DE MEEST EIGENTIJDSE SCHIDERIJEN TENTOONSTELLING 1 Dordts Museum

Voor de tweede maal is in het Dordts Museum een overzicht van de hedendaagse schilderkunst te zien. Het is een rijk overzicht met van elke kunstenaar meerdere werken. De meeste schilderijen zijn dit jaar gemaakt.Het is een mooie mix van oudere en jongere kunstenaars, bekende en (nog) onbekende.
 Opvallend veel kunstenaars kiezen ervoor om niet op doek maar op andere ondergronden te schilderen. Esther Tielemans schildert panelen die los van de muur staan en zo werk maakt dat zo schilderkunst en in installatie tegelijk is.
Han Schuil werkt al jarenlang op aluminium. De laatste serie is geïnspireerd door ruimtefoto's.
Eindelijk weer eens werk van Michael Raedecker. Hij voorziet zijn geschilderde doeken van borduurwerk.
Klaas Kloosterboer werkt net zo gemakkelijk op doek als op dekzeil waarin hij kisten verstopt met organen als inhoud (volgens de beschrijving).

Frank Ammerlaan blijft experimenteren met allerlei materialen, zoals meteorietgruis en chemische

stoffen op aluminium.

De winnares van de Schefferprijs mag niet ontbreken. RaQuel Van Haver werkt op jute en allerlei andere materialen die tezamen een soort triptieken vormen waarop zij haar voorstellingen schildert.

Rafael Rozendaal maakt zijn kleurrijke werken zonder verf. Hij werkt digitaal.

En Jacco Olivier maakt 'liquid paintings' volgens een Engelse criticus. Hij produceert films, waarbij diverse lagen verf over elkaar heen schuiven.

ESTHER TIELEMANS

MICHAEL RAEDECKER (Overzicht)

KLAAS KLOOSTERBOER

FRANK AMMERLAAN 

FRANK AMMERLAAN

RAFAEL ROZENDAAL

JACCO OLIVIER (screenshot)

BAMAKO PORTRAITS - SAYDOU KEITA in Foam Amsterdam 6/4 - 20/6 2018

In Bamako, de hoofdstad van Mali had Saydou Keita (1921-20010 zijn fotostudio. Veel Malinezen lieten zich graag portretteren door hem. Elk portret kwam tot stand in samenwerking tussen klant en fotograaf. In de studio hing een doek dat als achtergrond kon dienen. De klant kon kiezen uit een grote hoeveelheid kledij, kettingen, horloges, pruiken en attributen. Daarna was het de beurt aan Saydou. Hij bepaalde de pose waarin hij wilde fotograferen.
Bij toeval ontdekte de curator Andre Magnin in 1992 de fotograaf. Uit het archief van ruim 10.000 negatieven werd een keuze gemaakt. Daar werden nieuwe afdrukken van gemaakt. En de kunstwereld omarmde het werk van Keita.
Wat het werk bijzonder maakt, is de trotse uitstraling van de geportretteerden en de vanzelfsprekende kadrering en belichting die een warme toenadering bij het publiek oproep. De meeste foto's zijn genomen tussen 1949 en 1960.

Niet op de expo te zien, maar wel heel lief:

Ook zelf staat hij regelmatig op de foto, met vrienden of met zijn kinderen.

CODED NATURE - STUDIO DRIFT Stedelijk Museum Amsterdam

Studio Drift is een samenwerking tussen Lonneke Gordijn (1980) en Ralph Nauta (1978, GB).
Ze leerden elkaar kennen op de Design Academy Eindhoven. Na hun afstuderen in 2005 besloten ze samen te gaan werken. Ze delen hun fascinatie in het spanningsgebied tussen natuur en technologie.
Om hun ideeën te realiseren werken ze samen met wetenschappers, ingenieurs en programmeurs.
Internationaal maken ze furore. Dit is de eerste grote overzichtstentoonstelling van hun werk.

Het museum kocht in 2015 de installatie Future Chandelier aan.  Vanaf het plafond bewegen lampen naar onder en naar boven. Door de snelheid openen de 'bladen' zich in een voortdurend wijzigende volgorde.
De lichten in de 'kelk' veranderen ook 'at roandom' van kleur. Een fascinerende choreografie is het gevolg.

In 2015 was ook hun eerste project te zien, Fragile Future. Pluizenbollen van paardenbloemen werden geplakt op ledlampjes. Inmiddels kunnen zij installaties maken in elk formaat.
De grootste is nu te zien op de expo.

De Ghost Collection is ontstaan uit de gedachte dat mensen soms indrukken van hun lichaam achterlaten in stoelen na het opstaan.

Natuur en techniek gaan ook samen in hun werk Tree of Tenere (2017). Voor een manifestatie in de VS wilden ze een boom maken die als ontmoetingsplaats kon dienen in de nacht. Daarvoor maakten ze een getrouwe kopie van een boom, kopieerden elk blad in doorzichtig materiaal met daarin led lampjes. Een sprookje is ontstaan.

De grote trekker is Drifter (2008-2016): een groot blok beton zweeft gewichtloos door de ruimte.
Uiteraard is er heel wat techniek en wetenschap gaan zitten in de ontwikkeling, maar de illusie werkt.

