jhkijker: BIENNALE VENETIE 2013(landenpaviljoens)

De Biënnale Venetie blijft een trekker voor liefhebbers van hedendaagse kunst. De centrale presentatie onder de naam ' Il Palazzo Enciclopedico' in de Jardini en in de Arsenale heeft een interessant uitgangspunt: in 1955 lanceerde de Amerikaan Marino Auretti het plan om een museum te stichten onder de naam Encyclopedic Palace waarin alles te zien zou zijn wat de mens heeft uitgevonden. Jarenlang heeft Auretti gewerkt aan een maquette voor het museum, maar tot een realisering is het nooit gekomen. Zijn idee spreekt vele kunstenaars aan; zij reageren op nieuwe ontdekkingen en maken er zo mogelijk gebruik van in hun kunst.
De uitwerking heeft helaas tot een soort anti-expo geleid. Er is te veel, de kwaliteit is van hoog tot zeer laag. Het is onmogelijk te focussen. Wat moet je met alle bladzijden uit Crumb's getekende versie van Genesis of met ruim honderd kleine kleibeeldjes van Fischl & Weisz? Er langs lopen zonder echt te kijken.
Ook de landenpaviljoens vielen vaak tegen. Performances of de resten ervan, video's, documenten,
allerlei bommen die niet ontploft zijn, maar wel gevonden. Enkele landen vielen positief op, bijvoorbeeld:
ANDORRA
De Spaanse kunstenaar Javier Bameseda heeft een installatie gemaakt van opgezette paarden op (garage)blokken om zo de confrontatie tussen heden en verleden, natuur-cultuur te tonen.
http://www.javierbalmaseda.com

Samantha Bosque gebruikt moderne media om vergeten herinneringen te doen herleven.
Van oude foto's op glas heeft zij de negatieven vergroot. Met tabloid of mobiel is de foto 'normaal' te zien. Maar ze deed meer. Ze maakte enkele personen op de foto zwart en deze zette ze als beeld voor de foto. Ook dat geeft een mooie vervreemding.

NIEUW ZEELAND
De Engelse kunstenaar Bill Culbert(1935) vertegenwoordigt dit land, dat hij vanaf 1957 regelmatig bezoekt. Hij werkt met licht, t.l.-buizen. Deze laat hij door meubels en alledaagse voorwerpen lopen, zoals afwasmiddelflessen.

In de installatie liggen de tl-buizen en de snoeren tussen allerlei plastic verpakkingsmateriaal.

Voor deze foto's is een reflectie gecreëerd over het kanaal heen.

GROOT BRITTANIE
Het leek gedurfd om Jeremy Deller(1966) te vragen het Britse paviljoen te vullen. Hij heeft weliswaar in 2004 de Turnerprijs gewonnen, maar de laatste tijd roert hij zich behoorlijk met negatieve uitingen over zijn vaderland en het koningshuis. De expo is goed en slim ingericht,
typisch Brits met (zelf)ironie. De video is een 'loflied' op het mooie Engeland, al moet het publiek wel plaatsnemen op de overblijfselen van twee Rovers, die in de film in elkaar gedrukt worden en overeenkomen met de auto waarin een van de prinsen reed met een vriend toen zij gingen jagen.
Ze doodden de zeldzame, beschermde vogel die hier 'wraak' neemt. Een rechtszaak leverde niets op
wegens 'onvoldoende' bewijs. In dezelfde zaal is een muurschildering van een stad in vlammen. Het gaat om Leeds waar de bevolking in opstand kwam tegen de hoge belastingen, vredig overigens.

De kunstenaar William Morris werpt hier het jacht van de rijke rus Abramovich in de lagune van Venetie. De Rus koopt half Engeland op, maar geeft geen cent uit aan kunst.

Jeremy Deller heeft veel niet zo bekende kunstenaars uitgenodigd voor hem werk te maken in het paviljoen. Het resultaat is zeer geslaagd. Aan het eind kom je in een tearoom terecht, waar thee op zijn Engels wordt geserveerd.

