PERSONAL STRUCTURES 2013 VENETIE

In het mooi gelegen Palazzo Bembo is evenals de vorige Biennale de tentoonstelling te zien van Personal Structures. Er is weer veel moois te zien.

Carole Feuerman

Quan 2012 verf op hars + roestvrij staal.

Quan (detail)

Mehdi-Georges Lahlou worstelt met vragen als hoe beweeg je je tussen noord en zuid, tussen westerse en oosterse cultuur, hoe beïnvloedt mijn achtergrond de betekenis van mijn kunst?
In het werk, Sans Titre, Paradise lijkt het lichaam in de gebedsmat verdwenen te zijn op de handen en voeten na(afdrukken van Lahlous lichaam). tegelijkertijd zijn dit de enige lichaamsdelen die van moslimvrouwen zichtbaar mogen zijn in het openbare leven. Is het de man die opgaat in zijn geloof of de vrouw die zichzelf niet mag tonen vanwege het geloof?

Sans Titre, Paradise 2010 parafine en gebedsmat

Darryn George (Nieuw Zeeland) Vanaf 2007 is deze schilder van vlak naar ruimtelijk werk overgestapt. Het minimalistische uitgangspunt is hier verbonden met een sfeer van een mortuarium of van een enorm archief.

Folder Room (2013)

Yifat Bezalel (1975, Israel) is vooral bezig met dromen en de dood. Als verklaring gaf ze dat de reden waarschijnlijk is dat ze leeft op een plek waar de dood altijd aanwezig is.

                                                                   Tough Love (2013) 
                                          gebaseerd op de serie Lovers van Margritte

                                                                    The Drawing Room

Yoshitaka Amano (1952-Japan) komt uit de animatiefilms en games, ontwierp decors, kostuums en glasobjecten. Vanaf 1997 legt hij zich toe op schilderen en is in NewYork de belangrijkste kunstenaar uit de Animamix-stroming.

                                                   Deva Loka (2008)2,4 x 7m

Dmitry Shorin (Rusland) maakte furore als schilder. Nu presenteert hij een serie van 12 beelden die moderne engelen lijken voorzien van vliegtuigvleugels.  Ze liggen of zitten allemaal op een black box, die we kennen van de vliegrampen.

I believe in Angels (No. 8) 2012 66x327 x 70 gepolijst polyurethane

Zhang Yu (China) maakt fingerprints. De ruimte die hij krijgt in een museum of galerie voorziet hij van doeken die hij in alle rust voorziet van vingerafdrukken in nagellak. Het werk heeft een sprituele kant door de voortdurende herhaling van de beweging en het resultaat is decoratief en tegelijkertijd heel persoonlijk.

Diffused Fingerprints (2010)

Peter Simon Muhlhausser wil met zijn werk Girls dat de kijker zich ongemakkelijk voelt.
Is dit kunst of kitsch? De meisjes zijn jong, uitdagend en tegelijk heel kinderlijk. Is dit (kinder)porno of juist een afwijzing daarvan?

Theresa 2013 vleeskleurig brons 115 cm

Abigail 2013 vleeskleurig brons 115 cm

Alice Anderson begon in maart 2012 objecten en meubels in haar Londense studio te ' mummificeren' door ze te omwikkelen met koperdraad. Later nodigde ze mensen uit om met haar samen te werken en zo ontstond de Traveling Factory waar gezamenlijk alledaagse voorwerpen tot kunst worden.

                                                     Pieces from the Traveling Factory.

Sam Jinks(Australië) maakt ontroerende, zeer realistische beelden. Ze intrigeren en vragen om nauwkeurig kijken. De beelden hebben een intimiteit die de kijker bijna tot een voyeur maakt

                                                                 Grandmother(2012)

Hanging Man (2007)

 
 

David Middlebrook wil bewust conceptueel werk maken dat hij eigenhandig maakt, een denkende doener. Hij reflecteert op de kunst van de twintigste eeuw en de grondlegger van de nieuwe kunst is voor hem Marcel Duchamp.
Hij combineert in het werk hiernaast een afbeelding van het beroemde glaswerk The Bride Striped Bare.. met de ready made bestaande uit een kruk met daarop een fietswiel, hier vervangen door een parasol. De kruk heeft een wandelstok als een van de poten.
Als beeldenmaker stelt Middlebrook zichzelf graag voor (technische) problemen. De beroemde pisbak van Duchamp rust hier op aan elkaar gekoppelde riemen, die een fragiele ondersteuning lijken. Zit hier een kritiek op Duchamp in verwerkt?