My Blog List

Tuesday, January 13, 2015

ARAKI EN VIVIAN MAIER in FOAM AMSTERDAM

De twee fotografen die de ruimtes in Foam delen, hebben talloze foto's genomen, maar dit is ook de enige overeenkomst. Maier was amateur en Araki een prof. Maier was straatfotograaf, die zo nu en dan een zelfportret maakte gebruik makend van wat ze als mogelijkheden tegenkwam op straat.
Araki heeft ooit een serie gemaakt over mensen in de metro. Maar hij is vooral een vastlegger van zijn eigen leven en een erotische veelvraat.
Maier werd pas ontdekt na haar dood. Araki heeft al meer dan 500 fotoboeken op zijn  naam en is in veel museumcollecties vertegenwoordigd.

Vivian Maier(1926-2009, New York) werkte vooral als nanny (vooral in Chicago), ze maakte in 1960 een soort wereldreis en voor de rest ging ze met de camera de straat op, zoekend naar interessante mensen, gebeurtenissen of licht-schaduwpartijen. Na haar dood bleken er meer dan 500 rolletjes nooit ontwikkeld te zijn. Blijkbaar was het fotograferen voor belangrijker dan het resultaat.
Wie heel veel foto's maakt, heeft meer kans dat er goede tussen zitten. De belangstelling voor haar werk maakt duidelijk dat ze de camera op een persoonlijke en aantrekkelijke manier hanteerde.








Nobuyoshi Araki (1946, Tokyo) begon als reclamefotograaf. Al snel maakte hij naam met zijn fotoboeken. Hij is vooral bekend geworden door zijn zeer erotische werk. Vooral zijn foto's met vrouwen die op de speciale Japanse manier in touwen zijn opgehangen, zijn beroemd. Daarnaast heeft hij op zeer open wijze zijn eigen leven gedocumenteerd. Bijvoorbeeld zijn huwelijksreis, Sentimental Journey en de ziekte en dood van zijn vrouw in Winter Journey. De kat die veel voor zijn vrouw betekende, overleefde haar, maar niet lang daarna aan een ziekte. Ook dat proces is door Araki vastgelegd, totdat alleen de botten over waren. Araki is obesessief, dat blijkt niet alleen uit de vele fotoboeken, maar ook uit de talloze foto's, vooral van naakte vrouwen, die niet in een boek zijn terecht gekomen. De tentoonstelling in Foam toont een overdosis van Araki's werk. 








Wednesday, January 07, 2015

DANCING LIGHT in Huis Marseille Amsterdam

De tentoonstelling is georganiseerd in verband met de Flamenco- weken in Amsterdam.
Er zijn dus heel wat (oude) foto's van Spaanse dansers.

XAVIER MISERACHS (1937, BARCELONA- 1998) ontdekte bij de zigeuners die buiten Barcelona woonden een bijzondere danseres: ANTONITA LA SINGLA. Vlak na haar geboorte werd zij doof ten gevolge van een ziekte.
Door de muziek, het ritme en de dans kreeg zij haar gehoor gedeeltelijk terug. Ze voorvoelde ook toen ze nog doof was, welke kant de muziek opging en anticipeerde daar direct op. Met haar vijfde begon ze te dansen en met haar achtste sprak ze haar eerste woorden. Ze is uitgegroeid tot een beroemdheid op het gebied van de flamenco.


1962
1962



LUKAS FELZMANN(1959,ZURICH)  heeft een fascinerend boek gemaakt SWARM (2014).In de VS heeft hij op allerlei manieren zwermen vogels gefotografeerd. De zwermen voeren een schijnbaar toevallige dans uit, waarbij de vogels in zwierige vormen vliegen om even later op te lossen in losse eenheden.
Logisch dat ook deze bewegingen  bij de dans worden gerekend. Een film over een zwerm vogels heeft ooit zelfs de eerste prijs behaald in een dansfilmcompetitie.


