My Blog List

Monday, August 31, 2009

THEATRO OLIMPICO VICENZA

7 AUGUSTUS 2009
In Vicenza staat het oudst bewaarde overdekte theater. De ontwerper Andrea Palladio
geldt als een van de belangrijkste architecten uit de 16e eeuw. Hij ontwierp paleizen en officiele gebouwen in Venetie en Vicenza. Een aantal van zijn gebouwen zijn er nog en roepen bewondering op door de evenwichtige en toch imposante vormgeving. het Teatro Olimpico is gebouwd tussen 1580 en 1585 in opdracht van de Academia Olimpico, een soort rederijkerkamer. Zij wilden een theater hebben om de klassieke werken op te voeren. Paladio behield de amfitheatervorm voor de toeschouwers, alleen zijn de treden nu van hout (je zit nog steeds op de originele treden). Hijzelf heeft de afronding niet meegemaakt. Een leerling voltooide het gebouw. Het toneel had Paladio nog niet getekend. Zijn leerling Camozzi ontwierp de coulissen met een vijftal doorkijkjes met straten. Elke toeschouwer keek tenminste een van de straatjes in. Het toneel ziet er net zo uit als bij de eerste opvoering in 1585 van Odipous Rex

Wednesday, August 26, 2009

GLASSTRESS & BERNARDO ROIG BIENNALE 2009

13 AUGUSTUS 2009
In een van de vele mooie palazzi in Venetie zagen we een mooi overzicht van glaskunst. Voor ons had het nog veel meer mogen zijn

Koen van Mechelen, Jan Fabre en vele andere kunstenaars hadden werk gemaakt speciaal voor deze tentoonstelling. Van andere was werk te zien uit particuliere verzamelingen.
Jean Arp (1886- 1966) was betrokken bij dada en het surrealisme. Later maakte hij abstract werk in organische vormen, zoals nu blijkt ook in glas.
Arman(1928-2005) is medeoprichter van de Nouveaux Realistes geweest. Vaak wordt hij gemakshalve bij Pop Art gerekend, omdat hij alledaagse voorwerpen gebruikt, die hij in een plexiglaskastje plaatst, zoals Accumulation of Light Bulbs (1962)
Robert Rauschenberg(1925-2008) stond echt aan de wieg van de Amerikaanse Pop Art beweging. Zijn fascinatie voor auto's bleek al uit zijn schilderijen en assemblages, nu ook uit zijn onbekend glaswerk.

Mona Hatoum(1952,Palestina, werkzaam in Londen) begon met performances, daarna video's en vandaar naar installaties, zo noemt ze ook de verzameling Glass Grenades
Marya Kazoun(1976,Libanon, werkt in Canada)is regelmatig te gast op de afgelopen Biennales. Zij werkte al eerder met glas. Nu een mooie installatie Habitat- where he came from(2009)
Hye Rim Lee(1963, Korea, woont in New Zealand)ontwikkelde cypberfiguren die van kristal lijken, daar maakt ze prints en video's mee.
Luca Pancrazzi bekleedt niet alleen auto's met glasscherven(zie Verona) maar ook ladders: Scala 2008

In het museum voor moderne kunst in Venezie heeft Bernardo Roig(1965-Spanje) de vrije hand gekregen. Zijn expo heet Shadows must dance naar een video die hij heeft gemaakt, waarin hij met op zijn schouders een installatie met lampen al dansend tegen witte muren opbotst.
Hij heeft stevige ingrepen gedaan in het museum. Zo staat een tekening van hem voor een paar werken uit de vaste collectie die dus nu niet te zien zijn.
Het meest bekend is hij geworden door zijn marmeren gepolijste zelfportretten, die hem tonen met blote torso en de bovenrand van zijn broek open.
De man met het licht toont hem slepend met tl-buizen.
Achter de werken van Matisse staat een beeld van hem met de broek afgezakt tot op de enkels.

