GIULIA CENCI (1988, It) heeft na haar opleiding in De Ateliers in Nederland gewerkt.
Ze maakt bijzondere installaties waarbij industriële elementen gemengd worden met beeldflarden, waarin vaak honden zijn te herkennen. Een heel eigen vorm.
THEO MASSOULIER (1993, Fr) is een echte knutselaar. Hij maakt van moderne middelen, zoals delen van camera's, computers, webcams en snoertjes wonderlijke dieren en planten.
Ook uit Frankrijk komt CEDRIC ESTURILLO (1988). Hij maakt installaties net als kunstenaars van zijn generatie. Het verschil is dat hij amper gebruik maakt van objects trouve, maar zelf de elementen maakt voor zijn installaties: een mix van schilderijen, beelden, etc.
Op haar website toont CHARLOTTE DENAMUR (1988, Fr) trots haar atelier. Je ziet dat ze een bezeten schilder is. ze maakt het liefst werk op grote schaal. Ze is de enige die zich heeft laten inspireren door het thema van de biennale: La ou les eaux se melent (Daar waar de wateren zich mengen).
De werkwijze van ZSOFIA KERESZTES (1995, Hongarije) is apart te noemen. Ze experimenteerde met allerlei materialen (papier, stof, karton, etc) om uiteindelijk bij polystereen uit te komen. Ze maakt vormen en bekleedt deze met mozaïeksteentjes. Door het gewicht van die steentjes krijgt de vormgeving iets onvoorspelbaars. En dat is precies wat ze wil.
Ze zoekt in haar werk de spanning op tussen realiteit en virtualiteit. Haar beelden noemde een criticus: totems voor de 21e eeuw. De installatie THE JUDGE (2018) toont taferelen van straffen uit alle tijden.
In het kunstcentrum worden ook workshops en cursussen gegeven. Ze profileren zich door ook werk van de studenten te laten zien in hun eigen gebouw. Deze twee werkjes willen we je niet onthouden, al is de naam van de maker ons onbekend,
No comments:
Post a Comment