Rosso, Brancusi & Man Ray in Boymans

Het idee om deze drie kunstenaars bij elkaar te tonen, is dat ze alledrie foto's namen van hun eigen werk. Geen sterk punt, al bestaat een (te) groot deel uit hun foto's. Behalve Man Ray gebruiken ze de camera en de doka niet om kunst te maken maar om hun werk vast te leggen met het accent op licht en schaduw. Het is een genot om Brancusi's beelden die je kent uit de boeken nu in het echt te zien.
Van Rosso had ik nog nooit gehoord. Nu de werken te zien zijn, is het begrijpelijk dat hij niet tot de eredivisie van de kunst behoort. Zijn werken zijn vrij plat. Het licht is absoluut nodig om de werken, vaak portretten, te kunnen begrijpen. En van Man Ray worden de bekende werken getoond.
Kortom, geen sterk geheel.

Medardo Rosso (1858-1928, Italie) ging in 1884 naar Parijs in de hoop daar wat met zijn kunst te verdienen. Hij ging dwars tegen de heersende ideeën over beeldhouwen in. Bij Rodin e.d. gaat het om volume en brons en expressie. Rosso is meer een impressionist. Zijn beelden zijn niet meer dan reliefs, waarbij de lichtval het beeld moet vervolmaken. Zijn materiaal is vaak was. Van elke beeld bestaat dan ook een exemplaar. Hoogst zelden maakte hij een brons.

L' enfant malade

Monsieur Henri Douart, zijn weldoener.

Constantin Brancusi (1876-1957, Roemenië) zag voor zichzelf geen toekomst als kunstenaar in zijn vaderland. Hij besloot naar Parijs te gaan. Wegens geldgebrek besloot hij de reis lopend af te leggen.
In 1904 kwam hij aan. Hij is altijd in Parijs gebleven, liet zich zelfs naturaliseren.
Hij was even assistent van Rodin, maar wilde niet in de schaduw van deze grote kunstenaar blijven.
Hij gebruikte steen, een zeldzaamheid in die tijd, en hakte zelf de beelden direct uit het materiaal.
Hij streefde naar de essentie en dat bracht hem vanzelf tot eenvoudige vormen. De eenvoudige vormen bleven. De beelden kregen een speciale sokkel, waarmee ze een eenheid vormden.
Hij begon in koper en brons te werken, dat hij zo lang bleef polijsten tot het de glans had die hij wilde.

De Kus, niet te vergelijken met De Kus van Rodin.

Muse

Mademoiselle Pogany

L' Oiseau en space

Princesse X
Het beeld verwekte veel opschudding. Men vond het obsceen. Picasso noemde het direct een  pik.
Brancusi was erop voorbereid en had een foto bij zich van een eerder werk dat hij sterk vereenvoudigd had.
Volgens hem was het een vrouw die haar hoofd schuin houdt.

Muse Dormiant.  Pas na drie jaar was hij tevreden. Het model ook, zij had al die tijd voor hem moeten poseren.

Man Ray (1890-1976 USA/Parijs) is onlosmakelijk verbonden met het Dadaïsme, vooral via Marcel Duchamp. Hij was fotograaf, schilder en beeldenmaker. Hij schrok er net zo min als Duchamp voor terug om werken nogmaals te maken.

Blanc et noir. De samenstellers willen bewijzen dat Man Ray de Muse Dormiant als voorbeeld heeft genomen.

Le Photographe