REALISME 10

15 januari 2010
Zoals elk jaar was de kunstbeurs Realisme in de derde week van januari te zien in de passenger terminal Amsterdam. Realisme is de beurs voor hedendaagse figuratie.
Dat betekent dat landschappen, stillevens(Helmantel), veel portretten, surrealisme, hyperrealisme,pop art en heel veel andere stromingen aanwezig zijn in beelden, foto's en schilderijen. Opmerkelijk is dat videokunst totaal ontbreekt, waarschijnlijk door de beperking tot figuratie. De trend leek te zijn textiel te gebruiken in het werk.
Soms is alles geborduurd, soms zijn er stukjes stof in de voorstelling opgenomen.
Veel van het gebodene is niet aan ons besteed. Goed werk was voor ons te zien bij Artitled, Galerie Utrecht,de Duitse Galerie Ulrich Gering en vooral bij Galerie Lilja Zakirova. Zij vertegenwoordigt 2 belangrijke Russische fotografen: Katerina Belkina(1974) en Raoef Mademov( Azerbeidjan, 1956)
SNOWMAIDEN - KATERINA BELKINA
ODETTA or SLAVERY - KATERINA BELKINA
fOR LEMPICKA -KATERINA BELKINA
ADAM & EVE - RAOEF MADEMOV
SPELEN OP DE VENSTERBANK3(NAAR BREUGHEL) - RAOEF MADEMOV
LAST SUPPER -RAOEF MADEMOV
NATALYA ZOLOZNAYA
Opvallend is dat er veel kunstenaars zijn die teruggrijpen op de grote werken uit de schilderkunst.
MEMLINC - RAINER ELSTERMANN
Op het eerste gezicht is onderstaand werk niet op zijn plaats. Het lijkt abstract, maar het is een foto, die niet meer exact laat zien wat er gefotografeerd is.
GO TO SLEEP -FRANCO DE FRANCESCA
Hieronder is geen foto, maar in olieverf geschilderd. Ook van dichtbij is nauwelijks te zien dat er kwasten zijn gebruikt.
SARAH PHILIP WEBER
Silvers heeft een programma geschreven waarmee hij op de computer van talloze foto's uit tijdschriften een portret kan samenstellen.
VENUS -ROBERT SILVERS
OBAMA - ROBERT SILVERS
Soms gaat de inspiratie op oudere kunstenaars wel erg ver. Zoals Kleinveld met zijn piano's wel erg dichtbij Goebels met zijn kannen blijft.
THE BIG RED PIANO -RENE KLEINVELD
SABIE VAN HEMERT
SHANG HAI - XAVIER ALPHAND
LYDIA LAMBRECHTS
JAMIE BALDRIDGE
HUMAN ANGEL - MARIE CECILE THIJS
GERARD PRENT
FISHFARM-EUF LINDENBOOM
DIP - ERIK BUIJS
BERT FRIJNS
DIANA BLOK

NIEHAUS, SCHOONHOVEN, BUKOVAC in Gemeentemuseum Den Haag

2januari 2010
HOLGER NIEHAUS(1975,Duitsland)grijpt terug op het klassieke stilleven, alleen hij schildert niet maar fotografeert. De kijker vraagt zich onmiddellijk af of wat hij ziet nu echt is of niet. Dat komt omdat Niehaus zijn dieren, planten en fruit bewerkt of de foto's manipuleert. De ingrepen zijn grappig, tegelijkertijd is de schoonheid zo aanwezig, dat de ingrepen aan het denken zet, niet alleen over het onderwerp of over de techniek, maar over leven en dood en hoe het een tot het ander leidt.




Het Gemeentemuseum heeft een grote collectie werken van JAN SCHOONHOVEN(19140-1994).
Zijn minimalistische werken, opgebouwd uit karton, krantenpapier, lijm en witte verf zijn overbekend, maar nog steeds aansprekend. In deze kleine selectie toont het museum naast de bekende werken ook het grafische werk, beelden in een andere kleur en enkele schilderijen. De laatste zijn niet sterk. Het grafische werk wel, al is niet duidelijk of Schoonhoven ze zelf heeft gemaakt of een assistent.