In een diensttrappenhuis staart zijn evenbeeld uit het raam.
In aanbidding voor een kunstwerk knielt zijn beeltenis, dat overdekt is met een smeltend laagje ijs, waardoor zijn kop parelt van het zweet.

Tuesday, August 25, 2009

VENETIE BIENNALE 2009

11 augustus 2009

In de tuin is een Paviljoen. Daar is een onderdeel van de expositie Fare Mundi te zien.Het cafetaria is ontworpen door Tobias Rehberger(1966, Duitsland)

Een zaal toont een installatie van Tomas Saraceno(1937,Argentinie) een kunstenaar die architectuur en beeldende kunsten combineert:


Richard Wenworth(1947, Brits) werkt graag met boeken. Hij maakte al eerder een boekenplafond. In Venetie nog eens.


Hans Peter Feldmann(1941, Duits) beperkt zich niet. Hij fotografeert, maakt beelden en installaties. Hier een schaduwspel veroorzaakt door allerlei rommel dat op draaitafels is gemonteerd.

Ook Spencer Finch(1962,VS)kreeg een ruimte. hij hing daar honderden glazen bolletjes op waarin minieme portretjes zijn opgenomen van sterren en politici.


Het Scandinavische paviljoen is ingericht door Elmgreen en Dragset als een zeventigerjaren bungalow. Er woont een kunstverzamelaar, dat is te zien aan de werken die er staan en hangen. Hijzelf heeft zelfmoord gepleegd:

De dienstbode in het huis
Venetie heeft zelf ook een paviljoen. Natuurlijk is daar vooral glas te zien. Ook op het bordes. Daar staan fantasiebloemen van Muranoglas:



Spanje heeft zijn paviljoen gewijd aan Miguel Barcelo(1957), Hij maakt schilderijen waarbij de verf mengt met zand en klei en grind. Daarnaast maakt hij sculpturen. Zijn werk is onmiskenbaar Spaans door de tekeningen van ezels, paarden, ruiters.



Amerika komt met een gearriveerd kunstenaar: Bruce Nauman. Nauwelijks nieuw werk, maar wel door heel Venetie tentoongesteld.

Delson Uchoa(1956, Brazilie) maakt enorme doeken die een verbinding maken tussen de abstracte kunst van nu en de traditionele weefkunst uit Brazilie
Korea toont Haegue Yang(1971) Deze heeft een installatie gemaakt met zonneschermen, waardoor kamertjes ontstaan, zoals in de traditionele Aziatische huizen.

Venezuela verrast met werk van jonge kunstenaars, o.a Bernadita Rakos
Polen heeft een prachtige installatie van Krysztof Wodiczko(1943) Het lijkt of de gefilmde figuren tegen het filmdoek aanleunen, waardoor je even denkt dat er figuranten aan de andere kant van het doek aanwezig zijn.

Peter Forgas kreeg het paviljoen van Hongarije. In een prachtige vormgeving en verrassend bewerkte opnamen gaat hij in op oorlog. Hij verzamelde films waarin krijgsgevangenen geregistreerd worden, dorpsbewoners die gretig met de duitsers meevochten en tegenstanders vermoorden. Goed en slecht is niet aan de portretten af te lezen.

Griekenland gaf Lcas Samaras(1936) de ruimte. De kunstenaar woont en werkt in de VS.
Hij is al heel lang bezig met experimenten in foto en film. De computer heeft zijn mogelijkheden onafzienbaar gemaakt.Het aardige is dat bij binnenkomst zijn Mirror Room staat, een werk uit de jaren zestig, dat vele malen nagedaan is.


Tenslotte Egypte waar Adel El Siwi zijn beelden van riet en zijn portretten toont.

