My Blog List

Tuesday, July 29, 2008

GUY BOURDIN & jEAN DOMINIQUE BURTON


Guy Bourdin is het grote voorbeeld van de (mode)fotografen van tegenwoordig, vooral David LaChapelle is een echte navolger van Bourdin.
30 jaar lang was Bourdin de vaste modefotograaf van Vogue Magazine. Altijd kwam hij met bijzonder ideeƫn voor de manier waarop de nylons, schoenen, etc in beeld moesten komen. Hij leefde van 1928-1991.





Jean-Dominque Burton heeft West-Afrika ontdekt als een onuitputtelijke bron voor zijn werk. Eerst portretteerde hij alle koningen en chefs van de vele stammen in Burkino Fasso. Nu heeft hij zich geworpen op de voodoo. In Benin kwam hij voodoo tegen in zijn meest oorspronkelijke vorm. Hij had echte interesse in de rituelen en achtergronden. Daarom kreeg hij toestemming om de priesters "een deel van hun blik te ontnemen" en altaars etc te fotograferen. In voodoo is christelijke, mythologische en natuurgodsdienst gemixt. Belangrijkste les is dat kwaad niet bestaat, het slechte leidt op de een of andere manier naar het goede. De magie die het leven kan begeleiden is alleen veilig in handen van de ingewijden, de priesters.


MAPAS OBIERTOS- OPEN KAART BOZAR


Hedendaagse Latijns-Amerikaanse fotografie is in een grote tentoonstelling te zien in het Bozar. Veel van de fotografen zijn (nog)onbekend. Ze doen meer dan alleen maar het vastleggen van hun blik op de werkelijkheid. Met alle middelen die ons tegenwoordig ter beschikking staan, bewerken zij hun beelden. soms leidt dit tot kitsch en soms tot heel fraaie beelden. Het werk is gebonden aan het continent met zijn rituelen, geloof en taboes.





BEL EPOQUE Elzene

Een van de plezierigste musea in Brussel is het Elezener Museum. Deze keer stond het werk van Charpentier centraal. Deze alleskunner uit Parijs is enigszins in de vergetelheid geraakt. Nu we het werk gezien hebben, is dat voor ons wel begrijpelijk.
Hij is een vakman, die veel 'gegaufreerde' litho's maakte. Dit houdt in dat hij in de afbeelding bepaalde delen naar voren liet komen door onder het papier drukvormen te leggen. Bovenin het werk is een gegaufreerd deel te zien.


Gelukkig werd zijn werk geplaatst tussen de posters van Toulouse Lautrec en werk van tijdgenoten uit de collectie, zoals de theetuin van Ryselberghe


Vlaanderen viert dit seizoen weer de Zomer van de Fotografie. In Elzene hing het werk van twee jonge kunstenaars. Het werk van Louise Bossut spreekt ons zeer aan. Zij gebruikt de settings en kleuren van 17e eeuwse meesters in haar fotografie. ze kopieert niet, maar toch is onmiddellijk de relatie te zien tussen haar werk en de schilders van toen.


ROYAL BRITISH COLLECTION

De Britse Koninklijke familie bezit een grote kunstcollectie. Al vanaf de 16e eeuw verzamelen zij. Een klein deel is nu in Brussel te zien. Er is ingezoomd op de periode 1560 - 1660 en op de Vlaamse schilders.
Van Jan Gossaert is dit Portret van de drie kinderen van Chrisitiaan II van Denemarken te zien. De kinderen zijn lijkbleek afgebeeld. Hun moeder Isabella van Habsburg is pas overleden. Hun vader heeft hen naar hun oudtante Margaretha van Oostenrijk gestuurd. Die zal hen opvoeden.
Ze spelen met kweeperen, die symbool staan voor het moederschap dat geen vrucht meer zal dragen. Geraffineerd is de opbouw, waarbij de kinderen geplaatst zijn in een geschilderde binnenlijst die een voortzetting is van de buitenlijst.


Pieter Breugel mag natuurlijk niet ontbreken. Het Museum voor Schone Kunsten heeft het werk uit de Britse Collectie geplaatst naast een kopie uit eigen bezit van Pieter Breugel junior. Deze kopieerde veel werk van de beroemde Breugel uit commerciƫle overwegingen. Hierdoor is te zien dat het oorspronkelijke werk is gecensureerd.
Keizer Rudolf II van Oostenrijk liet de kinderlijkjes vervangen door dieren e.d.



Uiteraard ontbreekt Rubens niet in de expositie. Er is onder andere dit zelfportret te zien naast een portret van zijn vrouw. Waarschijnlijk was dit werk een middel om eventuele opdrachtgevers te laten zien hoe goed Rubens kon schilderen.


Een leerling van Rubens was Anthony van Dijk. Deze trad al jong in dienst van het Britse koningshuis als hofschilder.

Tuesday, July 15, 2008

BAHOK -Akram Khan



Het idee voor dit werk ontstond in een lift in Japan. Een internationaal gezelschap kwam vast te zitten en alhoewel ze niet elkaars taal spraken, hielpen ze elkaar zoveel mogelijk en ontstond er een communicatie.

Khan introduceerde de traditionele Khatardans in Engeland. Die basis is nog steeds te zien in zijn werk, alhoewel hij heel veel moderne dans toevoegt. Deze unieke mix van modern en klassiek brengt hem in contact met de hele danswereld. Nu ging hij een samenwerking aan met het nationale ballet van China. Een groep die het klassiek ballet brengt.

Hij koos na een aantal workshops voor drie dansers die samen met zijn eigen groep aan de slag ging. De voorstelling gaat over een internationaal gezelschap dat vast zit op een vliegveld. Eerst zijn het individuen, maar geleidelijk aan ontstaat er een groepsgevoel. Jammer genoeg, is er veel tekst in de voorstelling. De dansers laten zien dat ze geweldig kunnen bewegen in allerlei registers. Niet lullen, maar dansen, geldt dus helaas ook voor dit gezelschap.

