My Blog List

Friday, December 31, 2010

FOTOGRAAF BORIS BECKER IN FOMU ANTWERPEN

december 2010

Boris Becker(1961, Duitsland) noemt zichzelf een ontdekker van beelden. Zijn werk wordt
gekenmerkt door een grote rijkdom aan details, heldere compositie en een kleurgebruik dat zijn foto's bijna abstract maken. Daarbij werkt hij bijna altijd op groot formaat.
Hij is zeker beïnvloed door een van zijn leermeesters, Bernd Becher. Deze heeft samen met zijn vrouw een aparte stijl ontwikkelt in de architectuurfotografie. Becker is niet de enige die les heeft gehad van en beïnvloed is door Becher. Het geldt ook voor Andrreas Gursky en Thomas Struth.

ZEEBRUGGE 2003
Een typerend werk voor Becker: Je kunt niet direct plaatsen wat je ziet. Als je goed kijkt zie je autowrakken in de verticale gangen. Je ziet dat het gevaarte omhoog staat, maar wat is het? Een deel van een gezonken veerboot?
Het object staat in het midden, is frontaal genomen, de details zijn zonder meer herkenbaar en de kleuren zijn helder en hard.
PARKDECK 2009
De titel doet denken aan een veerboot, terwijl je eerst denkt aan een stuwwand. Doordat alle foto's frontaal zijn genomen verwacht je het hier ook, als de camera vanuit de hoogte neerkijkt op een parkeerdek, is het raadsel opgelost.
SCHWARZE ELSTER 2008
Een punt van fascinatie voor Becker is de ingreep van de mens in de natuur. Bruggen zijn daarvan een duidelijk voorbeeld. Het perspectief en de kleur maakt dat je blijft kijken naar iets waar je in de werkelijkheid geen aandacht zou schenken.

TOSCANE 2007
In alzijn landschappen zie je sporen van menselijk ingrijpen, de mensen zelf zijn afwezig. Door de wijze van fotograferen ontneemt Becker de specifieke kenmerken van de plek die hij vastlegt. Het wordt daarmee bijna een algemeen beeld, een non-plek.

Thursday, December 30, 2010

ANSELM KIEFER IN MSKA ANTWERPEN

december 2010
Anselm Kiefer behoort zonder enige twijfel tot de grote Duitse kunstenaars van deze tijd. Geboren in 1945 is hij onherroepelijk verbonden met de Tweede Wereldoorlog.
Na zijn studie literatuur en taalwetenschappen ging hij naar de kunstacademie, want hij twijfelde tussen het schrijven en de beeldende kunsten. Uit zijn werk blijkt dat hij een manier heeft gevonden om beide disciplines te verbinden. In al zijn werken is taal aanwezig, citaten uit poezie van bijvoorbeeld Celan, die schreef over zijn jaren in de concentratiekampen of dubbelzinngie titels die in het werk geplaatst zijn, woorden in verschillende talen. Daarnaast vertellen zijn werken verhalen, vaak over de wreedheid van oorlogen, over de desolate landschappen die achterblijven, over de dode natuur, die desondanks altijd levenskiemen blijft bevatten en over het water dat doodt en leven schenkt.
Bijna altijd zijn de vier elementen in zijn werk terug te vinden: aarde, lucht, water, vuur. De werken trekken je als kijker onmiddellijk in het verhaal, terwijl de symboliek vaak moeilijk te begrijpen is. Mythologie, religie, kaballistiek, ze zijn alle aanwezig in de diepere betekenis van zijn werken. Ook de wetenschap en met name de astrologie levert hem de beelden op die hij moet vormgeven.

AM ANFANG
Een exemplarisch werk voor Kiefer.
- Het is van een enorme omvang, zoals bijna al zijn werken.Zijn atelier in Frankrijk is een gigantisch depot, ooit gebruikt door warenhuis La Samaritaine.
Hoewel hij zelf van doeken spreekt, zijn er elementen die de tweedimensionaliteit doorbreken: hier de ladder en de fotorol.
-De ladder verbindt hemel(lucht) en aarde. Op de fotorol zijn beelden te zien van torens.
- Achter een aarden wal zien we een zee(water), met daarboven dreigende wolken.
- De titel verwijst naar de eerste woorden van Genesis, waarin de schepping van hemel en aarde beschreven wordt.
- Naast verf vinden we hier als gebruikt materiaal, zand, papier, lood, potlood en klei.

