My Blog List

Wednesday, May 27, 2009

FOTOFESTIVAL NAARDEN 2009

De opzet is veranderd volgens de brochure. Meer aandacht voor beginnende fotografen.
Dat kan goed uitpakken, maar ook verkeerd. Helaas is dat geval in deze editie van het festival. Het thema is verhalende fotografie.
Een groot deel van de expo is voor de papperazzi: de fotografen die bekende Nederlanders nog bekender maken door zg. stiekeme fotografie en rode loper werk.
Onze kennis van de BN'ers is niet zo groot dat we alle beroemdheden herkennen.
Wel is Maxima meer dan honderd maal aanwezig. Een beetje veel van het goede.
Eigenlijk is maar een fotograaf de moeite waard: Ravi Rezvani.
Hij maakte een soort boek over een vrouwenleven dat door oorlog ontregeld is.




Daarnaast interessant werk van vele fotografen die naar het Vlaamse plaatsje Doelen zijn gereisd, dat op het punt staat te verdwijnen. En Ruslandfoto's van Ten Hoopen.
Voor de rest de moeite niet waard, helaas.

Tuesday, May 19, 2009

ART AMSTERDAM 2009

120 galerieen waren op de beurs aanwezig, waaronder een kwart uit het buitenland.
Elke galerie zorgde voor een solopresentatie.
De ruime gangen, de rustige kleurstellingen, witte muren, rode loper zorgde voor een goede ambiance. Het leek daardoor minder druk dan het was. Natuurlijk waren de grote namen aanwezig: Marlene Dumas, Jeroen Henneman, Erwin Olaf, Rineke Dijkstra, Armando, enz. Ook voor ons een herkenning bij het werk van Maulwurf en van
ROLAND SCHIMMEL

en van SEET VAN HOUT, die flink aanwezig was. Niet alleen op de omslag van programma en krant, maar ook op de muren bij twee van de terrassen.


WANNES GOETSCHALCKX trok veel aandacht. Niet zozeer door zijn performance, uren lopend in een tredmolen, maar door zijn video, waarop hij door zijn atelier slingerde als een aap in zijn kooi.
Een ontdekking was voor ons het kunstzinnig designwerk van Henk Stallinga. Vooral zijn spiegels in felrode geometrische vormen, maakten ons hebberig.
Ook het werk van JURRIAAN MOLENAAR sprak zeer aan. Lekker strak en gaaf geschilderd


PER ABRAHAMSEN is een alleskunner. Zijn solo ging over zijn beelden die hij snijdt uit gipsblokken. Zeer breekbaar. Het interesssante is dat hij de blokken laat zien waaruit hij de beelden heeft weggesneden. Een soort negatieve beelden.
Ruim tien jaar geleden maakte hij metershoge foto's van lichtstrepen die op zijn modellen vallen. Goed werk.
Opvallend veel fotowerk naast de schilderijen en de mixed media. En dank zij de digitale camera en de berwerkingsmogelijkheden zijn de foto's fantastisch scherp.
Al is er een tendens om de beelden onscherp en bewogen af te drukken, alsof de makers een abstractie nastreven.


BAS PRINCEN laat zien dat schoonheid overal te zien is, als je er oog voor hebt.
BAS PRINCEN

Een absolute grootheid is CLAUDIA ROGGE die in haar geescaneerde groepsfoto's in enkele met zorg gekozen kleuren een wereld oproept die we als echt herkennen en toch niet zo in de werkelijkheid zullen tegenkomen.
CLAUDIA ROGGE
CLAUDIA ROGGE
CLAUDIA ROGGE
Ook de beelden die MICHAEL WOLF met zijn camera vastlegt, lijken surrealistisch, maar zijn echt. De torenflats van Shanghai leveren hem het lijnenspel en de inkijkjes, die hij met de computer opblaast tot aparte werken.

MICHAEL WOLF

Tuesday, May 05, 2009

Jasper de Breijer en Paolo Ventura in Fotomuseum Den Haag

Jasper de Breijer brak door met zijn foto's van nagebouwde Indische huizen en jungle.
Prachtig belicht leek het echt en tegelijk was duidelijk te zien dat de scenes opgebouwd waren uit karton.
Karton is ook het materiaal waarvan hij gewonde soldaten maakt voor zijn serie over oorlog.

De mogelijkheden van de computer zet hij vol in om de beelden te creeren die hij voor ogen heeft.