De werken van Studio Drift zijn door hun afwerking en hun inhoud net geen spektakelkunst.
Ze zijn in eerste instantie ook niet gemaakt om kunst te zijn. De makers zien zich zelf nog steeds als ontwerpers. Wat zij willen is helder: publiek aan het denken te zetten over de relatie natuur en techniek en wat daar de gevolgen kunnen zijn.

L'HISTOIRE KAPUTT -ALEX VAN WARMERDAM in EYE Amsterdam

Orkater is de thuishaven van Alex van Warmerdam (1952). eerst was er het theatergezelschap dat de ze naam droeg. Fantastische voorstellingen met absurde scenes en vindingrijke decorgrapjes plus goede muziek. Steeds meer werden de voorstellingen van Alex in plaats van het collectief. Het werden ook meer doorlopende verhalen, waarbij een hoofdpersoon met open ogen zijn mislukking en ondergang tegemoet gaat.
Later kwamen de films, vaak bewerkingen van de toneelstukken.  Van al zijn films zijn goed gekozen fragmenten te zien. De ruimtes waarin de plot zich afspeelt zijn kaal, koud net als de manier waarop de mensen elkaar dwars zitten. De huizen of bossen worden speciaal gebouwd in verlaten omgevingen. Alle opnamen vinden daar plaats, dus geen gebruik van studio's.
Een aantal jaren geleden kreeg de beeldend kunstenaar die Van Warmerdam ook is de kans te exposeren in het Stedelijk Museum Schiedam. En nu dus in het filmmuseum Eye in Amsterdam.
Nieuw werk is er te zien:

L'HISTOIRE KAPUTT 2018
De titel van de expo. Eindelijk geen Engelse titel, wel een die veelzeggend is: de kapotte geschiedenis, eigenlijk is dat het grote thema in Warmerdams werk, de titel wijst ook naar de miscommunicatie tussen de mensen

Zonder Titel  2018

Het gezochte meisje (2018)
Een container waarin een meisje te ontdekken is bestaande uit kleren, schoenen en een boek als hoofd. De bladen van het boek tonen afwisselende tekeningen van gezichten.

ZIJKANAAL (2018)
Een aquarium vol rommel en een paar herenschoenen, die lijken te komen uit de film Ober.

SPREKEND KUSSEN (2011)

SLAAPKAMER (2018)
Slechts een persoon mag naar binnen toe in een langgerekt 'huis'. Door lage deuren kom je in diverse ruimtes, waar onder de meubelen gezichten je aanstaren.

Werkkamer

Zithoek

Keuken

RETROFUTURA -SERGIO MORA Logrono

Tegenover het VVV kantoor in Logrono (Rioja) is een oude sigarenfabriek omgebouwd tot cultureel centrum.  Onder de titel Retrofutura  is daar werk te zien van Sergio Mora (1975). Hij is een van de meest bekende illustratoren in Spanje.  Zijn werk staat op platenhoezen, op muren in een restaurant in Miami, op reclames van Gucci en in magazines in Spanje, Londen, New York en Dubai.
Hij is bedreven in schilderen, tekenen, illustreren, etsen en boetseren.
De expo is een terugblik op werk vanaf 2007 en een vooruitblik op wat Magicmora (zijn artiestennaam) van plan is.

Het werk is zeer divers wat betreft inhoud en vorm: van kitch tot surrealistisch, van kinderlijk tot porno, van perfectie tot slordig. We zullen zeer waarschijnlijk nooit in Nederland een presentatie van zijn werk zien, daarover is het te weinig bijzonder, maar leuk is het wel.

JOAN MIRO SCULPTURES 1928-1982 Centro Botin Santander

In de luxe badplaats Santander heeft de Fondacion Botin (schoenmerk) een pracht van een gebouw
laten neerzetten. De architect is Renzo Piano. Het is zijn eerste gebouw in Spanje. Het heeft zes jaar geduurd voordat alles geregeld en gebouwd was, maar in 1917 is het geopend.

Het gebouw bestaat uit twee delen. Het linker is voornamelijk een theater/congreszaal en het rechter een expostieiruimte. Het hele gebouw staat op stelten en zorgt voor schaduwrijke zitjes. De glazen zijden en de daken geven een prachtig uitzicht op de baai.

Joan Miro (1893-1983) is een bekende Spaanse kunstenaar, die tot de surrealisten gerekend wordt.
Hij is vooral bekend door zijn schilderijen. Daarnaast maakte hij grafieken, keramiek en beelden.
Zijn stijl noemt hij bioformisch, waarmee hij aan wil geven dat hij niet abstract werkt. Al zijn zijn beelden nog zo vreemd, voor hem zit er altijd een verwijzing in naar de natuur. Grappigheid is geen opzet, maar vormt een uitlaatklep voor de tragiek van het leven, dat hij als volkomen absurd zag.
Veel van zijn beelden zijn collages. Hij gaat uit van gevonden voorwerpen, die hij combineert om zo tot verrassende voorstellingen te komen. Het aardige van deze expo is dat de gebruikte voorwerpen bij de beelden te zien zijn.
Het is een indrukwekkend overzicht, vooral samengesteld uit een paar particuliere verzamelingen, aangevuld met leningen uit diverse musea.