My Blog List

Sunday, January 15, 2017

CAULLUM INNES, DAVID CLAERBOUT EN HESTER OERLEMANS De Pont Tilburg

Er zijn veel kunstenaars die ogenschijnlijk steeds dezelfde werken maken, zoals Alberto Giacometti met zijn langgerekte en superdunne mensbeelden, Morandi met zijn stillevens en Klaas Gubbels met zijn koffiekannen. Wie beter kijkt, ziet dat er verschillen zijn in vorm en kleur. En dat is precies waar het deze kunstenaars om te doen is. Zij onderzoeken wat mogelijk is in vorm en kleur en daarom leggen ze zich beperkingen op.
Callum Innes (1962, Schotland) is ook zo'n onderzoeker. Wie in De Pont langs de vele werken in de tentoonstelling loopt, ziet veel van hetzelfde. Pas wanneer je een werk of een serie op je laat inwerken, gebeurt het. Je ziet dat er gewerkt is met verschillende formaat kwasten, dat er verf is aangebracht en weer is weggehaald, dat de druk op de kwast varieert, dat het materiaal en de dragers anders zijn en dat de kleuren je naar binnen trekken. Om zijn werk hangt niet het mystieke van Mark Rothko of het koele van Piet Mondriaan, Al kan je hun werk met het zijne vergelijken. Het is wat het is: kleur en vorm, maar door zijn manier van schilderen en weer verwijderen van sommige delen met terpentine krijg je een gelaagdheid die je doet twijfelen aan wat je ziet. Er is niet voor niets een boekje van hem verschenen dat EDGES heet, waarin alleen zijkanten en hoeken zijn afgebeeld.
De werken kunnen eigenlijk niet afgebeeld worden. Je moet voor ze staan en ze laten inwerken om de kracht ervan te ervaren.

De expositie is getiteld I'LL CLOSE MY EYES.



Wallpaintings in De Pont





Het werk van DAVID CLAERBOUT (1969, Belgie) vraagt ook geduldig kijken. Zijn werken noemt men videokunst. Het beeld beweegt inderdaad, zij het traag, maar er is geen filmcamera aan te pas gekomen. In de nieuwe vleugel van De Pont zijn een aantal video's op verschillend formaat te zien, getiteld THE FUTURE.
Nieuw zijn de werktekeningen die Claerbout maakt voor hij achter zijn computers plaatsneemt.
Die tekeningen zijn kunstwerken op zich, al zijn ze niet met dat doel gemaakt.
Uitgangspunt voor de video's zijn foto's zoals een foto van de jonge Elvis Presley.


De foto wordt bewerkt met 3d-technieken en maakt het mogelijk om een filmreis te maken door de kamer, in en uit te zoemen, etc.

Werktekening voor THE KING
Een ander werk is Oil Workers. We zien een aantal arbeiders van Shell Nigeria staan schuilen op hun weg van werk naar huis. Ook deze foto is bewerkt, maar radicaler: alles is kunstmatig, sommige hebben zelfs geen ogen meer.






REMAIN IN LIGHT met werk van Hester Oerlemans(1961,NL) en Rene Daniels (1950,NL) ontleent zijn titel aan een album van de Talking Heads. De hoes is ooit door Daniels nageschilderd en is op deze expo te zien. De overeenkomst tussen Oerlemans en Daniels is goed te zien op onderstaande  affiche:

Oerlemans verzamelde in Berlijn(waar zij woont en werkt) plastic teenslippers die vluchtelingen droegen, Met wat tape en lak zet zij zo'n slipper om in een enorm herdenkingsteken voor de volksverhuizing die we in 1916 meemaakten. Daniels maakt van een schoenlepel en twee koperen wieltjes een skate.
Oerlemans maakt vooral objecten, maar is nu ook aan het schilderen gegaan. Het werk ziet er slordig uit, maar van een afstand heeft het een fenomenale werking.



RENE DANIELS

Tuesday, January 10, 2017

SPARKLING LIKE THE SURFACE OF THE OCEAN AT NIGHT De Garage Rotterdam


Weer zo'n diepzinnige(?) titel. En natuurlijk in het Engels. Klinkt beter dan: sprankelend als het oppervlak van de oceaan bij nacht (toch?). Tegelijkertijd toont de vertaling het banale aan van de titel, want wat zegt het nu helemaal. Hanne Hagenaars, een van de curatoren, heeft in de inleiding veel woorden nodig om het verband tussen tentoonstelling en titel uit te leggen. Het thema dat de werken verbindt, is de ongrijpbare werkelijkheid.
Het gaat natuurlijk om de werken en die zijn over het algemeen goed en passend in het grote geheel.
Opvallend is dat alle kunstenaars van dezelfde generatie zijn als de samensteller(s).


OZLEM ALTIN (1977, DE)
UNTITLED
OZLEM ALTIN
UNTITLED (detail)


DAVID JABLONOVSKI (1982, NL)
TRIBAL SPIRIT CLOUD

IRIS VAN DONGEN(1975,NL)
HYDRA II

MATTHEW DAY JACKSON (1974, USA)
NEW DAYS (AFTER ROBERT WISE)
Geschilderd op astronautendeken)
ROBERT WISE
(Niet in De Garage te zien, maar interessant om te vergelijken)


DOUGLAS WHITE (1977, GB)
OWL
DOUGLAS WHITE
BLACK PALM
Opgebouwd uit autobanden


CHARL LANDVREUGD (1971, NL)
ATLANTIC TRANSFORMERZ

CHARL LANDVREUGD
ANARUKA 3



ROBERT ZANDVLIET (1970, NL)
LAVENDER MIST


ROBERT ZANDVLIET
ZONDER TITEL


Wednesday, January 04, 2017

INVESTIGATIONS INTO THE UNCANY Willem II Fabriek 's-Hertogenbosch

Een 10 minuten vanaf het station liggen een paar oude industrieterreinen, de panden van de  fabrieken Willem II en Verkade zijn nu ware kunstpaleizen. Verkade voor theater en Willem II voor de beeldende kunsten.  Op de 1e etage is nu een mooie expo te zien rond het thema van het Unheimlische, het ongemakkelijk makende, onheilspellende.
Er is als zo vaak gekozen voor een Engelse titel. Het lijkt erop of er in de kunstwereld is afgesproken dat verwachte publiektrekkers een Nederlandse titel krijgen (Vaak met bekende namen erin verwerkt, zoals Van Mondriaan tot Dali) en alles wat de actuele kunst betreft een Engelse titel krijgt, die liefst ook nog lastig te onthouden is of moeilijk te vertalen is.
Misschien dat Onderzoekingen naar het Onbehaaglijke niet zo'n goede titel is, maar in het Engels wel. De samenstellers hebben het thema overgenomen uit de jaren 90 omdat ze vinden dat het Unheimlische aansluit bij de huidige politieke en sociale context.  In  alle werken is met wat goede wil het thema te ontdekken. Ze versterken elkaar niet, maar zitten elkaar ook niet in de weg. De ruimtelijke opstelling en de ruime zichtlijnen maken dat het een bezoek meer dan waard is.

LARS WELLER

LARS WELLER

TIM BREUKERS

RIK SMITS
OLPHAERT DEN OTTER
ERWIN VAN KREY

KIM HOSPERS