Lee Ming Wei (1964, Taiwan) wil dat het publiek verleid wordt mee te doen in zijn installaties zodat zij zich bewust worden van bepaalde wantoestanden. Zo presenteert hij in dit paviljoen een wereldkaart van garenrolletjes die allemaal leiden naar een tafel, waarop stapels oude kleren. Het lijkt erop dat de garens uit de kleren komen. Aan de tafel zit iemand die kapotte kleren kan maken.
Het achterste gedeelte was oorspronkelijk een tent waar hij met vrienden bijeenkwam en iedereen uitnodigde een deel te beschilderen. De voorste stellage bestaat uit ronde hulzen met elkaar verbonden door aluminium buizen. In de glazen buizen is allerlei voedsel gestopt in alcohol. Alleen het onderste deel is niet witgeschilderd en daar kan je zien waarom de installatie deze titel heeft gekregen.
 |
| SCULPTURES CANNOT EAT |
 |
| DETAIL |
Franz Erhard Walther (1939, Duitsland) heeft voor zijn bijdrage de Gouden Leeuw ontvangen.
Hij werkt bijna altijd met stoffen en noemt zijn werken 'draagbare kunst(=kleding). Nu heeft hij voor zijn doen enorm grote werken gemaakt.
Pavilion of the Earth
Kananginak Pootoogook (1935-2010, Canada ) was tekenaar en prentenmaker sinds 1959. Aanvankelijk tekende hij de vele soorten vogels die in het poolgebied voorkomen. Later schetste hij het leven van zijn volk, de Inuiten, omdat hij voorvoelde dat hun leefwijze zou verdwijnen.
Enerzijds ogen zijn tekeningen primitief, maar je ziet dat hij met een enorme beheersing bezig is en zich heel bewust is van perspectiefregels.
Michel Blazy (1966, Monaco) werkt met ongebruikelijke materialen. Hij wil voorwerpen tot leven brengen door ze te voorzien van planten e.d. Zijn kunst mag zeker niet ontbreken in een paviljoen gewijd aan de aarde.
Julian Charriere (1987, Zwitserland) werkt met bevroren planten, duiven en nu met geperst zout:
Future Fossile Places . De installatie doet denken aan een moderne stad.
No comments:
Post a Comment