Depot Wageningen : JOOST BARBIERS, JEPPE DE HAAN, EVELINE VAN DUYL & JEROEN MEIJS

 Hieronder krijgen sommige beeldhouwers die in het depot te zien zijn meer aandacht, simpelweg omdat hun werk ons zeer aanspreekt.

Joost Barbiers (1949 -2015) zoekt de essentie van de vorm. Hij doet lang over een werk omdat hij het wilde inzien en begrijpen. Daarmee bedoelde hij dat hij in het blok marmer, steen of hout het beeld wilde zien waar de steen 'om vraagt' en begrijpen op welke manier zijn idee vorm moet krijgen.

                                             

DIJEN 1985
Portugees marmer, glad gepolijst waardoor  de ' huid'
het beeld versterkt. 

GOLFBEWEGING 1987
marmer op graniet
De blokken zijn niet gelijk wat betreft de S-vorm.

  Eigenlijk zijn 'plakken' die vrijkwamen bij het hakken van een ander beeld.

TORSO DOUBLE 1989 
zwart diabas op grijs graniet.
De zwarte tors van een man rust op een witte torso van een vrouw. 

CAMERA OBSCURA 2008
graniet.
Het lijkt een zwerfsteen op een sokkel. Wie beter kijkt, ziet dat de steen in tweeën  is gezaagd. 
Aan beide zijden zit een kijkgat, wie daardoor kijkt, ziet een bassin water dat de kijker weerspiegelt maar dan ondersteboven zoals in een camera obscura.

De marmeren beelden van Eppe de Haan (1949) roepen gevoelens op. Een aantal beelden hebben als titel

Unitas in Diversitate (Eenheid in Diversiteit). Dit is het thema dat op veel van zijn werken van toepassing is: Vrouw-Man, Kracht -Verlangen, Droom- Ondergang; in zijn beelden zie je beide tegelijk.

                                                                       

TOSCANE 1998
Dit fragment van een hoofd staat voor de filosofen

die de eenheid in verscheidenheid uitwerken.

UNITAS IN DIVERSITATE 2003
De vrouwentorso gaat over in de torso van een man door de scheiding heen.

ICARUS 2003
We zien de kracht, de roekeloosheid en de jeugd in de rug.

                                       Icarus vluchtte met zijn vader die vleugels voor hen beide maakte.

                                       De zoon genoot van de vlucht, kwam te dicht bij de zon en viel...  

    

DESIDERIO 2004
Verlangen kan overgaan in lijden.

Voor haar beelden gebruikt Eveline van Duyl (1957) allerlei materialen, vergankelijk naast onvergankelijk. Er zit humor in haar werk. Naast sculpturen maakt ze ook foto's en films.

ANGELINA 2007
epoxy met lak

TORS HONEYPIE 2007
gips, acryl en suiker(spuitwerk)

TORS QUATRE MAINS 2011
gips en kunstofnagels

DE GEBOORTE VAN DE FILOSOFIE 2011
fibrill

Bij het opgroeien verliezen we de kijk van een kind. De verwondering en de nieuwsgierigheid naar het onbekende verdwijnt. Jeroen Meijs (1963) probeert in zijn werk die blik weer op te roepen, hij wil ons verder laten kijken dan we gewoon zijn. Ironie is daarbij een sterk middel, want het doorbreekt gangbare denkpatronen. 

AWAKENING 2005
hout, enorm groot

ANCIENT DREAMS 2008
hout

TORS 1995
rubber

DE DRIE GRATIËN 2006
aluminium en hout.