OPEN ART FAIR 2009

Open Art Fair is een grote beurs in Utrecht, die werk van honderden kunstenaars toont. Veel ervan is typisch galeriewerk, abstract of figuratief. Hieronder een aantal kunstenaars die ons aanspraken.
Ger Doornink was voor ons een grote verrassing. Hij werkt met modellen, zet hun portret met houtskool op het doek en gaat dan aan de slag. Hij gebruikt alles wat hij denkt te kunnen gebruiken: kwasten, messen, borstels, beton, zand, emulsies. Het resultaat is overtuigend, ook door de afmetingen waarin hij werkt,
promise
tokoyo nights

Willi Kissmer (1951, Duitsland) maakt realistische uitsneden die hij met fijne penselen uitwerkt.

Of hij zet zijn modellen in een vage, schemerachtige omgeving die aan Delvaux of Spillaert doet denken.


Fiona Morley(Engeland) maakt van ijzerdraad figuren die je aankijken met een mysterieuze blik. Zij weten iets, wat jij niet weet.

Santiago Ydanez(1969- Spanje)is in veel musea vertegenwoordigt. Hij werkt op papier en schildert met acryl. Zijn beelden zijn heftig

Reinier Gerritsen is een echte straatfotograaf. Hij zet niets in scene, maar wacht totdat hij het gewenste beeld kan fotograferen.Hij werkt in opdracht van Vrij Nederland. Een interessante reekst is geschoten in de metro van New York.


Lisa Holden fotografeert, bewerkt de beelden en pakt dan de schilderkwast. Het resultaat mag gezien worden. Haar nieuwste serie kreeg de titel Lilith.
Lilith was de eerste vrouw van Adam. Zij staat symbool voor ziekte, dood, verleidster en ontvoerdster van kinderen(Lamia).lisa-holden.com


Jesus Zurita(1974, Spanje) was voor ons een ontdekking. Hij behoort in Spanje tot de bekende schilders van de Granada-academie. Zijn kleuren zijn met fijne penselen op het onbewerkte doek aangebrachtfuria real

Femke Teussink (1976, Nederland) zit in de stal van Galerie Rademakers, is veelzijdig. Haar romantische werk was op de beurs te zien, femketeussink.nl



Diana Blok (1974, Nederland) weet sfeer te scheppen in haar foto's. Zie ook dianablok.com.
jump
the girl from Ipanima

De Utrechtse kunstenaar Busse Weidema laat zijn vakmanschap zien in zijn werken die realistisch lijken. Vooral zijn kleurgebruik is boeiend.

David Bromley (1960, Engeland) werkt in Popart stijl. Zijn pin ups lijken uit groezelige blaadjes uit de jaren 70 te komen. Als Andy Warhol maakt hij zijdedrukken die hij voorziet van kleurenbalken.


Graeme Wilcox(1967, Engeland) schilderde lang in de stijl van Caravaggio. Zijn portretten waren donker en kende scherpe schaduwen. Zijn werken doen tussen de 15.000 en 25.000 pond. Bijzonder zijn zijn vallende mannen into the blue
back form outer space

Alfonso Zubiaga(1958, Spanje) maakt prachtige foto's, zie zijn site zubiaga.com.
Op de beurs zijn enkele foto's te zien uit zijn serie New York
yellow cab
nightfall