VLAHO BUKOVAC(1855- 1922,Kroatie)veranderde zijn naam in deze echt Oost- Europees klinkende naam toen hij in Parijs in de kunstenaarskringen vertoefde. de gedachte was dat zo'n naam meer opdrachten en verkopen zou opleveren dan zijn echte naam: Biaggio Fiagioni. Hij had succes met zijn portretten, later zocht hij aansluiting bij het Symbolisme om daarna terug te keren naar portretten en naakten. De werken lijken op het eerste gezicht goed geschilderd en niet meer dan dat. Beter kijken doet je bewonderend constateren dat hij verrassende technieken toepast en gedurfd kleurgebruik.
ZELFPORTRET
ANDROMEDA

GUNDULIC'S DREAM
SCHILDER MET MODEL


WROEGING

portret van Gustav Pongratz, 1893, olieverf op doek

LICHTKUNST IN DE KUNST EINDHOVEN

29 DECEMBER 2009

In het oude gloeilampenfabriekje van Philips is ook het centrum voor Lichtkunst te vinden. Ze hebben nu een overzicht van werken uit de collectie van het SMAK uit Gent.
De titel is The Change of The Century, daarmee wil men aangeven dat de gloeilamp na honderd jaar gaat verdwijnen. In de jaren zestig begonnen een aantal kunstenaars te experimenteren met licht. Daniel Flavin en Bruce Nauman behoren tot de pioniers.
Maar eerst de Cubaanse kunstenaar GEYSELL CAPETILLO(1973)die met gloeilampen werkt in:
FRUTOS DE LA TIERRA III1999. Hij verwijst in zijn werk vaak naar de situatie in zijn geboorteland. De kruiwagen met lampjes verwijst naar de landbouw. Door het gebruik van licht lijkt het werk een positieve boodschap uit te dragen.
DAN FLAVIN(1933-1996)werkte zijn hele kunstleven met tl-verlichting. Men noemt hem een minimal artist omdat hij objectief werkt met licht en geometrische figuren.
McGOVERN is niet in deze expo opgenomen, maar is in het bezit van en nu te zien in het Van Abbe Museum.
De Belg JACQUES CHARLIER(1933)toont in zijn werk een kritische blik op de kunstwereld, waarbij ironie zijn wapen is. Hij zet de toeschouwer vaak op het verkeerde been, zoals ook in dit werk
LAMPE DE POCHE (1967).
De italiaan PIER PAOLO CALZOLARI (1943)behoort oorspronkelijk tot de árte povera', de richting die gebruik maakt van bestaand materiaal om daar hun kunst mee te maken.
Dit werk is gecompliceerd. Het bestaat uit neonletters die in het Italiaans zeggen:
"De gelukkige die het hoefijzer van het paard gevonden heeft". Tegen de wand waarop de letters staan leunt een ladder die bedekt is met rijp door de vrieselementen die in het werk verwerkt zijn. Het geheel doet raadselachtig aan, alsof er een alchemie aan het werk is die zich niets aantrekt van onze wetenschap.
Senza Titulo 1989
Net als Dan Flavin mag ook die andere Amerikaan BRUCE NAUMANN(1941) niet ontbreken op een kunstlichtexpositie. we zien in een cirkel de woorden: life-death, love-hate en pleasure- pain in felle kleuren oplichten. De schakeling gaat gepaard met een knal.
De toeschouwer moet nadenken over de relatie die de woorden met elkaar hebben.
LIFE AND DEATH 1983
De Nederlandse ANNA LANGE(1969) heeft twee jaar gewerkt a;s adviseur voor het ministerie van onderwijs. In dit werk heeft zij woorden geselecteerd die gesproken zijn door de diverse ministers van onderwijs in Europa. De neonletters liggen op lavasteen afkomstig van de Etna.
Cadavre Exquis d'Europe (1997)

LISSITSKY en PLay Van Abbe Museum

29 december 2009
1. Het Van Abbe Museum zoekt wegen om op andere wijze naar tentoonstellingen te kijken: Play.Een van de manieren is om in deze tijd een expo van toen te laten zien. Deze keer is het de zomertentoonstelling van Rudi Fuchs uit 1983. De vraag is of we nu anders kijken dan toen naar de werken. Het antwoord kan eigenlijk alleen maar gegeven worden door mensen die de werken toen zagen en nu weerzien. Wat ons opviel, was dat een aantal werken hun kracht hebben behouden, actueel lijken, bijvoorbeeld het werk van
Sol Lewitt:


De werken van Daniel Buren, Onkawara en Stanley Brouwn kunnen echt niet meer.
De volgende kunstenaars bewijzen hun blijvende grootheid
MARC CHAGALL
PABLO PICASSO
OSSIP ZADKINE
FRANCIS BACON
YVES KLEIN
GILBERT & GEORGE
GEORG BASELITZ
JANNIS KOUNELLIS
MORRIS LOUIS (1912-1962) Alpha Sigma (1961)

In 1983 was Hermann Nitsch vooral bekend door zijn Weense groep volgelingen die samen met hem wilden leven naar de geschriften van de psychiater William Reich die geloofde in de kracht van de seksualiteit die alleen bevrijd moest worden. In performances traden ze naakt op en toonden orgies van seks, poep en bloed. Daarnaast profileerde Nitsch zich als action painter. Toen was de actie het belangrijkst, nu zien we het resultaat en wat blijkt? Het werk heeft zijn energie niet verloren.
HERMANN NITSCH

