CHARLES AVERY in GEM DEN HAAG (en Rothko in het Gemeentemuseum)

Terwijl bij de buren in het Gemeentemuseum het publiek elkaar in de weg staat voor de werken van Rothko, is het lekker rustig bij de expo van Avery.
Het Rothko-overzicht is een trekker en ook de merchandise loopt enorm. Vooral 50-plussers lopen met posters en catalogi beladen enthousiast nagenietend het museum uit.

Persoonlijk vond ik het een teleurstellend geheel. Er is bij mijn weten maar een Rothko in Nederlands museumbezit. Boymans heeft hem en het werk maakt indruk.
Nu er zoveel variaties op hetzelfde thema hangen, valt vooral op hoe slordig schilder Rothko was.



Daarnaast presenteert het museum een vergelijk met Mondriaan. Niemand zal de parallel in ontwikkeling tussen beide schilders serieus nemen. De conclusie is appels en peren kan je vergelijken want het zijn beide vruchten die aan bomen groeien.


Charles Avery(1973) is al een poos bezig met zijn oeuvre over de Islanders. De eerste aandacht in Nederland kreeg hij in Boymans(2009). Nu is het de beurt aan het Gem. Ze hebben een fraai geheel samengesteld van tekeningen en beelden. De kracht van het werk is dat het toegankelijk is en toch meerlagig is. Dat blijkt al uit de titel van de expo:WHAT IS THE MATTER WITH IDEALISM?

De Islanders komen graag bijeen om te discussiëren over filosofie en kunst.
In een van de tekeningen zien we een collega dat Joseph Beuys geeft over Marcel Duchamp.
Op een ander werk is te zien dat een jongen een fiets berijdt die is samengesteld uit de beoremde werken van Duchamp.

De beelden zijnte vinden  in de tekeningen, maar geïsoleerd in 3d spreken ze sterk tot de verbeelding.

In de tekeningen lopen mensen rond met vreemdsoortige hoofddeksels. In de middeleeuwse werken van met name Hieronymus Bosch zie je dat vaker. Daar zijn de 'hoeden' metaforisch. Bij Avery blijft dat onduidelijk. Het zou kunnen dat de hoofddeksels aangeven tot welke religie de dragers horen.

 De lekkernijen voor de Islanders zijn Robsons eieren (verslavend) en alen. Er wordt ook stevig gedronken in de open lucht en in de restaurantjes. De karafs hebben de vormen van vogels. De honden leven vrij en hebben aapachtige klauwen zodat zij in staat zijn overal voedsel uit te peuren,
soms lijken de dieren de goden van het eiland te zijn.

PINQUIN KARAF

EEN VAN DE GODEN