STARDUST TILBURG 2009

19 AUGUSTUS 2009
Fundament in Tilburg besteedt om de paar jaar aandacht aan de nieuwe beeldhouwkunst in het sterrenbos, de Warande. Vorig jaar was dat de tentoonstelling Wanderlust.
Nu er een tijdelijk paviljoen is geopend, Grotto, van de architect Callum Morton is er een bescheiden beeldenroute ingericht onder de naam Stardust.
De Grotto is een prachtig paviljoen geworden. De glazen muren weerspiegelen het park en de wandelaars, van binnen is een grot nagemaakt, die 's nachts verlicht is, wat het een sprookjesachtig aanzien geeft.
De beeldenroute voert langs geslaagde en minder geslaagde werken, die heel verschillend zijn van materiaal en werking. De gemeenschappelijke noemer is het weerspiegelende element in bijna al de werken.
Job Koelewijn brengt de bezoeker direct in verwarring door een auditief werk. In het begin van het bos zijn boxen opgehangen waaruit roepende stemmen klinken. Weer een verrassend werk vasn Koelewijn.
Jedediah Caesar (1973, USA) treedt in de voetsporen van Arman, die in plexiglas boxen scheerapparaten, kannen e.d verzamelde. Ceasar verzamelt troep en perst dat samen in hars, waaruit hij gladde geometrische vormen snijdt. Het effect is dat je de spullen wil herkennen en tegelijk gaan ze met elkaar een verbinding aan die verrasend werkt.
CEASAR -THE GLEANER STONE (2008)

Terence Koh (1969, China, woont en werkt in New York)doet er alles aan om een star te worden. Gelukkig is zijn werk niet meer zo ranzig als het in het begin was. Voor Stardust liet hij twee gewonde kastanjes wit spuiten. Hij zette ze tussen gewone bomen op zo'n manier dat ze elkaar net niet kunnen raken. De titel slaat op het weerloze en gevaarlijke dat overal schuilt.
TERENCE KOH - THE SHELL, THE INSECT (2009)

Jose Pedro Croft(1957, Portugal) werkt graag met spiegelende oppervlaktes. Hier plaatste hij drie gepolijste roestvrij stalen platen, twee zijn rechthoekig, de andere is een trapezium. Ze zijn zes meter hoog en staan zo tegen de boemen geplaatst dat ze elkaar kunnen spiegelen. Als toeschouwer ga je vanzelf rondlopen, want elke gezichtshoek levert een ander fascinerend beeld op.
JOSE PEDRO CROFT - UNTITLED 2009

Ugo Rondinone(1964, Zwitserland, woont en werkt in New York) verrast iedere keer weer. Zijn ingrepen in de omgeving werken zo, dat je de omgeving beter bekijkt en direct zijn werk en de verandering die dat bewerkstelligt ziet. Rondinone werkt graag met bomen. Hier heeft hij een op zich eenvoudig ingreep gepleegd. Tussen geometrisch geplaatste bomen heeft hij geel fluoriscerende kiezels gestrooid in een rechthoek.
Het is minimal, land art en surrealistisch in een. Prachtig.
UGO RONDINONE - PAGAN VOID(2008)

Maria Roosen (1957, Nederland) past helemaal in dit gezelschap. Zij heeft de vijver als plaats gekozen voor haar werk. Een roeiboot is volgeladen met de glanzende bollen die we kennen uit haar andere werk. Ze zijn zwart en/of paars. Sommigen zijn glad, andere hebben de vorm van bramen.
MARIA ROOSEN - BRAAMBOOT (2009)

Rona Pondick(1952, USA) verraste ons volkomen. Haar beelden zijn een samengaan van dier en mens. De dieren zijn van gepolijst staal en tonen een bijna machinale perfectie terwijl de toevoegingen van menselijke delen van dof metaal zijn en bewerkt om de textuur zo realistisch mogelijk te maken. De menselijke delen zijn niet in verhouding met de dierlijke. Ze zijn te groot, zoals hier, of juist te klein.
De beelden roepen allerlei gedachten en emoties op, zoals goede kunst altijd doet.
RONA PONDICK - FOX(1998)

Sylvie Fleury(1961, Zwitserland) wordt vaak vergeleken met Jeff Koons. Beide hebben gewone, soms zelfs banale voorwerpen in duur materiaal nagemaakt. Sylvies werk heeft meer zeggingskracht. Het is niet zoals bij Koons de vraag waar ligt de grens tussen kunst en kitsch, maar zij stelt vragen over de rol van de vrouw, over de visie van de man op de vrouw en de dwang van de maatschappij en mode op het individu. De paddenstoelen bespoten met glanzende autolak doen vragen oproepen naar de relatie kunst en natuur en naar de verleidelijkheid van glans en kleur.
SYLVIE FLEURY -MUSHROOMS(2008)