My Blog List

Monday, September 30, 2019

RENEE LEVI, JENNY FEAL en JOSEFA NTJAM MacLyon Biennale Lyon 2019

Vijf zalen van het MacLyon tonen werk van Renee Levi (1960, Turkije, nu Zwitserland). Zij is bekend door haar ruimtelijke werken. Zij zoekt de spanning tussen de ruimte en de schildering.
In vier zalen heeft ze de kleur van de houten vloer in vegen op de muren gezet. Daaroverheen bracht zij blauwe en rode vormen aan. In de laatste zaal heeft zij ook de vloer bedekt met grote schilderijen in de zelfde kleuren. Dan is duidelijker te zien dat ze ook sprayverf gebruikt.







Jenny Feal (1991, Cuba) verwerkt in haar werk vaak de 17-jarige gevangenschap van haar grootvader. Aanvankelijk steunde hij de revolutie van Fidel Castro, maar later zag hij de kloof tussen beloftes en de werkelijkheid en uitte hij zijn politieke kritiek. Uiteindelijk werd hij verbannen naar de VS. Zijn boekenkast was een avontuur voor haar als klein meisje. En boeken komen nog steeds voor in haar werk. In MacLyon duurt het even voor je de grote stellage herkent als boek met bladzijden en kaft van klei en niet als een tent of hut. Ze gebruikt de rode klei uit Cuba op allerlei manieren.

Ze boetseert, ze breekt en besmeert de vloeren ermee.   



binnenkant boek

De bloem staat voor de toekomst van Cuba
tussen de gebroken banken zien we de contouren van een man en daarvoor in blauwe klei voetafdrukken.


 Haar Afrikaanse roots ontkent ze niet in haar werk. Josefa Ntjam (1992,Fr) is opgegroeid met het internet. Ze maakt video's en fotomontages die het huidige Afrika met zijn grote steden verbindt met de natuur.
IFA 3.0 Beta 2019

AFROCYBERFEMINISM 2019








DANIEL DEWAR & GREGORY GICQUEL MacLyon Biennale Lyon 2019

Het Mac Lyon is het museum voor hedendaagse kunst in deze prettige stad. Liefst twee etages zijn toebedeeld aan het duo Daniel Dewar (1976, UK) en Gregory Gicquel (1975). Zij werken sinds hun studietijd samen en rekken de grenzen van de beeldhouwkunst op. Hun werken lijken aan te sluiten bij de klassieke wijze van beelden maken. Het grote verschil is dat zij humor toe laten in hun werk. Een vast thema in hun werk is levenssappen en de vormen waarin die bewaard worden. Een tweede kernmerk van hun werk is dat ze bewust de grens tussen meubels en beeldhouwwerk vloeiend maken.
De grote zalen zijn door enorme gordijnen in drieën gedeeld, dat helpt niet te voorkomen dat het wel erg veel is ende werken teveel op elkaar lijken. Alles is uit eikenhout gemaakt.







Tuesday, September 10, 2019

WHEN RED DISAPPEARS -ELSPETH DIEDERIX Huis Marseille Amsterdam

De eerste foto's waarmee Elspeth Dierderix (1971, Nairobi) bekendheid verwierf, toonden een vreemd fenomeen in de natuur.

Onvrijwillige Sculpturen
Plastic tasjes samengebonden.

IJSJE 2005
Zonder Titel 2005
Later ging ze onder water fotograferen.

BLUE HORSES
Voor haar foto's zocht ze de meest geschikte plek op en daarvoor reisde ze veel, vaak naar Afrika.
Het moederschap maakte dat ze dichtbij huis moest gaan werken. Ze begon te experimenteren met bloemen en planten. Dat leverde bijzondere exemplaren op, die zij zo fotografeerde alsof het schilderijen waren. Ze is heel precies in het kadreren en  het belichten. Haar oorspronkelijke opleiding aan de academie waar ze schilderijen en sculpturen maakte,  werkt daarin mee.


TULIPA 2015

Voor haar laatste werk werkte ze weer onderwater. Dit keer in de Zeeuwse wateren.
De titel WHEN RED  DISAPPEAR slaat op het feit dat onder water door de breking van het licht
de kleur rood verdwijnt. Pas door er extra licht op te werpen verschijnt de kleur weer.









Tuesday, September 03, 2019

DEANNE LAWSON Huis Marseille Amsterdam

De Amerikaanse fotograaf Deanne Lawson (1979) heeft in korte tijd naam gemaakt en wordt gezien als een vernieuwer in de portretfotografie. Zij richt haar camera vooral op de diaspora van Afro's.
Ze bereidt de fotosessie goed voor. In de achtergrond zijn spullen te zien die door haar zijn neergezet. Die aanpassingen moeten de mensen meer naar voren brengen als zelfbewust, ongebroken en mooi.

Persoonlijk had ik van de expositie meer verwacht. De personen op de foto's blijven op afstand.

BROTHER AND SISTER SOWETO

RING BEARER

SONS OF CUSH 
Achter het bed hangt een getekende stamboom van Cush. 

ETERNITY

NICOLE

Monday, September 02, 2019

WILLIAM KENTRIDGE in Eye Amsterdam

Het Holland Festival nodigde William Kentridge (1955, Zuid Zfrika) uit om op te treden als Associate Artist. Dat betekende dat hij tijdens het festival een aantal voorstellingen, workshops, lezingen, etc.  gaf. Het filmmuseum EYE dacht dat het een goed moment was om de tien films te laten zien, die zij van de kunstenaar aan het museum schonk.
TEN DRAWINGS FOR PROJECTION is weer prachtig ingericht. Er zijn kleine geluiddichte cabines neergezet, waarin een van zijn films is te zien. Daartussen door zijn films te bewonderen die in de vrije ruimte geprojecteerd worden. De werkwijze in deze films is typisch voor William Kentridge:
bewegingen ontstaan door de vorige tekening weg te stuffen en een nieuwe iets verder te maken.
In tenminste 4 van de 10 drawings komen dezelfde hoofdpersonen voor:
SOHO EKSTEIN is de zakenman die alleen in geld is geinteresseerd en de (zwarte) bevolking alleen ziet als een middel om geld te verdienen


FELIX  staat voor de onschuld, de gevoelige, de dromer.
Hij is verliefd op de vrouw van Soho. Hij is het alter ego van Kentridge.



THE MONUMENT (1990)


SOBRIETY, OBESITY AND GROING OLD (1991)

FELIX IN EXILE (1994)


WEIGHING AND WAITING  (1998)



OTHER FACES (2011)





Toegevoegd  zijn een aantal wandkleden die Kentridge liet vervaardigen in een weverij in zijn geboorte/woonplaats Johannesburg. Op een collage van landkaarten zijn uitgeknipte personages uit zijn werk  aangebracht.
PROCESSIONAL NOSE (2015)



Bijzonder is de installatie O Sentimental Machine (2015) die Kentridge maakte voor de Biennale Istanbul in 2015. Het lijkt of de werkkamer van Leon Trotski is nagebouwd.