THE ROARING TWENTIES Kranenburgh Bergen

Het Museum Kranenburgh wil terugkijken op de jaren 1920-1930 en tegelijkertijd vooruitkijken naar de jaren 20 van deze eeuw. Daarvoor hebben ze een aantal kunstenaars, vormgevers en mode-ontwerpers gevraagd hun visie te geven. Het geheel is een vreemde mengelmoes geworden met de meeste ruimte voor de mode. 

Kunst

Charley Toorop (1891-1955)
De Maaltijd Der Vrienden (1932-33)
In dit werk portretteert ze haar gezin en vrienden. Het geeft een goed beeld van belangrijke kunstenaars uit de twintiger jaren: beeldhouwer John Raedecker, Adriaan Roland Holst, Gerrit Rietveld, fotograaf Eva Besnyo en schilders Pyke Koch en Wim Oepts

Erik van Lieshout (1968) wilde reageren op Toorops werk.
Happy Meal (2021) is ter plekke gemaakt en toont hem met zijn familie.

Esiri Erheriene - Essi (1982, GB) 
  The Future Isn't What It Used To Be (2021)
Zij gebruikt foto's uit de jaren 60 en wil met haar werk tonen dat zwart  ook zorgeloos leven kan betekenen als antistof tegenover de negatieve wijze waarop zwart in de media komen.

 

Frans Huysmans (1885-1954)
Danszaal in De Rustige Jager(1914)
Een expressionistisch beeld van een feest in het Bergense cafe .
De compositie is evenwichtig opgebouwd en is volop  in beweging.

Ook Raquel van Haver (1989, Co) schildert een groep cafegangers.
Change  the Rhythm of the Dancehall ...It's Still the Same Groove (2018)
Een heel andere stijl en een heel andere weergave. Geen. braaf feest, maar een  dreigend sfeertje.

Kees Maks(1876-1967) toont een welgesteld gezelschap
  Automne (gezelschap in tuin)1920 De sfeer is ontspannen, onbezorgd en plezierig

 

Heleen Verhoeven (1974) is booming.
  Feet ( 2016) toont haar zelfbewuste buurvrouw.
Op de achtergrond en rechts is haar gezelschap te zien.
Toch is de sfeer anders: melancholisch.

Tjebbe Beekman (1972) schetst een beeld van nu: veel barrières worden geslecht, maar  chaos en onzekerheid voeren nog de boventoon.
Los pájaros carpinteros de pared(2018)

Vormgeving

Bauhaus was in de vorige eeuw een leerschool waarbij materiaalkennis een belangrijke rol speelde.
De studenten streefden naar vernieuwing, niet alleen van objecten, maar ook van levensstijl.
Marianne Brandt (1893-1983, DE) was de eerste vrouw die toegelaten werd op de metaalafdeling.
Vanaf 1928 gaf ze zelfs leiding aan de afdeling. De Inktpot(1931) is gemaakt van metaal en glas.

Baanbrekend kan je het ontwerp van Mart Stam (1899-1986) wel noemen.
Hij ontwierp een stoel zonder achterpoten. Hij heeft heel veel navolgers gehad. 

Het is bijna niet gezien, maar de foto toont een stoel: Melt Chair 2019.
De ontwerper Nendo (1977, CA) ontwerpt meubels van gegoten glas.

Steeds meer ontwerpers kiezen voor duurzaamheid en zijn op zoek naar alternatief materiaal.
Studio Swine maakte deze kammenserie van mensenhaar en hars. Dat blijkt een goede vervanging te zijn van hardhout.

Julia Lohmann (1977, DE)  is de stichter van The Department of Seaweed. Zij gebruikt materiaal dat uit de zee afkomstig is, zoals zeewier en kelp. Haar Kombu Dweillings zijn 'tafelhouders' voor eetbaar zeewier.Ze zijn gemaakt van hout en beschilderd met Japanse lak gemaakt uit zeewier. De vorm is ontleend aan de typische Japanse daken.

Mode

Natuurlijk kennen we allemaal de (sport)kleding uit de roaring twenties: de charleston jurkjes en de zwarte badpakken en de eerste tennispakjes.

Daar tegenover staat het werk van nieuwe mode-ontwerpers.

Maison de Faux vinden zelfexpressie het allerbelangrijkst. Zij ontwerpen  manwear, bedoeld voor man en vrouw. In 1920 kwamen zij op de markt met There's No Place Like Home, een pakket met handdoeken, videoclips en een poster bestemd voor alle 'lock downers'.

Gino Anthonisse 1988 richt zich op het kantoorleven en de bijpassende kleding. 
Hij wil de ongevraagde dresscodes ter discussie stellen door het gangbare te vervreemden

             Met het collectief Das Leben am Haverkkamp richt hij de pijlen op het overvloedige mode-  

             aanbod. 
.