THE OTHER SIDE OF SILENCE - HRAIR SARKISSIAN Bonnefanten Maastricht

 Hij wordt gezien als een van de belangrijkste concessionele fotografen van deze tijd:                           HRAIR SARKISSIAN (1973, Syrie). De eerste stappen zette hij in de fotostudio van zijn vader in Damascus. Zijn vader had het eerste kleurenfoto-lab van het heel Syrië. Hij is afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Nu woont en werkt hij vanuit Londen. 

Zijn achtergrond is behoorlijk ingewikkeld. Zijn grootouders waren vluchtelingen uit Armenië vanwege de genocide die Turkije daar uitvoerde. In zijn ouderlijk huis was Armeens de gesproken taal.

BACKGROUND (2012) bestaat uit foto's van verlaten fotostudio's in het Midden- Oosten. Hij heeft decors gebouwd met wat er in de studio's was achtergebleven.

FINAL FLIGHT (2018/19) is Hrairs reactie op het verdwijnen van de Noorder Kale Ibis. Deze vogel is te zien op Egyptische hiëroglyfen van 5200 jaar geleden. In de buurt van Palmyra nestelde een laatste groep Ibissen. Ondanks de inzet om de vogels te beschermen zijn ze daar verdwenen, vooral door de vernietiging van de stad Palmyra. In de installatie is een foto te zien van hun laatste vlucht en 7 doodskoppen gemaakt naar een model dat hij kon lenen van een Spaanse dierentuin in Andalusië.

                      

 

IN BETWEEN (2006) toont de visie op Armenië, dat hij bezocht na de instorting van de Sovjet -Unie. Het was zijn eerste bezoek aan het land van zijn grootouders. Hij zag het vreemde samengaan van de Russische (voorbije) invloed en de zoektocht van het land naar aansluiting bij het westen

.

SWEET AND SOUR (2022) is het verslag van een volgende reis naar Armenië. Hij bezocht plekken die hij kende uit de verhalen van thuis. Zijn vader weigerde mee te reizen. Daarom vroeg hij een videomaker om het te vergezellen en opnamen te maken van zijn bezoek aan de overblijfselen van de huizen van de familie. De installatie toont drie video's: het reisverslag, een opname van de maker die mijmert bij het uitzicht over de streek van zijn voorouders en een opname van zijn vader die naar de eerste video kijkt.

HOMESICK(2014) is een 2-kanaalsvideo. Bij het uitbreken van de burgeroorlog (2011) besloot hij een maquette te maken van appartement in Damascus, waarin hij is opgegroeid. Zij  ouders woonden er nog, zij weigerde te vluchten. Met een sloophamer verwoest hij het woonblok, zoals bijna alles in Syrië is verwoest.

Er zijn velen die Syrie zijn ontvlucht. Hij vroeg in diverse steden en dorpen of er nog plekken zijn waarop de buren de gevluchten het laatst zagen: LAST SEEN (2018-2021)

UNFINISHED (2006) zijn opnamen van bouwwerken die niet afgemaakt zijn.
Hij werkt hier met natuurlijk licht.

Daarop aansluitend heeft hij bouwconstructies gefotografeerd die niet zijn afgemaakt door geldgebrek en politieke onmacht:TRANSPERENCIES (2012). Hij toont de negatieven in lichtboxen.

UNEXPOSED (2013) toont mensen die in het donker zitten en alleen handen of voeten in het licht houden.
Het zijn allemaal Armeense vluchtelingen, die zich onzeker voelen tussen Armeens verleden en Turks heden.