Zijn volgende project is Afrika. Hij is er geweest, maar kon daar niet werken. hij heeft nu zijn eigen Afrika ontworpen. Hij werkt nu op schaal 1 op 1 en maakt pakken waarin hij zich laat fotograferen. De figuren zet hij met de computer in scene.

Zijn ervaringen bij grensovergangen waar je uren vastgehouden wordt en men moeilijk doet in de hoop dat je met geld over de brug komt, resulteren in dit werk.

De vele revoluties die het reizen in midden Afrika zie je terug in dit werk. De auto laat bij de bumper zien dat het hout en karton met plakband vastgemaakt is.
De negers tonen de naden van de pakken. Die dubbelheid maakt de kracht uit van het werk. Dit is geen nostalgisch spelletje maar ware kunst.


Paolo Ventura bouwt zijn scenes op kleine schaal.

De sfeer is licht absurdistisch

De poppen en de scenes wijzen terug naar de kindertijd. De verwondering die alles opriep, zeker de magie van de circusgasten.

Sunday, May 03, 2009

KUNSTPAREN IN GEMEENTEMUSEUM

Op het eerste gezicht een leuk uitgangspunt voor een expositie: man en vrouw die samen kunstenaar zijn. Het resultaat viel tegen. Sommige paren, zoals Rodin en Claudel, zijn al vaak samen te zien geweest, andere paren tellen duidelijk een grote kunstenaar en een goedwillende partner.

Het enige paar waarbij beider werk verraste was Hans Hartung

en Anna Eva Bergman.


Terecht is Jawlensky volop aanwezig. Het Gemeentemuseum heeft immers een aantal werken van hem in de collectie.

Dit werk van hem : Meisje met pinksterrozen is niet voor niets de aantrekker op de poster en catalogus. Het is veruit het interessantse werk van de hele expositie.

INDIASE KUNST IN HET GEM DEN HAAG

De hype is over: Chinese kunst is ineens niet meer een must voor musea. Het Gem probeert nu India op de kaart te zetten als een land waar de nieuwe kunst ontstaat.
Riyas Komu
Jitish Kallat presenteert een wand met 365 details van kapotgereden auto's. Het verkeer in de steden van India is zo, dat deukloos rijden onmogelijk is. Ook Shetty presenteert een wand met kapotgereden volkswagens op schaal.


Rijas Komu neemt voetbal als metafoor voor zijn politiek bedoelde werk. De voetballers van het Iraanse elftal kunnen in eigen land niets verdienen en spelen in alle delen van de westerse wereld.
Ook in zijn installaties van klassiek bewerkt hout zie je torso's en benen van voetballers, gecombineerd met kamelen, karren en wilgentwijgen. De bedoeling is niet altijd even duidelijk.

Kallat heeft de traditionele fietstaxi, een motorfiets en een personenauto opgebouwd uit botten en skeletten en ze voorzien van prehistorisch aandoende namen. Grappig en goed gemaakt.

Sudarshan Shetty heeft een installatie neergezet met in rood plexiglas opgesloten hondengeraamtes. De camera's in de geraamtes nemen de toeschouwers op en projecteren de beelden op een videowand.


Al met al zijn het werken die enerzijds de traditie van India tonen, anderzijds erg aansluiting zoeken met de westerse kunst. Het resultaat is interessant, maar ook niet meer dan dat.

PIPPILOTTI RIST IN BOYMANS


Er zullen weinig bezoekers teleurgesteld uit de expositie van Pipilotti Rist zijn gekomen. De voortdurend bewegende projecties van planten, vrouwen, fruit en water op het plafond, de grond en de muren zijn zo aangenaam door kleur en close ups dat je je er vanzelf aan overgeeft.

De installaties zijn met elkaar verbonden door een doolhof van witte gordijnen. Steeds kom je op open plekken waar bedden, kussens of tapijten je uitnodigen tot liggen. Een slimme zet omdat videoinstallaties vaak geen rekening houden met de toeschouwers. Soms staan er enkele stoelen of een bank, meestal moet je staand de beelden tot je nemen. Hier is dat niet zo. De meeste bezoekers brengen dan ook goauw een uurtje door bij Pipilotti's werk.

Haar favoriete model, Pepermenta, is veelvuldig te zien. Tussen tulpen, planten en in water, vaak naakt, een onschuldig naakt dat speels door het leven gaat.
Het mooiste werk vond ik de dode takken die volhingen met doorzichtig plastic eetbakjes. De wisselende spotlights maakte er een sprookje van.