FIGUURLIJK IN MUSEUM HILVERSUM

Het onderwerp van dez tentoonstelling is de menselijke figuur in dehedendaagse beeldende kunst.
De keuze is beperkt tot in Nederland werkende kunstenaars. In een ruime rustige opstelling zien we visies op de hedendaagse mens zich bewegend tussen uitersten: dood-leven, realistisch-gedeformeerd,
kwestbaar-wreed, werkelijk en symbolisch.
Levi van Veluw(1985) gebruikt zichzelf als 'doek, hij beplakt zichzelf met alle mogelijke materialen.
De grens tussen object en subject verdwijnt maar niet helemaal omdat zijn contouren herkenbaar blijven.

Elisabeth Stienstra(1967) maakt beelden die zij uit een blok hout maakt.De vrouw staat centraal.

Virgin of light gaat terug op de vruchtbaarheidsgodinnen, de sheela-na-gigs, in een moderne variant.

Bruid. Het zijaanzicht maakt duidelijk dat we drie fragmenten zien van een vrouw die zich uitkleedt.
Ze trekt haar blouse uit, haar hemd, maakt haar beha los, stapt uit haar panty en wil haar slip uittrekken.
Een ongelooflijk mooi beeld.

Amie Dicke(1978) is vooral bekend door haar aanpak van modefotografie. Ze snijdt veel weg en houdt alleen de neergaande lijnen over. Hierboven heeft ze een klassiek vrouwenbeeld in de s-houding met verf bewerkt om ook hier de schoonheid te bevragen. Wat is de essentie van vrouwelijk schoon?

Micha Patiniott(1972) schildert absurdistische beelden. Back and Forth(2009) spreekt voor zichzelf.

Folkert de Jong(1972) maakt zijn beelden van o.a. piepschuim.Hij gebruikt vrij elementen uit de (kunst)geschiedenis om zo commentaar te leveren op wat de mens bezielt: macht, weemoed, hebzucht en verborgen driften, New Deal(2011) toont een man met een hoofd ontleent aan de oudheid en een lijf dat lijdt. Het gaat terug op het verhaal van Atlas. Dez eis te oud om de wereld nog te dragen. op zijn rug begint een nieuw leven in de vorm van stekelige brandnetels.

In dit beeld zien we een gezicht dat teruggaat op koningin Emma, hier in een circuspakje. Een duidelijk commentaar op het mediacircus rondom de koninklijke familie.

Femmy Otten(1981) maakt reliefs van mensen uit haar omgeving(vaak haar zus). Deze brengt ze aan op de wand en schildert er van alles omheen. Ook zij grijpt terug op de kunstgeschiedenis. Dit werk,
Yellow Minutes(2010-2012) roept associaties op met Griekse of Romeinse beelden. De fallische slangen die uit de figuren groeien, maken het beeld geheimzinnig en doen bewust afbreuk aan de schoonheid.

Guido Geelen(1961) werkt met klei. De Anatomische Les(2006) toont een in stukken gesneden lichaam  waarin laboratoriumbuisjes staan met bloemen erin. Een soort modern Vanitasbeeld.

Juul Kraijer(1970) werkt met inkt, houtskool en fotografeert. Altijd zijn de figuren ontleent aan haar eigen persoon. Ze zijn surrealistisch door de mutaties die de vrouwen ondergaan. Ze worden dier of plant terwijl het menselijke element aanwezig blijft.

Karen Sargsyan(1973) knipt en plakt en bouwt theatrale scenes. De werken ogen op he teerste gezicht vrolijk, maar de figuren zijn verwikkeld in een strijd om hun bestaan. The Superstring Theory(2012)
geeft commentaar op de strijd in de wetenschap die de mens wil laten passen in een mal. Verzet daartegen is moeizaam, er vallen mensen van hun voetstuk en er rollen koppen.

Katinka Lampe (1963) werkt met kinderen. Ze laat hen opmaken en voorziet ze van attributen die niet bij hun leeftijd passen. Ze fotografeert de modellen en zoekt dan uit hoe ze hen op doek vereeuwigd.
De blikken zijn bepalend. De werken zijn fascinerend omdat onschuld bevraagd wordt.

Marijn Akkermans(1975) maakt tekeningen en collages. De werken zijn op groot formaat en hebben altijd iets ongemakkelijks. Is deze man een cader die zijn zoon in bescherming neemt of heeft hij andere bedoelingen?

Rosemin Hendriks(1968) neemt foto's van vrouwengezichten(vaak van zichzelf) als uitgangspunt voor haar grote tekeningen. Toch zijn het geen zelfportretten, maar beelden van krachtige vrouwen, waarbij in de tekening altijd iets zit, waardoor de kijker zich bewust wordt naar een tekening en niet naar een portret te kijken.

Roald Ophuis(1968) schildert voorstellingen die verbonden zijn met leed en agressie. op zijn reizen naar gebieden waar (burger)oorlogen zijn geweest, hoort hij verhalen. Op grond van die verhalen reconstrueert hij met modellen deze verhalen, fotografeert deze en gaat dan aan het werk. Onschuld en schuld spelen een geraffineerd spel in dit Girl with a Gun(2011.).

Een prachtig portret van een War Story Teller, geschilderd op papier.

Sidi El Karchi(1975) maakt portretten, vaak zelfportretten, zoals dit (Zelfportret als Max Baumann)
of als The Maroccan. Door zichzelf steeds in een andere gedaante af te beelden, doet hij aan zelfonderzoek. Tegelijkertijd maakt hij duidelijk dat een mens vele kanten heeft.

Thom Puckey(1948) maakt marmeren beelden die klassiek lijken. Veelal jonge meisjes met  wapens omringd