BIENNALE VAN DE SCHILDERKUNST -BINNENSKAMERS 2 in de Leistreek

 Het Roger Raveel Museum noemt zijn bijdrage aan de Biennale: De Hermetische Machine.
In de geëxposeerde werken is het anekdotische niet aanwezig. Het gaat om de ruimte en die is soms moeilijk te duiden. De kunstenaars geven een persoonlijke interpretatie en constructie en het is aan de kijker om als het ware de werken te ervaren als doorgeefluiken van betekenis en ervaring.

Op de bovenetage is werk van Raveel (1921-2013,B) te zien, met name uit zijn beginjaren. Zijn poes was een geliefd onderwerp

JAN VAN IMSCHOOT( 1963, B) benoemt zijn schilderijen als Anarcho-Baroque. Daarmee bedoelt hij dat hij alle stijlen en technieken door elkaar gebruikt en dat hij kan citeren of misbruiken wie hij maar wil.

Tussen 2008- 2010 maakte hij een reeks interieurzichten, die een dreigende/beklemmende sfeer oproepen.

                                                          

LIVING WITHOUT A KISS 2009

VEDRAN KOPLJAR (1991,  Kroatië) is vanaf 2018 bezig met zijn InnerSpace-Portals. hij gaat ervan uit dat gevoelens en gedachten binnenin het lichaam huizen. Daarom bouwt hij zijn werken in diverse lagen op. Soms lijken ze wel erogene zones. Onderstaande portals zijn uit 2020.

NARCISSE TORDOIR (1954, B) is al 30 jaar aan het experimenteren met vormen in de schilderkunst.

Hij wil de kijker uitdagen door zijn werk dwars op te hangen, spiegels te gebruiken en letters toe te voegen. 

                                                                        ZONDER TITEL 1987

                                                                      ZONDER TITEL 1989

                                                                    ZONDER TITEL 1987 (detail)

PERSONNAGE 1991

De letters vormen het woord personnage. Spiegels maken het lezen moeilijk. Ook zijn er foto's aanwezig op de achterkant van de spiegels. Het werk is nooit in zijn totaliteit te zien.

LILI DUJOURIE (1941, Belgie) is een van de kunstenaars die in de jaren 80 het kunstwerk ziet als autonoom gegeven. Ze gaat uit van het materiaal en bouwt daarmee haar werken op die een spanningsveld hebben tussen uitersten. De kijker moet zich actief inzetten om het werk te ervaren. Een goed voorbeeld is het werk hieronder. Het is opgebouwd uit 8 wanden, de vier naar buiten gekeerde zijn zwart geschilderd, de naar binnen gekeerde zijn roze. Alle 8 bestaan aan de binnenkant uit spiegels. Binnen die spiegelende vakken zijn kleurige fluwelen stukken gepropt. Om alle vier de inkijkjes te benutten moet de kijker om het werk heen lopen. Het is de enige manier om het geheel te overzien.     

                

                

                             BETWEEN BLACK AND PINK 1986

Nu er meer aandacht is voor vrouwelijke kunstenaars is er veel waardering en belangstelling voor Lili Dujourie