THE DWELLING LIFE OF MAN De Kade Amersfoort

160 foto's uit de verzameling van een van de grootste verzamelaars ter wereld, Martin Margulies zijn nu in Amersfoort te zien. Hij heeft in Miami een eigen museum waar een paar keer per jaar expo's worden gehouden met werken die de man in zijn bezit heeft. Centraal staat de leefomgeving van de mens.

In de jaren dertig kregen een aantal fotografen de opdracht om de gevolgen van de recessie vast te leggen in de afgelegen landbouwgebieden. Natuurlijk zijn deze fotografen hier vertegenwoordigd. Walker Evans (1903-1975, USA) was er een van.

                                                        Floyd en Lucie Burroughs

 Als contrast fotografeerde hij ook de rijken.

De invloed van Walker is zo groot dat er een project loopt, After Evans, waarbij jonge fotografen de foto's opnieuw maken maar dan in deze tijd, zoals Sherrie Levine (1947, USA) in 1981.

 Dorothea Lange (1894-1965, USA) deed ook mee aan het project. Zij maakte waarschijnlijk de meest bekende foto: Migrant Mother. Na haar dood bleek dat ze zes foto's gemaakt had in tien minuten van een vrouw die op haar man wachtte die hulp was halen om hun wagen te maken.

Doordat de camera's steeds sneller werkten, gingen een aantal fotografen de straat op en legden vast wat hen opviel. Bernice Abott (1898-1991, USA) was vooral geïnteresseerd in reclame-uitingen en opschriften. Het raam van het restaurant is volgeschreven en boven de ondergrondse kapsalon hangen nog meer gerechten met hun prijzen. Voor het bord met de prijzen van de kapper verbergt een vrouw zich lijkt het. Als je goed kijkt zie je dat ze verveeld leunt op de afscheiding.

 Ook Helen Levitt (1913-2009,USA) liep met haar camera door New York. Haar interesse ging uit naar het gedrag van mensen, zoals deze vier meisjes, waarbij de oudste tot rust lijkt te manen.

 William Eggleston (1939- USA) voldeed niet aan de eisen die voor fotografen golden. Hij gebruikte als een van de eersten kleurenfilm, waardoor hij de foto's niet zelf kon ontwikkelen, terwijl juist de combinatie van opnamen maken en zelf in de doka het product afmaken de maker tot een echte fotograaf maakte. Bovendien koos hij vreemde perspectieven en fotografeerde hij veel banale voorwerpen. Later kreeg hij de erkenning en nu geld hij als een van de iconen van de fotografie.

 Hij beïnvloedde veel jongere fotografen, zoals Stephen Shore (1947-, USA). Opvallend in zijn werk is het gebruik van lijnen.

Roni Horn (1955,USA) is kunstenaar en benut alle mogelijk kunstvormen, waaronder fotografie.
Ze heeft een grote serie gemaakt, Indifinity, waar de enorme aanwezigheid van water centraal staat.
Soms is het niet duidelijk of je naar woeste golven kijkt of naar een waterval.

 Ook Alec Soth (1969, USA) is op zoek naar geschikte onderwerpen voor zijn foto's. Hij maakte o.a. een reis langs de Mississippi van bron tot oceaan en dat leverde een heel andere kijk op Amerika op.

Ook portretfotografie kan onvoorbereid. Lucia Molholy (1894-1989, Praag) fotografeerde de vrienden en collega's van haar man, die doceerde aan het Bauhaus.

 Manuel Alvarez Bravo 1902-2002, Mexico) wordt beschouwd als de Mexicaanse straatfotograaf.
Het lijkt erop dat hij zomaar op een zonnebadend meisje stuitte. Het kan ook in scene gezet zijn:
haar voeten zitten in verband en ook haarheupen zijn omzwachteld ( behalve het middendeel getuige haar schaamhaar) en de stekelvruchten liggen daar niet willekeurig.

Tegenwoordig lijkt fotografie een geldig excuus om naar vreemde streken af te reizen.
Isaac Julien(1960, GB) trekt vooral naar Azie en dan vooral de rivieren en de mensen die van het water afhankelijk zijn.

 Jackie Nickersen (-, GB) fotografeert de mensen die nog met de hand landbouw bedrijven. Door de mensen van onderaf te fotograferen maakt ze hen tot eenvoudige helden.

 Pieter Hugo (1976, Zuid- Afrika) doorkruist zijn continent op zoek naar mensen die op een afwijkende manier in hun levensonderhoud voorzien, zoals deze hyenaman.

 Ook Zwelethu Mtethwa (1960, Zuid- Afrika) reist op zoek naar bijzondere plekken, zoals deze kamer van een jonge vrouw.

 Nog een reiziger, Spencer Tunick (1967, USA). Op uitnodiging van steden komt hij met zijn team om de volgende stap te zetten in zijn doorlopende project. Hij kiest kenmerkende locaties in een stad, roept zo veel mogelijk vrijwilligers op, die zich naakt opstellen waar hij ze wil hebben. Vooral de vroege ochtend is zijn opnametijd.

 De geënsceneerde fotografie doet het goed in de kunsthandel. Hannah Starkey (1971, GB) legt ogenschijnlijk toevallige momenten vast, zoals hier in een damestoilet van een bedrijf. Maar alles is vooraf geregeld en staat precies waar de fotografe het wil.

 Gillian Wearing(1963, GB) is een conceptueel kunstenaar. Soms is fotografie het beste middel om zijn idee uit te voeren. In deze serie probeert hij met maskers bepaalde ontroeringen op te roepen.
De serie heet Trauma's.

Tot slot Grecory Crewston(1962, USA). Hij doorkruist de suburbs en (bijna) verlaten industriestadjes op zoek naar ideale locaties. Dan maakt hij sketches van wat hij wil, bespreekt dit met zijn team, zoekt modellen uit. En als daarna alles ter plaatse is voorbereid, opbouw en licht vraagt een dag,
wordt in de vroege morgen de foto('s) gemaakt. Er spreekt altijd een gevoel van verlatenheid uit.
Zijn melancholische opnamen vragen de inzet van soms wel 100 man. Hij kan dat aan, zijn foto's doen minimaal 25000 dollar per stuk.