentig begon ze beelden van pompoenen te maken. Daar had ze zoveel succes mee, dat de verzamelaars in de rij stonden om er een te kopen. Dez eis ruim twee meter hoog.

NARCISSUS GARDEN 1966/ 2010
In 1966 was zij voor het eerst te zien op de Biennale Venetie. Ze toonde daar 1500 spiegelende ballen in de tuin.
Als een provocatie tegen de kunsthandel bood ze de ballen te koop aan voor 2 dollar. Ze liet zich graag fotograferen terwijl ze in een rood kostuum midden tussen de ballen lag.
Op de achtergrond: INFINITY NETS (T.Z.A.) 1943/1989
Dit is een zesluik met een gele achtergrond en voorzien van eindeloze lijnen die als een spinnenweb over het doek heen gaat. Het formaat komt overeen met de tafel waaraan zij werkte. Manisch, soms zelfs 40 uur achter elkaar. 

ZONDER TITEL 1965
Dit werk is er een uit de Accumulation Series. Een opeenhoping van fallussen.
Ze begon die te maken om af te komen van haar walging van alles wat met seks te maken heeft.
Door ze veelvuldig te reproduceren probeet ze haar angst voor seks kwijt te raken.

LESS IS MORE Voorlinden Wassenaar

In de jaren zestig was er het streven in de kunst om met weinig middelen kunst te maken: Minimal Art,  Zero en Arte Povera (dat gebruik maakte van afval e.d.). Nu grijpen kunstenaars weer terug naar een vorm van Minimal Art of naar het hergebruik van materialen. Nu vanuit de zorg voor de aarde.

DANIEL BUREN (1938, Fr) DE TRAVERS ET TROP GRAND  2013
Al vanaf 1965 werkt Buren met verticale strepen van 8,7 cm. Hij maakt de werken ter plekke rekening houdend met de ruimte. Hier heeft hij de hoogte van de wand als uitgangs punt genomen, Door het vierkant te kantelen, moet het ook de vloer gebruiken.

ANTONY GORMLEY (1950, VK)  MEMBRAME 1986
In al zijn beeldhouwwerk gaat hij uit van zijn eigen lichaam. Door zijn kennis van het Boeddhisme is in zijn werk altijd een interactie aanwezig tussen lichaam en ruimte.

voorgrond AI WEI WEI (1957, China) BOWS OF PEARLS 2006
Op het eerste gezicht lijken het twee reusachtige kommen rijst. Maar het is geen rijst, maar zoetwaterparels.
Hiermee wil hij ons aan het denken zetten: is rijst net zo veel waard als parels?
achtergrond: IMI KNOEBEL (1940, BRD) PRICELESS PEARL 2001
Op 4 aluminium panelen zijn acht vlakken te zien. Het werk past in zijn onderzoek naar vorm, kleur en materiaal.

XIAO YU(1965, China) TRANSLOCATION NO.17  2017
Een 10 m lange bamboestam is in het midden bewerkt. Yu heeft de vezelstroken van elkaar getrokken en tot een boog uitgerekt. Een eenvoudige ingreep met een wonderschoon effect.

LIZA LOU (1968,VS) CONTINUOUS MILE (WHITE) 2006-2008
In 2006 emigreerde Liza Lou naar Zuid-Afrika. Ze begon dat jaar een project dat bijna 10 jaar zou duren.
Samen met een groep Zoeloe-vrouwen werkte ze aan de serie Contiuous Mile. elk werk is een touw dat exact een Engelse mijl lang is (1609 m). Het touw bestaat uit een draad met 4.500.000 kraaltjes. Het ging haar naast het werk ook om de verhalen die loskomen tijdens het werken.

Detail.

STEVEN AALDERS (1959,NL) QUARTET 2012
Kleur is voor Aalders een onuitputtelijke bron. Om de werking van kleur goed te zien kiest hij voor de meest eenvoudige vorm. Hier lijkt het of de randen en het middenvlak verschillend van grootte zijn, terwijl ze alle gelijk zijn.

