SYLVIE ZIJLMANS

Sylvie Zijlmans
In Boymans is werk van Sylvie Zijlmans te zien. Erg indrukwekkend zijn haar reuzen. Meer dan levensgroot en haarscherp gefotografeerd kijken ze je doordringend aan. De handen lijken te groot voor de lichamen, vooral als ze naar voren zijn gericht. Jammer genoeg heeft ze te veel reuzen gemaakt naar mijn smaak. Vier zalen, twee met volwassenen, een met kinderen en dan nog eentje met chinese vrouwen. Het effect is verdwenen. Je denkt alleen nog maar knap gedaan. De associatie met de tsunami, die gewekt wordt door de natte reuzen is dan verdwenen.Sylvie wil het wereldgebeuren op menselijke schaal voorstellen. Het bombardement op Bagdadstelt zij voor op een tafel met rokende glazen en stapels boeken. Haar angst voor besmetting spreekt uit andere werken waarbij alle mogelijke schoonmaakmiddelen een rol spelen.De mooiste werken blijven voor mij de foto's waarbij een hemels licht uit auto's komt en de mensen daar met eerbied en vrees op af komen. Ook de nieuwe werken waarbij mensen door water waden met op de achtergrond verlichte appartementencomplexen hebben dat mysterieuze dat werkt. Haar installaties met tl en snoeren kunnen die bijna religieuze sfeer oproepen.Aan het begin van de expositie hangt een tekst van Dirk van Weelden. Hij hekelt daarin de zucht naar betekenis die we in kunstwerken zoeken. Dat staat het kijken in de weg, volgens hem.We vragen toch ook niet naar de betekenis van een boom in een bos of naar de betekenis van onszelf? Nee, dat is waar. Maar kunst heeft te maken met communicatie. Een kunstenaar maakt een werk en laat dat aan ons zien. De aloude wet van zender--> bericht--> ontvanger treedt dan in werking. Als we geraakt worden, het werk ons aanspreekt, dan willen we weten waarom, dan vragen we naar de betekenis. Daar is niets mis mee..