VERONA -BROKEN BOUNDARIES

Verona is een fraaie luxe stad die veel toeristen trekt met name met de Arena waar 's zomers voor 22.000 bezoekers opera's spelen.
Een draak uit een van de Mozart Opera's.
Al die toeristen verdringen zich ook voor het huis van Julia(?)uit Shakespeares beroemde liefdesdrama.
En fotograferen elkaar op het beroemde balkon.
Gelukkig gebruikt men deze locatie voor kunstexposities. Dit keer is Marc Quinn degene die het huis tot zijn beschikking kreeg in het kader van de Biennale Venetie.
De gouden Kate Moss mocht natuurlijk niet ontbreken.Daarnaast zijn marmeren beelden die zwangere mannen

engelen(geraamtes),

en mismaakte mensen uitbeelden.


De wanden zijn de ideale plekken voor zijn opmerkelijke bloemenwerken.

En voor de (te) vele werken die kopieen zijn van de graffitiemuren die leiden naar de Juliethouse vol met liefdeskrabbels.

Ook in de stad staan zijn beelden:



Je moet even zoeken in deze prachtige en prettige plaats, maar als je het Palazzo Forti in Verona betreedt, zie je een rijke collectie moderne kunst. Het hangt of staat ruim uit elkaar, waardooor elk werk de ruimte krijgt die het verdient.
Een greep uit het rijke aanbod:
CHARLES AVERY (1973, Schotland)maakte al indruk met zijn solo in Boymans. Hier een muurgroot werk.
FRANZ BAUMGARTNER(1962, Duistland)maakt enorme grote foto's van landschappen die melancholisch overkomen. De grootte werkt in het voordeel van de foto's.
PAOLO BORGHI(1942, Italie) zijn beelden bestaan uit figuren en voorwerpen die door hun plaatsing t.o.v. elkaar een verhaal vertellen. Welk verhaal verteld wordt, is aan de kijker.
RICARDO CINALLI(1948, Argentinie). Sphere heet dit werk. We zien ontelbare mensen naakt door elkaar bewegen. Is dit een hel of een orgie of zijn kijk op de wereld?
KATHERINE DOYLE(USA)
maakt beelden die precies zijn en toch ongrijpbaar zijn. We zien de twee mensen zitten. Zij weten dat we kijken, maar wat doen ze daar? En waar bevinden ze zich?
PATRIZIA GUERRESI MAIMOUNA(1951,Italie) heeft een prachtig marmeren beeld gemaakt dat allerlei associaties oproept: zoals een non die de leegte voelt van het kinderloos zijn tot de Afrikaan die zich aanpast aan het Westen maar van binnen zwart als Afrika blijft.
SOL LEWITT (1928-2007, USA)heeft op minimal manier een maquette gemaakt voor een operagebouw.
VIK MUNIZ(1961, Brazilie) kent zijn klassieken. Goya's Zeus als kanibaal is hier vormgegeven door het open laten van de voorstelling temidden van speelgoed en dergelijke(foto)
LUIGI PRESICCE(1976, ITALIE) schildert zijn tekeningen die aanleunen tegen cartoons.
MARGOT QUAN KNIGHT (1977, USA) heeft de wijn uit het omgevallen glas vervangen door een draad die als een zenuw zich over het tafelkleed spreidt. (foto)
LUIDA RAFAELLI (1960, Italie) maakt foto's die er uitzien alsof ze samengesteld zijn uit verschillende opnamen. Ze zijn geensceneerd en door de vreemde camerapositie lijken ze onrealis
Bernardo Roig(1965, Spanje)heeft humor, maakt beelden die tot denken zetten. Hier een reactie op de mannen van Milaan die in de mode werkzaamtisch. zijn.
ANTONIO TROTTA(1937, Italie) stapt in de sporen van Michelangelo en Esscher. Uit het marmer hakt het beeld zichzelf uit.
ANTONIO VIOLETTA (1953,Italie) maakt beelden van terra cotta die tot in de kleinste details kloppen, intrigrerende werken.