ELAD LASSRY(1977 TEL AVIV) UNTITLED( GHOST) 2011
MET EEN OUDERWETSE ANALOGE CAMERA FILMDE LASSRY EEN TABLEAU MET DANSERS VAN HET NEW YORK CITY BALLET. ER VOEGT ZICH BIJ HET ENSEMBLE EEN GEEST IN BRUIN PAK DIE DOORZICHTIG IS. LASSLY BEWEERT DAT HIJ MET ZIJN FILMS DE 'EOGENTIJDSE CONDITIE' WIL VASLEGGEN (HEEFT U 'M?)

DAVID MICHAIEK (1967,San Francisco) is een leerling van Bill Viola. Dat is te zien aan zijn werk. Het zijn haarscherpe opnamen die extreem vertraagd zijn. SLOW DANCING (2007) bestaat uit een drieluik waarop in willekeurige volgorde dansers te zien die elk in hun eigen stijl dansen.
Volgens David heeft hij de essentie, de idee van dans vastgelegd.
JANIE TAYLOR
WILLIAM FORSYTHE, ROXANNE BUTTERFLY,NEJLA V.VATKIN, SHEN WEI



CARLA MENS (1972 AMSTERDAM) RING 2014DIT WERK IS ONTSTAAN DOOR DE VOETZOLEN VAN DANSENDE KINDEREN TE VOORZIEN VAN HOUTSKOOL. DOOR HUN RONDEDANS ONTSTOND HET WERK.

JOHAN VAN DER KEUKEN(1938-2001) QUARTORZE JUILLET 1958
GRAIGIE HORSFIELD (1949, Cambridge GB) LA PALOMA 1996,een balzaal in Barcelona.
                                                                       



NAOYA IKEGAMI (1954 TOKYO) AMIRING LA ARGENTIA 1977DE BUTOH-DANSER KAZUO OHNO DANSTE TOT OP HOGE LEEFTIJD VROUWENROLLEN MET MINIEME BEWEGINGEN EN GELAATSUITDRUKKINGEN SCHIEP HIJ EEN TIJDLOZE WWERELD.

ISABEL MUNOZ (1951, BARCELONA) -LA MANO DE CAMBOYA(DANZA KHMER (1996)

MARCO VAN DUYVENDIJK(1974, Rotterdam) fotografeerde een Butoh-danseres tijdens haar voorbereidingen op haar uitvoering. Ze schildert zich wit, zo wit als haar botten, zodat haar zwarte Butoh-ziel naar buiten kan komen in haar dans.


RIKA, KYOTO, JAPAN, 2013

PAOLO PORTO (1954, L'AQUILA) ging terug naar zijn geboortestad L'Aquila. Een aardbeving in 2009 trof de middeleeuwse stad zwaar. Veel monumenten storten in. Het geld dat o.a. uit de E.G. kwam om de gebouwen te restaureren werd gestoken in nieuwbouwwijken. De monumenten staan 5 jaar later nog steeds in de steigers. De theaterfotograaf vroeg dansers en performers mee naar de ruines. Het leverde prachtige foto's op en een protest tegen de corrupte bewindslieden. (serieL'AQUILA)




PAOLO PORTA  CAMILLE MUTELuit de serie Symphonie pour une Dissolution 2008
VALERIE BELIN (1964 PARIJS)fotografeerde in 2007 een aantal revuedanseressen. De persoonlijkheid van de danseressen is weggestopt achter de kleding, de make- up en de verplichte glimlach.


\

PILAR ALBARRACIN(1968 Andalusia) gebruikt de cliches van de Duende,zoals de flamenco en het stierenvechten, en gaat daarmee aan de haal. 

VERONICA (2001)
LA REVOLERA 2012


YUKI ONODERA(1962 Tokyo) onderzoekt in haar werk wat fotografie in wezen is. Dat doet zij o.a. door foto's te bewerken , diverse druktechnieken toe te passen en montages en collages te maken.
In de series Annular Eclipse toont ze zeefdrukken die zijn samengesteld uit foto's en collages.
In de serie Transvest heeft ze silhouetten samengesteld uit knipsels uit tijdschriften e.d..

