Eduardo Chillida (1924-2002) heeft veel gemeen met Oteiza: beide zijn Bask en beeldhouwer en tijdgenoten met een voorkeur voor abstract werk. Beiden hebben heel wat monumentale werken afgeleverd.
Het verschil is dat Oteiza in zijn kleine werk zocht naar wat op de aangewezen plek zou passen en Chillida zich liet inspireren door de plek. Een tweede verschil is dat Oteiza alleen nog in staal werkte en Chillida ook graag beton gebruikte.
Na zijn studie Architectuur besloot hij in 1949 naar Parijs te verhuizen en beeldhouwer te worden.
Twee jaar later keerde hij terug naar zijn geboorteplaats San Sebastian.
Aanvankelijk werkte hij in steen met als onderwerp het menselijk lichaam. Geleidelijk aan werden zijn werken abstracter en massiever.
Later liet hij met zijn vrouw buiten de stad een oude boerderij uit 1593 ombouwen tot museum en de bijbehorende grond was groot genoeg (13 hectare) voor een beeldentuin. Chillida -Leku is zijn nalatenschap en heeft in de tuin ruim veertig grote werken en in het museum zijn kleine werken in terra cotta, klei en tekeningen.
Chillida rekent men tot de belangrijkste beeldhouwers van de 20e eeuw.
 |
| OVERZICHT VAN EXPO BIJ GALERIE HAUSMAN & WIRTH NEW YORK |
 |
| ESPACIO PARA EL ESPIRITA (Guggenheim Bilbao 1995) |
 |
| CONSEJO EL ESPACIO V (Guggenheim Bilbao 1993) |
 |
| INGURU II (ets) |
 |
| ESERTOKI III ( Chilida Leku 1990) |
 |
| PEINE DEL VIENTO XIX (Leku, 1990) |
 |
| LA SIRENA VIREDA (Madrid 1972) |
 |
ELOGIO DEL HORIZONTE Gijon, 1989)
ELOGIO DEL AIRE II (Aerouporto Bilbao, 2000) |
 |
PEINE DEL VIENTO (San Sebastian, 1976)
 |
No comments:
Post a Comment