Het museum noemt hem een voorloper van de nieuwe generatie kunstenaars die zich niet meer beperken tot een kunstvorm.
Je zou hem ook een voorloper kunnen noemen door de bijna constante aandacht die hij voor zichzelf creëerde door veelvuldig op televisie te verschijnen, zich vaak liet interviewen en fotograferen, zorgde voor schandalen, door uit te komen voor zijn homoseksualiteit en zijn omgang met beroemdheden uit kunst- en modewereld.
Toen hij opgenomen werd in de Academie de France, ontwierp hij dit zwaard.
Zijn tekenstijl is heel herkenbaar en trefzeker, enkele lijnen volstaan. Zijn beeldende kunst noemde hij visuele poezie. Voor hem was elk portret een zelfportret, ook als hij zijn vrienden portretteerde zoals Picasso, Stravinsky of Coco Chanel. Hij greep voor zijn werk graag terug op de Griekse mythologie, met name op het verhaal van Orpheus.
Dezelfde stijl gebruikte hij in zijn ontwerpen van sieraden en keramiek.
In Menton, de plaats waar hij zich na Parijs vestigde samen met zijn grote liefde, de acteur Jean Marais, versierde hij de trouwzaal en een zeemanskapel met muurschilderingen.
In Menton bevindt zich het enige museum dat compleet aan Jean Cocteau gewijd is. Een groot deel van wat in de expositie te zien is, is uit dit museum afkomstig.
Tussen 1948 en 1958 verschenen er 9 films van Cocteau. Hij schreef de scenario's, voerde de regie en produceerde de films. De meeste films hebben surrealistische scenes die met eenvoudige middelen werden gerealiseerd. De hoofdrollen waren veelal voor Jean Maras.
 |
| LA BELLE ET LA BETE |
 |
| LES ENFANTS TERRIBLES |
 |
| ORPHEE |
 |
| STILL UIT ORPHEE |
 |
| STILL UIT ORPHEE, DOOR DE SPIEGEL GAAN (spiegel werd vervangen door een bassin water) |
 |
| STILL UIT LES ENFANTS TERRIBLES |
 |
| STILL UIT LE TESTAMENT DE ORPHEE |
1 comment:
Prachtige selektie fotoos, bedankt
Post a Comment