Triennale Brugge 2021: TRAUMA

De kunstenaars die zijn uitgenodigd om aan de triënnale mee te doen kregen de uitnodiging om de keerzijde te onderzoeken van de toeristenstad  Brugge. en zoals het hoort, zijn er maar weinig kunstenaars die hieraan gehoor hebben gegeven. De deelnemers komen overal vandaan. Zij hebben specifieke plaatsen verspreid over de stad voorzien van kunst. Daarnaast waren er in diverse gebouwen tentoonstellingen ingericht. Zo was er in de Poortersloge een expo over De Poreuze Stad

Thomas Lerooy (1981,B)maakt schilderijen  (zie Art Weekend Brussel) en beeldhouwwerken.

Dit beeld heet Embrace . De geliefden proberen elkaar te kussen in een onmogelijk standje.

Hun lichamen moeten met banden aan elkaar vastgemaakt blijven. Het is daardoor komisch en tragisch tegelijk.

Gavin Turk(1967, GB) beeldt met Nomad een dakloze uit, opgekruld in zijn slaapzak.
Het werk is geverfd brons!

Dries Boutsen (1993, B) maakt 3D-collages. De twee delen zijn met elkaar verbonden door een brug, die  op instorten staat. Brugge moet het hebben van de grachten ende bruggen, wat de toeristen betreft.

Sema Bekirovic (1977, NL) is de maker van dit werk. Het bestaat uit handgeblazen thermometers in een rij van twee meter. De rode vloeistof doet onmiddellijk aan bloed denken. De omgeving en de toeschouwers beïnvloeden de hoogte van de vloeistof. Het werk heet Organon. Mogelijk een verwijzing naar de multinational die hormonen op de medische markt brengt.

Athar Jaber (1982, IT)heeft in marmer een schuifpuzzel gemaakt. De Latijnse tekst is een spreuk van Vergilius.

Buiten zijn goede en slechte beelden of installaties te zien. De beelden zijn van wat wij goed werk vonden.

Henrique Oliveira (1973, BR) heeft een deel van de oude stadswal voorzien van boomwortels.
Baniseria Caapi (Desnatureza 4) is gemaakt van stroken triplex, verzameld in Sao Paolo en Brugge.

Gijs van Vaerenbergh (1983, B)  Colonade
Zijn architectonische achtergrond bracht hem op de zuil.
Ze staan niet allemaal keurig rechtop om het plafond te ondersteunen, maar staan schuin en

 vormen zo een bos van stalen kolommen.

Nadia Kaabi- Linke (1978, TUN) voorzag de ronde bank op de Burg van scherpe pinnen.

Door de titel Inner Circle duidt ze op de negatieve ervaringen die angstvallig in een kleine kring worden gehouden. Met als gevolg een onbereikbare leegte.

Hoogtepunt van de Triënnale is zonder twijfel de bijdrage van Hans op de Beeck (1969, B).

Zijn Danse Macabre is een draaimolen op ware grootte overgoten met een monochroom grijs.

Zoals in al zijn werken staat er dienbladen met sigaretten, snoep en flesjes.

Een draaimolen staat voor plezier, maar de figuren die de draaimolen bevolken zijn macaber.

Brugge vroeg amateur- en beroepsfotografen om hun ervaring/gevoelens te verbeelden tijdens de lock-down vanwege de pandemie. 60 foto's zijn uitverkoren en te zien op de muur langs de fabriek van Dupont.