PASCALE MARTHINE TAYOU (1966, Kameroen) PLASTIC TREE C 2014
Takken steken uit de muur en er hangen 300 plastic zakken aan, alsof ze aangewaaid zijn.
Voor de kunstenaar staat het voor de vervuiling, maar ook zijn het tassen waarin vluchtelingen hun schamele bezit meesjouwen.

TONY CRAGG (1949, VK) SELF-PORTRAIT 1984
Op een stapel tijdschriften zien we een man. Het is een collage van allerlei plastic voorwerpen die de kunstenaar op straat aantrof.

DO HO SUH Voorlinden Wassenaar

De Zuid-Koreaan Do Ho Suh (1962) komt uit een kunstenaarsfamilie: zijn vader is schilder, zijn moeder is textielkunstenaar en zijn broer is architect. Na zijn studie schilderkunst in Zuid-Korea verhuisde hij naar de Verenigde Staten. Dit bracht hem tot het besef dat een thuis essentieel is voor het menselijk bestaan. Vanuit dit concept begon hij zijn kunst te maken. Met groot succes.
Hij begon de beleving van ruimte vast te leggen in stof, papier, maquettes en op film. Door de muren, deuren en alles wat er vast in huis te vinden is, zoals keukens, badkamers en toiletten begon hij met papier of stof te beplakken of exact na te maken. Zo kon hij de ruimte van zijn kamer meenemen op reis.
Een huis ziet hij als een tweede huid, die net zo'n comfortabele ruimte om het lichaam vormt als gemakkelijke kleding.

UNI-FORM'S +SELFPORTRAITS 2006
Hij liet replica's maken van de uniformen die hij inzijn leven heeft gedragen:
van kleuterschool tot en met de legeruniformen uit zijn diensttijd.
HIGH SCHOOL UNI- FACE: BOY & GIRL 1997
De schoolfoto's van zijn 60 klasgenoten op zijn middelbare school in Seoul heeft hij over zijn eigen foto afgedrukt.

RUBBING/LOVING PROJECT: COMPANY HOUSING 2012
In deze kamer overleefden mensen het bloedbad in 1980. de volksopstand werd wreed neergeslagen door het leger.
Suh heeft het hele interieur met papier beplakt en met houtskool betast (frottage). Later heeft hij de kamer nagebouwd en met het papier bekleed, zodat alle oneffenheden en beschadigingen zichtbaar zijn.

HOME WITHIN HOME 2003 aquarel.
elke verhuizing brengt herinneringen mee die zich vermengen met de gedachten aan vorige woningen.

STAIRCASE 2017
In Singapore begon hij met borduurgaren te tekenen.
Trappen zijn voor hem net als gangen en vestibules ruimtes die mensen bij elkaar brengt.

BLUE PRINT 2014
Een gevel uit New York met een kleurrijke schaduw en een mannetje.

HUBS 2018
Deze installatie bestaat uit 8 delen. Elk deel is een kopie in polyester en staat van een gang of entree van een huis waarin Do Ho Su heeft gewoond in New York, Seoul, Londen en Berlijn. Hubs zijn knooppunten, verbindingen tussen buiten- en binnenruimtes. De kleuren staan voor de persoonlijke herinneringen van de kunstenaar aan zijn verblijf .

Elk detail is minutieus nagemaakt.

MAIN ENTRANCE 348 WEST END STR, NEW YORK 2016

STAIRCASE III 2003/2010
Deze trap verbond het sousterrain waar So woonde, met de etage van de huisbaas, met wie hij een hechte band had.
Het was ook het eerste huis waar hij zich welkom voelde in de Verenigde Staten.

BRIDGING HOME :MODEL 1  2015
In Liverpool realiseerde hij voor de Biennale een Koreaans huis dat als een brug tussen twee victoriaanse huizen hangt.
Het Koreaanse huis is gelijk aan het huis dat zijn vader bouwde in de traditionele hanok stijl.