Het accent ligt erg op multimedia.
Het werk van Persijn Broersen en Margit Lukacs laat plekken zien waar moorden, aanslagen etc zijn gebeurd. Ze hebben daarvoor krantenfoto's genomen en daar de mensen weggeretoucheerd. Een wonderlijke installatie.
Geert Mul is al heel wat jaren bezig. Hij heeft nu sneeuw gefilmd en daarop allerlei bewerkingen losgelaten. De beelden samen met een constant donderend geluid blijft boeien.
Meiya Lin laat volwassen mensen op kleuterspeelgoed schommelen te midden van fantasierijke bloemen en bomen. Een Lost Paradise.
Marnix de Nijs en Edwin v.d. Heide maakten een robot die reageert op de bewegingen van het publiek, althans zo lijkt het. De arm draait door de ruimte en brengt een heftig geluid voort. De robot laat zich aanvankelijk manipuleren, maar kiest dan voor zijn eigen macht door enorme snelheid te ontwikkelen en het geluid op volle sterkte op de aanwezigen uit te storten.
Er is ook ander werk. Erica van Loon maakt installaties die pure afbeelding lijken en tegelijkertijd suggereren dat ze onderdeel zijn van een veel groter geheel.
Arthur Elsenaar en Remko Scha werken samen. In een gefilmde performance laten ze zien wat er gebeurt als een machine het gezicht manipuleert om gevoelens uit te drukken.
Jasmijn Visser maakt grote werken waarop zij met een fineliner tekeningetjes maakt die qua vorm uit elkaar voortkomen.
En Roland Schimmel blijft onderzoek doen naar de visuele ervaring. Hij speelt met het fenomeen na-beeld. Je weet niet of wat je ziet nu op het doek aanwezig is of dat je oog het beeld oproept.
No comments:
Post a Comment