COCK (ANNULAR ECLIPS 2007)

FRED (TRANSVEST 2002)

Saturday, January 03, 2015

THE VINCENT AWARD 2015 IN HET GEM DEN HAAG



De Vincent Award wordt om de twee jaar uitgereikt aan een kunstenaar uit een van de landen uit de EG.  Een jury kiest een vijftal kunstenaars uit van wie zij gelooft dat ze meer internationale aandacht verdienen. Gezien het feit dat de stichting achter de prijs een Nederlands fonds is en de genomineerde werk inzenden voor een expositie in een Nederlands museum, zal dus vooral Nederlandse kunstliefhebbers kennis kunnen nemen van hun werk.

Gillian Wearing(1963, GB) maakt vooral foto's en video's. Daarbij speelt vooral de identiteit en de zoektocht daarnaar een hoofdrol. In haar foto's komen nogal eens zelfportretten voor terwijl ze een masker draagt.
 Pas als je goed kijkt, zie je dat ze een masker draagt.

In Den Haag toont ze ouder werk en een video over een rollenspel om van frustraties uit het verleden kwijt te raken. Niet haar sterkste film.



Zelfportret als Mapplethorne (in de expo)
Veel ophef creëerde Wearing met een serie foto's waarop mensen op straat opschreven wat ze werkelijk voelden, maar niet in het openbaar kunnen zeggen. Iets wat zeker in Groot Brittanie veelvuldig voorkomt.

The Artists Hand (in de expo)

Pierre Huyghe (1962, Fr) is een opkomende 'ster'. op de laatste Documenta was zijn installatie een daverend succes. Op een stortplaats achter het tentoonstellingsterrein zette hij een klassiek beeld neer en zorgde ervoor dat een bijenkolonie op dat beeld een nest, inclusief raten, bouwde. Ook liet hij een hond op het terrein 'wonen'. Met behulp van bacteriën en hallucinerende middelen beïnvloedde hij het leven in het afval en in de kuilen met water. Dit alles filmde hij vele uren, vooral 's morgens vroeg  en in de avondschemering. De film die daaruit ontstond, is zijn bijdrage aan de tentoonstelling.
Een echte winnaar.


Maar nee, de jury oordeelde anders. De prijs ging naar Anri Sala(1974, Albanie). Zijn installatie bestaat uit drie films, opgenomen op pleinen die ooit voor velen de plaats waren waar de ideologie werkelijkheid leek te worden. Het falen van deze Grote Ideologieën illustreert hij door de armoede op de plekken te laten zien en straatmuzikanten een verknipte vorm van de Clash-hit ' Should i stay or should I go' te laten spelen.




Friday, January 02, 2015

NUDE ANIMAL CIGAR PAUL KOOIKER IN HET FOTOMUSEUM DEN HAAG

Paul Kooiker wordt in de inleidende tekst een conceptueel kunstenaar genoemd. Voor veel van zijn fotoboeken geldt dat. Ze zijn gebaseerd op 1 idee dat vervolgens soms verrassende, soms nietszeggende foto's oplevert. De meeste bekendheid dankt Kooiker aan de werken waarop dikke modellen naakt poseren op tafels, kleden of stoelen. Hun gezichten blijven buiten beeld en de geslachtsdelen zijn door overbelichting onzichtbaar gemaakt.
War er conceptueel is aan deze tentoonstelling is voor mij niet helder. Er zal vast een concept achter de keuze en volgorde van de foto's schuilgaan, maar ik zie drie thema's die op willekeurige wijze naast elkaar verschijnen in een zodanige hoeveelheid werken dat het doodslaat. Bijna geen enkele bezoeker zoomt in op een foto, maar kijkt vluchtig langs de werken heen. Dat lijkt me niet de bedoeling .