My Blog List

Saturday, June 17, 2017

EYE ATTACK Stedelijk Museum Schiedam.

Een groot overzicht van de OP ARTbeweging uit de jaren zestig, aangevuld met kinetische kunst en werken van de nul-groep. De tentoonstelling toont aan dat de optische kunst internationaal beoefend werd. Vooral uit Oost-Europa en Zuid- Amerika komen de navolgers van de Duitse grondleggers.
Het geheel doet net zo belegen aan als de werken van de Cobra groep. Niet slecht, integendeel, maar al zo vaak gezien, dat de onderlinge verschillen bijna wegvallen. De aanvulling met kinetisch is nog enigszins te verdedigen. De Nul-groep is er met de haren bij gesleept. Die groep onderzocht vooral de werking van licht op het werk. En dat is toch echt een ander hoofdstuk.

Josef Albers (1888-1976,DUITSLAND) noemt men de grondlegger van de OP Art. Hij begon in 1949 met werken waarin hij aantoonde dat onze ogen werken opgebouwd uit kubusvormen met wisselend perspectief ervaren. Vanaf 1963 begon hij met Hommages aan het Vierkant te maken. Vele werken met dezelfde opbouw maar met steeds wisselende kleurstellingen. Bijna elk museum voor moderne kunst bezit er een paar.


De bekendste Op Art kunstenaar is Victor Vasarely (1906-1997, Hongarije). De felle kleuren en de perfecte compositie werken daaraan mee. Maar wat hem vooral beroemd maakte, waren de talrijke posters die in menige kamer boven de bank hingen.



Andere makers zochten het niet in het optisch 'bedrog'. Zij wilden dat de kijker verrast werd doordat het werk veranderde bij zijn gang voorbij het werk. Daarvoor bouwden zij hun werk op met rasters, dunne losstaande lijnen of verschillende rastervormen. Daarvandaan was het een kleine stap naar kinetisch werk.
TONY COSTA (1944-1974, USA)

ALMIR MAVIGNIER (1925- BRAZILIE)

BRIGIT REILY (1931- GROOT BRITTANIE)

JESUS RAFAEL SOTO (1925 - 2005 VENUZUELA)

 

IK WAS JE in Park Tilburg

In Park is nu een expo te zien waarin 2 Belgen gecombineerd zijn met twee Nederlanders.
In de ene zaal zijn Harm Hajonides(1956,Nl) en Anton Cotteleer (1974, Be) samen te zien.
De multi-interpretabele titel is naar een werk van Hajonides, dat niet(?) in de expo is opgenomen,
Op de achtergrond is een typisch werk van hem te zien: tekst gecombineerd met gekleurde knipsels.
Hier gaar zijn werk een mooi beeldrijm aan met een werk van Cotteleer. Hij combineert lichaamsdelen met elkaar en voorziet ze van een vilten huid. Ze hebben biina allemaal een erotische, ironische en/of surrealistische inslag.


In de andere zaal toont een samengaan van Herman van Ingelgem (1968, Be) met Jans Muskee (1961, Nl). Het werk van Van Ingelhem bestaat uit vouwwanden en onooglijke, alledaagse voorwerpen. Het werk valt volkomen weg tegen over de grote krijttekeningen van Muskee.
Ze zijn afkomstig uit zijn serie  Midlife Highlights, pornoplaatjes gekoppeld aan teksten uit popliedjes. Niet lustopwekkend, maar wel komisch en verdomd goed gemaakt.



Friday, June 16, 2017

2 FIONA'S IN DE PONT TILBURG

RUNWAY van FIONA BANNER  (1966, UK) is haar eerste solo presentatie in Nederland. Haar werk is zeer divers, zoals dat bijna hoort in deze tijd. Ze is vooral conceptueel bezig, gaat uit van tegenstellingen en is geïnteresseerd in macht. zo heeft ze al menig keer gewerkt met oorlogstuig.
In Tate Modern hing een straaljager in de hal met de punt bijna op de grond. Ook hier zijn onderdelen van straaljagers en helikopterwieken verwerkt. De bewering dat het Westen sinds WO II geen oorlogen meer heeft gekend, zette haar aan het denken. Ze oordeelde dat in Londen, in de City wel degelijk sprake is van oorlog. Ook de strijders daar dragen uniformen. Vooral gekenmerkt door de krijtstreep. Ook die zie je op vele plaatsen in  De Pont terug. Fiona Banner heeft een aantal publicaties uitgebracht. Ook deze hebben een plek gekregen in het totaal. Het meest spectaculair in een video waarin haar boek Into the Darkness (een samengaan van de roman van Conrad met foto's die in haar opdracht gemaakt zijn in The City) aangevallen wordt door een drone.



 
FIONA TAN (1966, Indonesie) heeft een meesterwerk afgeleverd. ASCENT  is een film, opgebouwd uit 600 foto's van de berg Fuji in Japan. De compositie van de foto's met daarbij herinneringen van een vrouw aan een overleden Japanse vriend, Hiroshi. Deze heeft de berg beklommen in gezelschap van velen, er ontstond zelfs een wandelaarsfile. Hij is overweldigd door de sterrennacht en de opkomst van de zon. Voor Japanners is de beklimming een bedevaart met als hoogtepunt de begroeting van het daglicht. Hij heeft haar een pakket toegestuurd met aantekeningen en talrijke foto's. Dat geeft de film een bijna literaire opbouw. Het kijken is als een meditatie met hoorspel en prachtige beelden.





Tuesday, June 06, 2017

SOCIAL SYNTHETIC- SETH PRICE in Stedelijk Amsterdam





 Het is de eerste solotentoonstelling in Nederland van Seth Price (1973, Palestina). Het werd tijd want Price wordt gezien als een belangrijk kunstenaar. In 2004 had hij zijn eerste solo in de VS waar hij woont en werkt. In 2008 begon zijn opmars en kwam je zijn naam tegen bij de grote musea en bienales. Hij beperkt zich niet tot een kunstvorm en verkent steeds nieuwe terreinen. Hij is een meester op het gebied van de toepassingen van media en internet. Naast beeldende kunst filmt en schrijft hij. Centraal in zij n werk staat "het zelf", dat ten onder dreigt te gaan in de technologie.
Om dit duidelijk te maken werkt hij vaak met 'verpakkingsmateriaal. Ook de huid is in zijn visie verpakking.

 Tussen 2004-2008 werkte hij met bomberjacks die toen populair waren bij motorrijders.
Een bomberjack is een betekenis dragende verpakking. Het staat voor stoer, sportief, mannelijk.
Hij heeft een mal gemaakt van zo'n jack en daarover heeft hij een vel plastic gelegd en zo warm gemaakt dat de vorm van het jack erin verscheen. De vorm bolt op en maakt dat je een hybride vorm krijgt, iets tussen 2D en #d in.


 Later gebruikte hij dezelfde werkwijze met touwen.

Daarnaast heeft hij plastic vacuüm getrokken over lichaamsdelen.



Een vervolg daarop is dat hij handen fotografeerde, de voorstelling bewerkte en in allerlei groottes en op divers materiaal afdrukte. 

 Video's met daarbij voorgelezen verhalen van hemzelf. De beelden zijn digitaal bewerkt waardoor ze bevreemdend werken.

 Zelf ontworpen algoritmen brengen een ruitenpatroon over op aluminium. Een ander programma snijdt via de ruit randen vormen uit die voeren tot tafels, stoelen, waarin menselijke contouren zijn te ontdekken.

Seth Price zal nog veel van zich laten horen.