SECRET LIFE OF PLANTS NO7

SECRET LIFE OF PLANTS NO 12
Deze twee werken vormen tezamen met andere een reeks van totaal 14 doeken. Ze verbinden de kosmos,de sterren, met het aardse in de vorm van takken, schoenen, etc.
De sterren zijn voorzien van nummers, niet die Nasa hanteert, maar terug grijpend op de nummers die de joden kregen getatoeeerd bij hun aankomst in de kampen. Ook hier zijn de kleuren grauw, afgezien van de witte takken die als een soort routeaanduiding werken. Grijs overheerst door het gebruik van lood en cement.

SHEBIRAT HA KELIM
De titel maakt duidelijk dat we te maken hebbe met kabbalistische verhalen. De titel slaat op het verbreken v an de vaten met goddelijk licht. een van die vaten bracht het kwaad in de wereld.
Het kleed telt tien zakken. Eke zak is voorzien van een woord dat hoort bij een van de huizen van kennis. De onderste staat voor moeder aarde. Wiue alle stadia doorloopt komt uit bij dat wat alle kennis te boven gaat, de goddelijke wil.

??
De landschappen van Kiefer zijn eindeloos. Doods, voorzien van gedroogde bloemen en planten, maar soms zie het rood van klaprozen, die staan voor de hoop.

SECRET LIFE OF PLANTS NO 3
De werken in Antwerpen zijn uit de collectie van de bouwondernemer Hans Grothe, die naast Kiefer ook een enorme hoeveelheid werken van Gerhard Richter bezit.

Anselm Kiefer - Trailer from Asger Hjort on Vimeo.


Anselm Kiefer @ Mass MoCA from Mass Moca on Vimeo.

Saturday, December 25, 2010

ANDREI ROITER IN GEMEENTEMUSEUM SCHIEDAM e.a.

24 DECEMBER 2010
Het Stedelijk Museum Schiedam heeft weer drie goede tentoonstellingen in huis:
- 1. De Verborgen Wereld van Eugene Brands. Veel onbekende tekeningen, maskers, schilderijen en foto's zijn onlangs ontdekt van deze veelzijdige en belangrijke kunstenaar die er mede voor gezorgd heeft dat Cobra in het Stedelijk te Amsterdam zijn eerste museale presentatie kreeg. De werken zijn wisselend van kwaliteit. Prachtige werken hangen naast krabbels die beter niet openbaar gemaakt moesten worden. De stichting Eugene Brands heeft de werken (nog) niet op de site gezet, daarom helaas geen voorbeelden.
- 2. Kunst uit Huis VI: de collectie Gerhard en Mariet Roetgering. Dit echtpaar heeft duidelijke bedoelingen met hun collectie. Ze zoemen in op Cobra, minimalisme en abstract expressionisme. Ze kopen niet alleen de bekende namen Wolvecamp, Appel, J.C. Vanderheyden, maar volgen ook Jaap Nanninga, Willem van Hecke, Otto Egberts en de minimalisten Leo Erb en Walter Leblanc.
Walter Leblanc

Leo Erb
-3. Andrei Roiter: Bon Voyage.
Geboren in 1960 kreeg hij onder Gorbatsjov de gelegenheid om als kunstenaar naar het westen te reizen voor tentoontstellingen. Hij ging met een kleine koffer voor twee weken weg. Het werden twintig jaar heen en weer reizen naar Moskou voor familiebezoek en naar Amsterdam en New York waar hij ateliers heeft. Daarnaast maakt hij exposities van zijn werken in de hele wereld.

BON VOYAGE(Z.J.)
de koffer is het symbool voor zijn kunstenaars zijn geworden. Dit is zijn oorspronkelijke koffer. Het symboliseert het reizen, maar door het gat dat hij erin gemaakt heeft, is het meer dan dat. Binnen en buiten zijn met elkaar verbonden, de koffer opent het perspectief op nieuwe horizonten, maar ook de blik naar binnen.
Ieder kan in de koffer kijken, maar daar is het zwart, de melancholie van de reiziger die nergens meer een thuis heeft.
DUST WATCHER(2009)
Roiter bouwt talloze gebouwtjes, gemaakt van restmaterialen. Ze hebben gemeen dat het uitkijkposten of wachtkamers of camera's zijn, die allemaal het wachten en het observeren verbeelden en daardoor ook het kunstenaarschap.

