Isabella Werkhoven (1969) schildert urbane landschappen, zoals parken, zwembaden en sportvelden.
Ze heeft een voorkeur voor de schemertijd, omdat de natuur dan een geheimzinnige sfeer aanneemt.
Haar werken zijn gelaagd in letterlijke zin: van achtergrond naar de details die op de voorgrond staan,
vaak zijn die in lichte kleuren aangebracht met wat dikkere verf, waardoor het perspectief nog dieper wordt. Ze keert vaak terug naar dezelfde plekken, die anders ogen door de seizoenen. Het zijn doeken die je ogen laten dwalen van de lichtjes, bloesem, takjes en water op de voorgrond naar de achterliggende huizen, hekken, muurtjes en weer terug. Dan gaan de ogen dwalen en komen er gevoelens los opgeroepen door de landschappen. Ze zijn aangenaam, duister, dromerig, sprookjesachtig. Dat komt ook door de rustige, gedekt kleuren. Dan valt op dat het perspectief bewust gekozen is; soms vanuit een hoog standpunt, soms van een laag punt en soms op ooghoogte. De compositie lijkt fotografisch.
%202014.jpeg)
No comments:
Post a Comment