OPEN BORDERS PERSONAL STRUCTURES BIENNALE 2017

In 2011 was de eerste manifestatie van Personal Structures tijdens de Biennale Venetie in Palazzo Bembo. De expo bood een podium aan een internationale groep kunstenaars die vernieuwend werk toonden van een hoge kwaliteit.
In de volgende afleveringen groeiden de exposities en waren de werken op meerdere plaatsen te zien,
zoals Palazzo Mora en de Giardini Marinaressa. De catalogi werden ook steeds dikker. Die van 2019 is ruim drie keer zo dik als die van 2011. Inmiddels valt de organisatie onder de Global Art Affairs Foundation en het European Cultural Center.
Een greep uit het grote aanbod:

Daniel Pesta (1959, Tsjechië) was al eerder te zien bij Personal Structures. De werken die hij nu toont vat hij samen onder de titel: Scream. De schreeuw is het laatste teken van leven en het drukt onze angst uit om onze vrijheid te verliezen.

 Philip Leblanc (.., Belgie) is architect en beeldend kunstenaar. Zijn werken gaan altijd een relatie aan met de ruimte. Daarbij speelt ook licht een belangrijke rol. Year 2017 Calendar maakte hij speciaal voor deze ruimte. Vanuit een stalen schijf vallen 12 ijzeren draden naar beneden. De maanden beginnen steeds iets lager. Elke dag heeft een eigen kleur. Van bovenaf gezien zie je de intense kleuren, van onderaf reflecteren de ellipsen elkaar.

Robert Szittay (1972, Slowakije) verbeeldt de mens in al zijn kwetsbaarheid.
Alter Ego laat zien hoe de een de ander beïnvloedt.

detail

????

????

 Simhyang toont werken uit zijn serie Starfield. De mogelijkheden om de punten met draden te verbinden zijn onuitputtelijk. Elk persoon is in staat om zich te verbinden met anderen is dat ook.

Raffy Napay (1986, Filipijnen)  maakte speciaal voor deze manifestatie een werk met als titel:
Will it play its wrath on earth? Hij verwerkte daarin ook de serie Abode, een soort nesten die staan voor geborgenheid.
Sinds 2013 werkt hij met textiel en maakt daar jungle taferelen mee. Hij was genoodzaakt  een ander expressie te vinden nadat hij in 2011 een allergie voor olieverf ontwikkelde.

ADRIANA CARAMBIA (Argentinie) is opgeleid tot klinisch psychoanalist. Dat werkt door in haar werk.
Ze creëert lichamen van glas die eruit zien als graniet, ze reflecteren de kijker. Voor haar staan de lichamen voor de mens die wij denken te begrijpen.

???

???

???

Thomas Pihl (1964, Noorwegen) noemt zijn werk 'picture less' Hij brengt kleine geverfde blokjes aan op het doek. De kijker ziet vormen en interpreteert deze. Het zijn werken die uitnodigen om er lang naar te kijken,

detail

     Riccardo Budini (.. Italie) is opgeleid tot architect. Na 8 jaar besloot hij de architectuur te verlaten en fotograaf te worden. Zijn journalistieke werk vindt zijn weg naar vele bladen. De serie        Abandoned Summer Spaces maakte hij in het EUR district in Rome. De wijk die in de jaren 30 werd gerealiseerd is in de maand augustus compleet verlaten vanwege de vakantie.                                                       

Carole A.Feuerman (1945, USA) maakt fascinerende beelden van zwemmers. Ook bij eerdere biennales was werk van haar te zien, maar nu heeft ze een heel park gekregen om haar beelden te tonen.