SHADOWDANCE DE KADE AMERSFOORT

Deze animatie moet het publiek verleiden om naar de kunsthal De Kade in Amersfoort te komen. In het korte bestaan van De Kade is al een paar zaken helder geworden.
Het is een mooi gebouw dat veel open ruimte kent. Dat betekent dat er vooral beelden en installaties te zien zullen zijn. Foto's en schilderwerken hebben nu eenmaal muren nodig en die zouden de ruimte verstoren. Ook is duidelijk dat er vooral exposities zijn die voor veel mensen aantrekkelijk zijn. De werken zijn of lijken vaak interactief. Ze vragen niet veel achtergrondkennis en zijn helder in vorm en inhoud. Het gevaar van oppervlakkigheid ligt daarmee op de loer en dat betekent dat de curatoren alert moeten blijven anders stoten ze een deel van het publiek van zich af dat echt in kunst is geinteresseerd.

Er is eigenlijk maar een wand waarop platte werken te zien zijn. Naast Kara Walkers werken zijn enkele foto's van Sam Taylor- Wood (1967, Engeland0 te zien. Taylor is een conceptueel kunstenaar die vooral foto's en film inzet om zijn concepten uit te werken. Het ging in de reeks foto's van een meisje dat wegspringt vanaf een stoel om de werking van de schaduw die een esthetischer beeld toont door de werkelijkheid, mede door de vallende stoel, waarop haar teen nog rust.


Wolfgang Munch (1963, Duitsland) werkt samen met Kiyoshi Furukawa(1959, Japan).
Hun Bubbles is al in heel wat musea te zien geweest. Het roept in iedereen het kind op doordat je op het scherm voor je zeepbellen ziet verschijnen die je met je schaduw kan verjagen.


Zonder licht geen schaduw. Er zijn dus nogal wat objecten te zien die door beweging een patroon van schaduwen op de wanden werpen. Spectaculair is het werk Slow Arc inside a Cube van Conrad Shawcross (1977,Engeland)die zich heeft gespecialiseerd in installaties waarin licht de hoofdrol speelt. William Kentridge (1955, Zuid-Afrika) tekent en maakt (teken)filmpjes. De parade van silhouetten die in een onafzienbare rij langs trekt, is al over de hele wereld te zien geweest. De begeleidende muziek maakt de trieste beelden lichter verteerbaar. Lotte Reiniger (1899-1981, Duitsland) maakte voor de tweede wereldoorlog grappige filmpjes met silhouetten. Het zijn vaak bekende sprookjes met een verrassende draai, bijvoorbeeld knipt een stiefzus haar voet bij zodat ze in het glazen schoentje past. Kara Walker(1969, USA) werkt met schaduwbeelden in haar films en installaties. Daarnaast maakt ze werken waarbij ze op een witte ondergrond zwart uitgesneden silhouetbeelden plakt. De werken hebben altijd met onderdrukking en verschil in sekse te maken. Zij is daarin een navolger van de knipkunstenaars uit vroeger tijden Licht en schaduw kunnen ons versteld doen staan. Diet Wiegman(1944, Nederland) maakt met zijn bedrijf veelsoortige kunst met een schwitz. Hij heeft diverse beelden op zijn naam staan die op het eerste gezicht geen enkele betekenis hebben, pas wanneer ze belicht worden en gaan draaien, maken deze driedimensionale beelden platte schaduwbeelden. (Kunst of kunstig?) Als je aan beweging en kunst denkt, kom je al snel uit op film. David Claerbout (1969, Belgie) levert zoals verwacht de beste filmische bijdrage. Zijn films zijn al aangekocht door vele musea en verzamelaars. Een perfect groot beeld laat deze ruimte van een kantoorgebouw zien, waar gedurende het halve uur dat de film duurt mensen ontdekken dat de deuren gesloten zijn. Hun reacties zijn divers maar wel herkenbaar. Hun kleding plaatst hen in de jaren zestig. Opvallend genoeg blijven de schaduwen op hun vaste plaats alsof er geen tijd verstrijkt. op davidclaerbout.com is nog veel meer van zijn filmpjes te zien. Vito Acconci(1940, USA) filmde zichzelf leterlijk schaduwboksend. Het is beslist niet zijn sterkste werk. Hij is ontwerper, (landschaps)architect. Een overzicht van zijn werk is te zien op acconci.com Hanna von Goeler (USA) studeerde af aan de Van Eijk Academie in Amsterdam. Zij is vertegenwoordigt met een filmpje waarbij een spoortreintje tussen allerlei alledaagse voorwerpen op een tafel rondrijdt. Doordat er een zaklantaarn op het speelgoed is gebonden, vallen prachtige en mysterieuze schaduwbeelden op de muren.
Teresa Serrano (1969, Spanje) werkt tegenwoordig in Mexico. Ze schildert, tekent, maakt beelden en installaties en films. In haar korte films is vaak invloed van de film noir te bekennen. Die films speelden zich vaak 's nachts af met lange, dreigende schaduwen. Serrano past dus wel in een expo als deze.