DEEP SCREEN

Een derde tentoonstelling in het Stedelijk is gevuld met voorstellen tot aankoop.
Het accent ligt erg op multimedia.
Het werk van Persijn Broersen en Margit Lukacs laat plekken zien waar moorden, aanslagen etc zijn gebeurd. Ze hebben daarvoor krantenfoto's genomen en daar de mensen weggeretoucheerd. Een wonderlijke installatie.
Geert Mul is al heel wat jaren bezig. Hij heeft nu sneeuw gefilmd en daarop allerlei bewerkingen losgelaten. De beelden samen met een constant donderend geluid blijft boeien.
Meiya Lin laat volwassen mensen op kleuterspeelgoed schommelen te midden van fantasierijke bloemen en bomen. Een Lost Paradise.
Marnix de Nijs en Edwin v.d. Heide maakten een robot die reageert op de bewegingen van het publiek, althans zo lijkt het. De arm draait door de ruimte en brengt een heftig geluid voort. De robot laat zich aanvankelijk manipuleren, maar kiest dan voor zijn eigen macht door enorme snelheid te ontwikkelen en het geluid op volle sterkte op de aanwezigen uit te storten.

Er is ook ander werk. Erica van Loon maakt installaties die pure afbeelding lijken en tegelijkertijd suggereren dat ze onderdeel zijn van een veel groter geheel.


Arthur Elsenaar en Remko Scha werken samen. In een gefilmde performance laten ze zien wat er gebeurt als een machine het gezicht manipuleert om gevoelens uit te drukken.


Jasmijn Visser maakt grote werken waarop zij met een fineliner tekeningetjes maakt die qua vorm uit elkaar voortkomen.


En Roland Schimmel blijft onderzoek doen naar de visuele ervaring. Hij speelt met het fenomeen na-beeld. Je weet niet of wat je ziet nu op het doek aanwezig is of dat je oog het beeld oproept.

Monday, July 14, 2008

Snap Judgments

Fotografie in Afrika neemt een grote vlucht. Na de belangstelling voor het werk van Malick Sidibe die zijn landgenoten in hun beste kleren fotografeerde in zijn studio,
krijgt nu de nieuwe generatie de kans.
Bijvoorbeeld Tracy Rose die bijna surrealistische foto's maakt, gekoppeld aan grote bijbelse verhalen, zoals het paradijs met Lucifer.


deSouza leeft in Amerika. Hij kreeg bij familiebezoek foto's mee van familieleden die hem niets zeiden. Hij legde de foto's in de keuken en de badkamer en liet vocht en vuil op de foto's het werk doen. Daarna digitaliseerde hij de opnamen. De foto's laten duidelijk zien dat familiebanden slijten.



De Ethiopiƫr Theo Eshetu volgt een Coptische processie en laat de mix van Christelijk en inlandse geloven zien. Een overweldigend kleuren feest.



Hala Elkoussy laat de perifere landschappen zien die Egypte opzadelt met de zelfde trieste woonwijken als Europa.


Nontsikelelo Veleko sluit aan bij de portrettraditie. Hij laat de straatmode zien in Nairobi.




De absolute topper is voor mij Boubacar Toure Mandemory. Hij zoekt ongebruikelijke hoeken op om zijn onderwerp in beeld te krijgen, zoals op dit werk: Des couleurs de Peche.

The Vincent Award

Het Stedelijk laat werken zien van de kunstenaars die in aanmerking komen voor de Vincent Awards 2008. Genomineerd zijn Liam gillick, Deimantas Narkevicius, Rebecca Warren en Francis Alys.

Rebecca Warren werkt met klei, vaak zijn haar vormen terug te voeren tot de werkelijkheid en zit er een statement in. Bijvoorbeeld over aantrekkelijkheid en schoonheid. De verzameling in het Stedelijk heeft een hoog knutselvermogen. Ze heeft beter werk gemaakt.



De Belg Francis Alys heeft lang in Mexico gewoond. In zijn foto's en films laat hij de sombere kant van Mexico zien: veel werkeloosheid, armoe en gesloten grenzen naar het rijke Amerika. Geluikkig doet hij het met veel humor.



De speelgoedgeweertjes met filmspoelen als munitie is een duidelijk protest tegen de verheerlijking van geweld door Holywood.

Wednesday, July 02, 2008

DEN HAAG SCULPTUUR

De berichten waren positief. De kunstenaars kwamen uit Amerika en het thema was Freedom. Het Lange Voorhout was weer vrijgemaakt voor beelden.
En toch, weer teleurgesteld. Zou het dan toch door de omgeving komen? Veel werken lijken minder dan ze zijn. De samenstelster kickt op de grote namen. Zelfs de namen van kunstenaars die allang in Haags bezit zijn, bijvoorbeeld in het gemeentemuseum worden in de opsomming opgenomen: Sol Lewitt bijvoorbeeld.
Andere grote namen staan op een volkomen verkeerde plek: Kara Walker in het Historiemuseum.
Jenny Holzer en Dan Graham kwamen veel beter tot hun recht in de verzameling van Caldic.
Nieuwe namen als David Herbert en Roxy Paine laten interessant werk zien, maar het borduurt voort op wat anderen doen en beter.
De enige verrassing was in Pulchri twee grote werken van een kunstenaar van wie ik de naam kwijt ben.
En het meest ontroerend was The Lovers van Bill Viola. Ook die maakt dus sculpturen(??)
Roxy Paine
Jenny Holzer
Iona Hogenberk
Hans Haacke



Paul McCarthy