RENE DANIELS IN VAN ABBE MUSEUM

De tijd lijkt rijp om aandacht te schenken aan Rene Daniels, die in de jaren 80 een enorme opvlucht maakte met zijn schilderwerken, die vele lagen tellen, in vorm en betekenis. Ze zien er op het eerste gezicht eenvoudig uit: vaak een monochrome achtergrond waarin zijn bekende elementen 'zweven'.
Zijn vlinderstrikken/expositiezalen, zijn bloesemtakken met woorden omhangen, zijn langspeelplaten, etc. Maar er zit een beweging in of een perspectief of een dubbele betekenis. en de titels worden ook steeds raadselachtiger. En dan de manier waarop hij de verf op het doek aanbrengt!
De penseelvoering is bijna altijd te volgen en tegelijkertijd signaleert het oog dat er streken onaf zijn of een onverwachte wending maken. De werken zijn zo krachtig dat er op foto's weinig van overblijft.
Toch enkele werken

                                                  zaaloverzicht

                                                                lentebloesem (1986)

                                                                      vensters (1981?)

                                                              la musee vernale 1979

                                                              l' object 1980

                                                                      historia mysteria 1983

                                                     een i treurend om een punt(?)

                                                              cocoanuts 1982

 

Sinds 2006 is Daniels weer aan het werk. Een hersenbloeding maakte in 1987 een einde aan zijn tocht naar de top. Hij leert zichzelf te tekenen met de linkerhand, gebruikt vooral spuitbusverf en viltstiften.

De formaten zijn klein en geven een soort collages van zijn vroegere werk. Het zal nooit meer worden als toen en als het niet van Daniels was, zou niemand het in een museum ophangen, maar het is een goede bijsluiter bij een indrukwekkend oeuvreoverzicht.