OLD JOKES(2010)
Een groot doek met een zwevend voorwerp: een boek met een handvat. Hij heef took diverse driedimensionale exemplaren gemaakt. Ik word van dit werk hebberig. Het is prachtig geschilderd, bijna monochroom en het verbeeldt voor mij het reizen op diverse lagen. In boeken kan je verre streken bezoeken en als je reist verdrijf je de tijd met lezen.
ONE WINDOW CABIN(2008)
Niet alleen maakt hij gebouwtjes. Hij schildert ze ook. Zwevend tegen een ondefinieerbare achtergrond.
PORTAL (2010)
De koffer heeft hji diverse malen geschilderd, dit doek is ruim 2,50 breed
MY RUSSIAN EYES(2010)
Een monochroom schildderij. De speciale humor van Andrei komt hierin tot uiting.
BEACH POTATO(Z.J.)
Een bewerkte foto die licht ironishc commentaar geeft op de american way of living.
TIME CAPSULE 2 (Z.J.)
Dit gevaarte uit stukjes leer, kachelpijepen en hout opgebouwd is als rugzak te dragen,
de vorm is duidelijk afgeleid van het hart, onze persoonlijke tijdcapsule, want stopt het hart, dan stopt voor ons ook de tijd.
THE ARCHITECT(2007)
Het doek doet lichtjes aan Magritte denken, die ook regelmatig zwevende rotsblokken creeerde. Hier is de dromer op de rots aan het verzinnen hoe hij de rots tot huis maakt, of droomt hij van een verre toekomst die hij zal moeten vormgeven?
THIS IS NOT A BATTLEFIELD(2008)
Dit schilderij roept onmiddellijk de rellen in Amsterdam op, waarbij de straatstenen in de richting van de M.E. gingen. toch is Amsterdam geen strijdtoneel.

Zoals te zien zijn de werken van Roiter zeer divers, niet alleen in materiaal, maar ook in voorstellingen en techniek. Het werkplezier spat er van af. Jammer genoeg ontbreekt het soms aan zelfkritiek. Een aantal werken konden beter in het atelier blijven als probeersels.

Monday, December 13, 2010

Nathaniel Mellors Cecily Brown en Scapino

december 2010

In de hallen Haarlem is het koud, maar de kunst verwarmt met de humor van Peter van Straaten en het werk van Nathaniel Mellors, die een merkwaardige soap presenteert en prachtige beelden die met de soap verbonden zijn.


Voor het eerst is er werk te zien van Cecily Brown, een Britse kunstenaar die naar Amerika verhuisde omdat ze geloofde dat daar haar werk meer waardering zou vinden. Aanvankelijk maakte ze abstract-expressief werk waarin seks een grote rol speelde. Nu neigt haar werk meer naar zuivere abstractie. De waardering voor haar werk is in de VS groot. Hier zal dat niet zo gauw gebeuren, daarvoor is het te druk, te vol.



Twools at the Opera.
De formule is nog lang niet uitgewerkt. 75 minuten non stop dans een aaneenschakeling van verschillende choreografieën door het hele gezelschap van Scapino. Elk jaar aan het eind van het seizoen staat Twools in de Rotterdamse Schouwburg. Het succes van Twools at the Opera bij het operafestival deed het gezelschap besluiten een remake te maken waarmee ze op toernee gaan.
De moderne dans en de klassieke operaklanken gaan goed samen. Minpuntje is dat de intermezzi vooral bestonden uit stukjes Julius Ceasar van Shakespeare. Het verband tussen deze stukjes slechte dans met woorden en de rest bleef onduidelijk.
voor de rest grote klasse met de stukken die Ed van der Wubbe zelf maakte ver boven de rest uit staken.
Het stuk met de rode jasjurken liet zien dat schoonheid in eenvoud kan zitten, het paste ook perfect op de muziek.