BEELDENTUIN KASTEEL NIJENHUIS.

De Fundatie Zwolle beheert ook kasteel Nijenhuis, het vroegere optrekje van de grondlegger van het museum, de heer Hannema. Natuurlijk zijn kwetsbare ingepakt voor de winter, maar er is nog genoeg te zien: de buitencollectie bestaat uit 95 beelden. Samen geven ze een mooi beeld vande moderne beeldhouwkunst uit de 20e en 21e eeuw. Een greep:

KAREL APPEL FEMME OISEAU 1947
Al voor de Cobra-tijd was Appel (1921-2006) bezig als schilder en beeldhouwer.
Evenals veel andere kunstenaars was hij onder de indruk van de Afrikaanse beelden.
Dat is terug te zien in dit beeld. Het afzien van details, het werken met volumes en het  vrouwenlijf te voorzien van een vogelkop maakt het een soort afgodsbeeld.

HEDE BUHL WACHTER 1978
De Duitse Buhl (1940) maakt gestileerde beeldenvan in doeken gewikkelde figuren.
Bij deze indrukwekkende, dreigende wachter heeft ze de ogen afgedekt. Waarom...?

ANDREU ALFARO ADAM EN EVA 1998
De Spanjaard Alvaro (1929) maakt veel beelden voor de open ruimte. Ze bestaan uit rechte lijnen.
Dat is ook terug te zien in dit beeld, een van de weinige die figuratief zijn. Alles wat een weergave van een lichaam verbeeldt, is weggelaten. en toch ziet ieder welk van de twee Eva is.

ELIZABETH STIENSTRA (1967) DE TAFEL 1990
Het duurt even voordat je ziet, dat de tafel rust op spelende kinderen die ondersteboven het tafelblad dragen.

DE TAFEL (detail)
Het bovenblad toont een landschap waar mensen hun lusten botvieren

DE TAFEL (detail)
of elkaar spelenderwijs martelen en doden.
Het lijkt alsof we een hel zien waarin de volwassenen zich compleet overgeven aan wellust en bloeddorst en de kinderlijke onschuld volledig kwijt zijn.

STEEF ROOTHAAN HET GEZICHT 1999
Ook Roothaan (1954) vereenvoudigt zijn beelden tot het uiterste. Sterker nog, het meest essentiële wat een gezicht tot een karakter maakt (ogen en neus) zijn hier weggelaten. Het maakt het beeld des te sterker.

PJOTR MULLER HUIS VAN DR. QUINKE 2001
De naam van de Duitse dermatoloog Quinke is verbonden aan een huidziekte die zwellingen op het gezicht doet komen.
De verminkte koppen vormen tezamen een huisje waar je in kunt. Muller(1947) brengt je zo dichtbij de ziekte en zo is het toch een monument voor de ontdekker van de ziekte geworden.

HET INTERIEUR

DE NATUUR MAAKT DE KOPPEN NOG ECHTER EN ENGER.

FRODE BOLHUIS  (1979) CLEANING THE ROOMS OF THE PAST 2010
De meubels zijn uit een (ver) verleden en uit hun huiselijke habitat gehaald.
De vrolijke kleur past bij de extra functie die het beeld heeft, namelijk een speeltoestel voor kinderen.

RONALD A. WESTERHUIS (1971) RAWSOME 2011
Ieder herkent in de bol een symbool voor de aarde. De weerspiegeling benadrukt dit nog eens.
De gepolijste rondingen in het oppervlak vervormen de weergave.

GREGOR GAIDA (1975) POLYGONAAL PAARD 2011
Op het eerste gezich doet het beeld aan een kever of inktvis denken.
De term polygonaal betekent dat we een beeld van diverse kanten tegelijk zien.
Het duurt even voordat je ziet dat de uitsteeksels paardenbenen zijn.

DAVID BADE INS BLAUE 2012
Een enorm beeld dat een ridder lijkt voor te stellen. Zoals gebruikelijk bij Bade (1970)
is het beeld opgebouwd is uit gebruiksvoorwerpen en afvalmateriaal. Het gaat hem niet om een aansprekende vorm. De  meniekleur en het kolossale formaat geeft het beeld zijn betekenis.

TOM CLAASEN MIKKEL 2017
Of hij nu olifanten, honden of mensen afbeeldt, Claasen (1964) geeft ze iets onbeholpens.
Zo ook deze reus die opgebouwd lijkt uit stenen die gestapeld zijn en zomaar uit elkaar kunnen vallen.