CHARLEMAGNE PALESTINE IN WITTE DE WITH ROTTERDAM

Rondione in Boymans en Palestine in Witte de With. Het lijkt toeval; het kan ook dat beide musea op zoek zijn naar toegankelijke kunst. Want iedereen kan genieten van beide expo's zonder voorkennis.
Aanvankelijk leek me de expo in Witte de With te flauw voor woorden, een soort elitair gevoel van dit is te gemakkelijk en het idee  dat tegenwoordig er veel kunstenaars zijn die grote verzamelingen van banale voorwerpen presenteren en daar nog een mooi verhaal bij vertellen en de curatoren loopt het water in de mond. Een aflevering van het uitstekende programma Canvasconnectie gaf de doorslag. Palestine vertelde over zijn werk en over de kunstenaars die hij waardeerde.
En dus togen wij naar GesammttkkunnsttMeshuggahhLaandtttt, zoals de presentatie getiteld is.
Het is een overzicht van wat Palestine zoal heeft gedaan. Daar zit veel oud werk tussen, dat sterk gedateerd overkomt. De video's die zijn performances tonen zijn in hedendaagse ogen te flauw voor woorden. Ook zijn schilderijen en tekeningen zijn nietszeggend. Maar zijn minimale muziek en de installaties met knuffeldieren zijn overweldigend. Er zit humor in, de samenstellingen zijn niet willekeurig en het idee om weggegooide knuffels een tweede leven te geven door ze op te knappen en soms te vervormen en er een soort afgodsbeelden van te maken spreekt aan.

Palestine (1947, USA) grijpt in zijn werk terug naar zijn Amerikaanse- Joodse achtergrond en mengt deze met primitivistische elementen. Teddyberen bijvoorbeeld zijn uitgevonden door Richard Steiff, die zijn beren maakte in Brooklyn, de geboorteplaats van Palestine.

Beren kijken naar tekeningen van dieren. Elk dier heeft de tekening op zijn formaat.
Ze zijn voorbeelden van de vermenselijking van knuffels en tegelijkertijd geeft de installatie commentaar op onze omgang met kunst.

DIVINITIES noemt  hij de knuffels die zijn vleugel versieren. Dit heilige speelgoed krijgt daardoor een soort totemfunctie.
Tegelijkertijd is het natuurlijk heel dubbel: hij maakt ze tot fetisj, heilige voorwerpen, maar ze blijven rotzooi.

GODBEARS zijn eigen creaties en geen ready mades. ze bestaan allemaal uit drie koppen(de drie-eenheid0 en twee lichamen. De inspiratie voor deze figuren deed hij op bij de hindoeïstische goden.  

Op zijn eerste reis naar Europa in de jaren zeventig had hij een rode koffer bij zich met alleen knuffels.
Hij woonde een tijd in Rotterdam. Tegenwoordig heeft hij zijn studio in Brussel.  

D-DAY P-DAY (2001) Een nieuwe manier van presenteren: 130 knuffels aan parachutes.
Een herinnering aan de invasie in Normandie in 1944?

 TREMBLING WALLS was eerder te zien in de jaren 70. Als musicus improviseert hij op de vleugel op zijn muziek, die hij weigert op te schrijven. In zijn installaties verwerkt hij graag muziek of geluid. In dit werk wil hij de trilling van geluid zichtbaar maken. De houten kisten met metalen frame stonden aanvankelijk rechtop, nu liggen ze.