1. LANDENPAVILJOENS GARDINI Biennale Venetie 2016

Oostenrijk geeft twee kunstenaars de mogelijkheid hun werk te tonen. 

Brigitte Kowanz (1957, Oostenrijk) is bekend als een beeldenmaker die vaak werkt met spiegels.
Wat ze hier laat zien, grenst aan het onmogelijke. En toch is het in wezen een simpele constructie:
flexibele tubes met licht tussen twee spiegels, waarvan een doorkijkbaar is. En dat is wat grote kunst vaak is, eenvoudig van structuur, gecompliceerd in de uitwerking.

Erwin Wurm (1954, Oostenrijk) weet altijd weer te verbazen door zijn bizarre invallen. Voor het paviljoen staat een vrachtwagen met zijn cabine op de grond. Je kunt er met trappen doorheen klimmen naar de achterkant die nu fungeert als platform van een uitkijktoren. Binnen staan de 1-minuut beelden centraal. Koffers, een caravan en keukenspullen zijn voorzien van recepten die de kijkers uitnodigt in bepaalde houdingen te gaan staan als een kortstondig beeld.

Onze invulling van een beeld.
Cinthia Marcelle (1974, Brazilie) vertegenwoordigt haar land. Ze is vooral bekend als conceptueel filmer, maar ze gebruikt allerlei kunstvormen. Ze begint met een nieuwsgierigheid, dat ontwikkelt zich tot een plan en dat leidt tot een uitvoering in de meest geschikte vorm. Chao de Caca (Jachtgrond) bestaat uit een installatie die op een gevangenis lijkt. Dat gevoel wordt nog meer versterkt door de video in de tweede ruimte. Vanuit een standpunt zien we hoe mannen in felgekleurde overalls een dak van binnen uit open maakt door de dakpannen weg te schuiven en  naar de open lucht te klimmen.





Enclavia staat nog in art deco stijl op het paviljoen dat Servia nu gebruikt om het werk te tonen van drie schilders die gemeen hebben dat ze met een enorme techniek een aparte kijk op onze tijd geven. Wij vielen voor het werk van Dragan Zdravkovic (1969, Belgrado)

BAROCCO 2016

LOST IN TRANSLATION 2012

THE SALON 2016

Theatrum Orbis (theater van de wereld) , de titel gaat terug op de eerste wereldatlas, in 1570 samengesteld door Ortelius. Rusland laat zich vertegenwoordigen door een oud gediende Grisha Bruskin (1945, Rusland), een kunstenaar die beeldhouwer, tekenaar en filmer is. Hij gaat in zijn installatie in op de internationale drang naar dictatuur en naar terrorrisme. Hij doet dat in de stijl van het Stalin-communisme.

De onderste verdieping toont de installatie die gemaakt is door de Recycle Club (Andrey Blokhin 1987 & Georgy Kunetsov 1985). Zij gebruiken moderne technieken en materialen. In BLOCKED CONTENT hebben zij als in Dantes Hel de zondaars in blokken vast gezet. Alleen zijn de gestraften nu schuldig aan zonden op het internet: hackers, e.d.