2. Tegelijkertijd is er een overzichtstentoonstelling met nieuwe aankopen van de huidige directeur, Esche, ook onder de alomvattende titel Play met als subtitel Vreemd en Vertrouwd. Hij combineert die nieuwe aankopen met werken uit de collectie.
Hij wil daarmee ingaan op de veranderende tijdgeest sinds 1989. Dat heeft een merkwaardig gevolg: ook hij vond dat het werk van Chagall bij deze opstelling hoorde. Dus nu hangt het oorspronkelijke werk bij Fuchs en een kopie! bij Esche. Dat roept de vraag op of wij in musea naar kopieën of naar werkelijke werken kijken en of dat wat uitmaakt. Deze verzameling wordt weer doorsneden door aankopen die weer thuishoren onder het hoofdje Rien ne va plus! en die gaat weer over in Lily van der Stocken en gast. Erg verwarrend allemaal.
Een nieuwe aankoop is dit werk van Chto Delat: Activist Club 2007. Een soort bioscoop, bibliotheek en krantenkunst ineen:

Een ander aangekocht werk is van Maria Eichhorn: Aktiengesellschaft 2002. Ook zij levert een installatie. Midden in de zaal staan ouderwetse zitbanken die vroeger in bankgebouwen te vinden waren. Aan de witte muren zien we vele standaarddocumenten die met de transactie te maken hebben. Ze gaan over de voorwaarden, nl dat het startkapitaal niet in waarde mag vermeerderen, wat toch meestal de bedoeling is van zakendoen.
De stapel biljetten van 500 euro is het centrale gedeelte van de tentoonstelling.
Het werk heeft precies 50.000 euro gekost. De waarde van het kunstwerk kan stijgen, de biljetten zullen alleen maar minder waard worden. Kunst? Ze zeggen het.

Dan Peterman maakt in zijn werk gebruik van afvalmaterialen. Deze installatie bestaat uit 1000 zandzakken elk gevuld met 9 kilo zand. Ze zijn in textiel gepakt dat geinspireerd is op de levendige stoffenhandel in Sharjah. De bedoeling is dat mensen in de cirkel plaatsnemen en praten over de kunst. Jongeren zien het vooral als een hangplek of speelterrein.


Vol trots toont het Van Abbe dit werk van Huseyin Bahri ALptekin(1957).
De titel: Self Heterotopia (1991-2007). Het bestaat uit een verzameling prullaria en andere zaken die de kunstenaar in 16 jaar heeft verzameld tijdens zijn reizen.
Alptekin

Bij de aankopen hoort ook een lege zaal met daarin een medewerkster die met toeschouwers wil praten over de "vrije markt economie". Wie daarin meegaat, kan aan de kassa zijn toegangsprijs terugkrijgen.
De voor ons vreemdste nieuwe aankoop is het werk van Alexander Dorner. Hij ontwierp een manier om de werken van Lissitsky te tonen. Als deze ontwikkeling doorzet, is straks het kopje koffie dat je in het museumcafe nuttigt een kunstwerk en de bediening heet een performance.
Lily van der Stokker maakte de muurschilderingen in het museumcafe. Zij heeft een zaal toegewezen gekregen waarvan zij de muren beschilderd en minimalistische werken uit de collectie daartegen hangt. Deze keer werk van Schoonhoven en Donald Judd.
JUDD
Verspreid over de diverse onderdelen van Play is Marcel Broodthaers(1924-1976) aanwezig. De Belg noemt men vaak surrealistisch- conceptueel, al is hij bij velerlei stromingen in te delen. Taal speelt een belangrijke rol in zijn werk, geen wonder: hij was ook dichter
Magritte Dreams

Tapis de Sable 1974

Pense Bete 1964
Les Animaux de la Ferme

Het Van Abbe bezit de grootste verzameling werk van El Lissitzky(1890-1941).Deze Rus behoorde bij de Russische avant-garde. Hij zag zijn werk steeds in een veranderend licht. Een ding was zeker. Zijn kunst moest gezien worden als visionair. Dat geldt voor zijn grafische werk voor tijdschriften maar zeker ook voor zijn beelden die volgens hem weliswaar tweedimensionaal zijn maar driedimensionaal dienen te worden uitgevoerd. Het Van Abbe heeft samen met het Getty Institute een aantal van zijn tekeningen in 3D laten uitvoeren. Ze zijn verbluffend, heel ruimtelijk, maar ook boeiend door het in elkaar overgaan van geometrische vormen.