NA - CHRISTIAN BOLTANSKI in Oude Kerk Amsterdam

De Oude Kerk heeft een reputatie opgebouwd door belangrijke kunstenaars de gelegenheid te geven het gebouw uit de 15 eeuw naar hun hand te zetten, Nu is dat  de installatie Apres /After / Na van Christian Boltanski (1944, Frankrijk).

Het grote thema in het werk van de kunstenaar is het verdwijnen. De link tussen Oude Kerk en Boltanski ligt dus voor de hand. In de kerk zijn tussen de 15e en 19e eeuw zo'n 8000 mensen begraven. Van een aantal is de grafsteen nog aanwezig waarop hun gegevens te vinden zijn. Zijn ze dan verdwenen of juist niet?

Boltanski heeft de kerk vol gezet met tombes van diverse groottes. Het zijn houten steketsels afgedekt met zwart tuinbouwplastics dat zachtjes beweegt door ventilatoren die in de tombes zijn opgesteld. De meeste zijn zo groot dat je er niet overheen kan kijken. Dat maakt de tocht door de kerk als een soort dwalen in een doolhof. Soms sta je ineens voor een beeld; met planken is een figuur gebouwd die schuin naar voren stapt. Hij is gekleed in een zwarte jas en zijn hoofd is vervangen door een bureaulamp. Als je hem nadert, stelt hij je een vraag die te maken heeft met de overgang van leven naar dood. Door de hele ruimte verspreid kom je ze tegen.1
In een van de kapellen liggen snoeren waardoor 158 lampen branden, voor elke dag een. Elke dag stopt er een lamp met branden. op de laatste dag brandt er nog een lampje.2
In het middengedeelte liggen er zwarte jassen op de graven. Ze zijn afkomstig van bewoners uit de buurt.3
Overal in de kerk hoor je geruis en het ijle geluid van belletjes. Ze overstemmen de fluisterstemmen die in het koor namen voorlezen van de vele mensen die hier gestorven zijn. Ieder kan zijn steentje bijdragen door in een van de tombes, ingericht als een biechtkamer, een aantal namen voor te lezen. Deze worden toegevoegd aan de reeks die in het koor te horen is.
Achter het koor zie je waar het belgerinkel vandaan komt. Er draait een video, opgenomen in Quebec.
Boltanski plaatste in een sneeuwlandschap 800 stokken waaraan Japanse bellen zijn vastgemaakt. de wind beweegt ze. Het grijpt terug op diverse rituelen waarmee men de doden herdenkt. Volgens de kunstenaar hoor je in het geluid van de bellen de stem van de ziel. 4

PRENDRE LA PAROLE 2005

CREPUSCULE 2015

LES MANTEAUX 1987

ANIMATAS BLANC 2017