VATICAAN
Dat het Vaticaan veel kunstwerken bezit, weten we allemaal. Maar dat daar ook moderne kunst wordt verzameld, is minder bekend. Voor het eerst presenteert zich het pausdom op de Biennale.
In de eerste zaal is een indrukwekkend multimediaspektakel te zien, waar het publiek actief aan de gang kan. De screens tonen mensen die naar voren komen of verdwijnen. Als je een personage aanraakt, maken zie diergeluiden of praten in gebarentaal. De cirkel op de grond kan je vullen met reproducties van je handpalmen. (Een werk van Azurro studio)

Prachtige foto's van Josef Koudelka van verlaten ruïnes.

KOREA (Who is Alice?)

Dong -Wook Lee(1976) maakt kleine beeldhouwwerkjes, waar naakte figuurtjes worstelen met alledaagse voorwerpen. Zo geeft hij commentaar op de consumptiemaatschappij.
I Wished (2004) 5x15x5 cm

Jung- Wook Kim(1970) schildert en tekent met inkt. Haar figuren zijn in zichzelf gekeerd en roepen sympathie en mededogen op.

Osang Gwon(1974) is een vernieuwer op het gebied van beeldhouwen. Hij vindt zijn materiaal op het internet. Hij vergroot elk onderdeel uit(de pixels zijn van dichtbij te zien) en plakt de foto's op een model dat van licht materiaal is gemaakt. A Statement of 420 Pieces on Twins(1999)

Xooang Choi(1975) werkte eerst op kleine schaal, nu werkt hij op grote schaal al blijft de techniek hetzelfde. Hij modelleert delen van het menselijk lichaam in polymeerklei en beschildert dit.
The Wing(2008) 56x172x48

Doo-Jin Kim(1973) parodieert graag de neo-klassieke werken van William Bouguereau(1825-1905).
Hij doet dit door de figuren op het oorspronkelijke werk te vervangen door geraamtes. daardoor vervalt het verschil tussen man en vrouw en daarmee alle seksuele of erotische lagen.
The Youth of Bacchus(2011) digitale tekening 148,5x 348.

Hong Chun Park(1960) fotografeert pretparken met een lange sluitertijd, daardoor verdwijnen de bezoekers in een soort mist en krijgen de gebouwen en voorwerpen een nachtmerrieachtig uiterlijk, droombeelden, surrealisme, maar het is niet meer dan de realiteit, hiermee legt hij het accent op het verraderlijke uiterlijk van de 'wonderlanden'. To Alice !(1994) print 118x118

Myoung- Ho Lee(1975) probeert met zijn foto's de vraag op te roepen wat kunst is?
Wordt een boom kunst als er een doek achter staat of als hij op een doek is afgebeeld?
Tree #2(2007) 124x104

Young- Guen Park(1965) probeert in zijn werk het begrip tijd te vatten en de beleving van tijd die sinds de oertijd voortdurend aan verandering onderhevig is en steeds sneller lijkt te gaan.
The Time(2004) olieverf 226x182.
Alle kunstenaars wonen en werken in Seoul.

AZERBAIJAN (Ornamentation)
Farid Rasulov(1985) is fysicus van beroep, maar heeft gekozen voor de kunst. Hij maakt objecten en installaties die spelen met de traditionele ornamentkunst van zijn geboorteland

Carpet Interior(2013)

Rashad Alakbarov(1979) wordt wel de meester van de schaduwen genoemd. Zijn werken komen pas goed tot hun recht als er een goed geplaatst licht op staat. Dan blijkt het materiaal een voorstelling in zich te hebben die pas dan zichtbaar wordt.

It's not chaos(2013), de titel is alleen zichtbaar door een oog te sluiten of door het oog van de camera.
Butenay Hagverdiyev(1989) woont, werkt en studeert in Moskou. In zijn werk (schilderijen, foto's en video's) werkt hij bij voorkeur met time laps. Het oog ziet elementen in het werk terugkomen maar net even anders. Natuurlijk sluit het werk ook aan bij de streetart.

Unliteral Letters(2013)

ZUID AFRIKA
Wim Botha(1974) is een van de exposanten. Hij maakt beelden met boeken(dictionaires, encyclopedieen en bijbels). Hij noemt zijn sculpturen de Witness Series, waaraan hij vanaf 2011 werkt