Saturday, August 22, 2009

VERONA -BROKEN BOUNDARIES

Verona is een fraaie luxe stad die veel toeristen trekt met name met de Arena waar 's zomers voor 22.000 bezoekers opera's spelen.
Een draak uit een van de Mozart Opera's.
Al die toeristen verdringen zich ook voor het huis van Julia(?)uit Shakespeares beroemde liefdesdrama.
En fotograferen elkaar op het beroemde balkon.
Gelukkig gebruikt men deze locatie voor kunstexposities. Dit keer is Marc Quinn degene die het huis tot zijn beschikking kreeg in het kader van de Biennale Venetie.
De gouden Kate Moss mocht natuurlijk niet ontbreken.Daarnaast zijn marmeren beelden die zwangere mannen

engelen(geraamtes),

en mismaakte mensen uitbeelden.


De wanden zijn de ideale plekken voor zijn opmerkelijke bloemenwerken.

En voor de (te) vele werken die kopieen zijn van de graffitiemuren die leiden naar de Juliethouse vol met liefdeskrabbels.

Ook in de stad staan zijn beelden:



Je moet even zoeken in deze prachtige en prettige plaats, maar als je het Palazzo Forti in Verona betreedt, zie je een rijke collectie moderne kunst. Het hangt of staat ruim uit elkaar, waardooor elk werk de ruimte krijgt die het verdient.
Een greep uit het rijke aanbod:
CHARLES AVERY (1973, Schotland)maakte al indruk met zijn solo in Boymans. Hier een muurgroot werk.
FRANZ BAUMGARTNER(1962, Duistland)maakt enorme grote foto's van landschappen die melancholisch overkomen. De grootte werkt in het voordeel van de foto's.
PAOLO BORGHI(1942, Italie) zijn beelden bestaan uit figuren en voorwerpen die door hun plaatsing t.o.v. elkaar een verhaal vertellen. Welk verhaal verteld wordt, is aan de kijker.
RICARDO CINALLI(1948, Argentinie). Sphere heet dit werk. We zien ontelbare mensen naakt door elkaar bewegen. Is dit een hel of een orgie of zijn kijk op de wereld?
KATHERINE DOYLE(USA)
maakt beelden die precies zijn en toch ongrijpbaar zijn. We zien de twee mensen zitten. Zij weten dat we kijken, maar wat doen ze daar? En waar bevinden ze zich?
PATRIZIA GUERRESI MAIMOUNA(1951,Italie) heeft een prachtig marmeren beeld gemaakt dat allerlei associaties oproept: zoals een non die de leegte voelt van het kinderloos zijn tot de Afrikaan die zich aanpast aan het Westen maar van binnen zwart als Afrika blijft.
SOL LEWITT (1928-2007, USA)heeft op minimal manier een maquette gemaakt voor een operagebouw.
VIK MUNIZ(1961, Brazilie) kent zijn klassieken. Goya's Zeus als kanibaal is hier vormgegeven door het open laten van de voorstelling temidden van speelgoed en dergelijke(foto)
LUIGI PRESICCE(1976, ITALIE) schildert zijn tekeningen die aanleunen tegen cartoons.
MARGOT QUAN KNIGHT (1977, USA) heeft de wijn uit het omgevallen glas vervangen door een draad die als een zenuw zich over het tafelkleed spreidt. (foto)
LUIDA RAFAELLI (1960, Italie) maakt foto's die er uitzien alsof ze samengesteld zijn uit verschillende opnamen. Ze zijn geensceneerd en door de vreemde camerapositie lijken ze onrealis
Bernardo Roig(1965, Spanje)heeft humor, maakt beelden die tot denken zetten. Hier een reactie op de mannen van Milaan die in de mode werkzaamtisch. zijn.
ANTONIO TROTTA(1937, Italie) stapt in de sporen van Michelangelo en Esscher. Uit het marmer hakt het beeld zichzelf uit.
ANTONIO VIOLETTA (1953,Italie) maakt beelden van terra cotta die tot in de kleinste details kloppen, intrigrerende werken.