My Blog List

Wednesday, June 18, 2008

Fotomuseum Den Haag

De Zoetendaal Collectie is overgedragen aan het museum. De verzamelaar, galeriehouder en docent aan de Rietveld Academie heeft vooral anonieme foto's verzameld naast studentenwerk en van bekende fotografen als Koos Breukel, Rineke Dijkstra en Paul Kooi. Tussen de massa's foto's die de wanden bedekten zaten enkele verrassende maar de meesten deden de vraag opkomen waarom deze in een fotomuseum hingen. Sociologisch gezien interessant, maar artistiek gezien van weinig waarde.


Mc1R heet de expo van Hanne van der Woude. De titel verwijst naar het uitstervende gen dat voor rood haar zorgt. Een oproep bracht haar vele roodharigen die model wilden staan. Ze ging met haar de Nederlandse polders in en fotografeerde hen daar met veel kunstlicht. Prachtig.

Tuesday, June 17, 2008

Michael Najjar

Het Gem in Den Haag heeft weer een voltreffer: Michael Najjar.
Diens werk gaat over kijken. We denken dat we de werkelijkheid zien, maar kijken we wel goed? Ook Hans Aarsman houdt zich daarmee bezig. Iedere week toont hij in de Volksrant een foto waar hij op details wijst die vraagtekens zet bij de boodschap die de foto wil overbrengen.
Najjar begon foto's te nemen en die bijna ongemerkt te bewerken. Een foto die hij op Cuba maakte van twee oude mannen die op een stoeprand zitten, bewerkte hij zo dat de een de linkersok draagt van de ander.
Daarna is hij veel verder gegaan. De berichtgeving over de oorlog in Irak is volgens hem volledig geensceneerd.


Hij laat zien wat de soldaten in hun vrije tijd doen. Hij fotografeert natuurlijk niet in Irak, dat zie je aan compositie en licht. Maar het zet je wel aan het denken.


Hij manipuleert de foto's die hij maakt van modellen die hij opstelt in de vorm van beroemde klassieke beelden, maar hij geeft er commentaar mee op de zg. maakbaarheid van de mens. Zijn zorg voor de toekomst levert indrukwekkende foto's op de zo perfect zijn dat ze naar kitsch gaan. En ook dat is natuurlijk een commentaar op het streven van de mens naar het perfecte lichaam.

Hij liet drie jaar lang een camera op vaste tijden foto's nemen van een wijk in opbouw. De beelden legde hij over elkaar, waardoor je een hallucinerend beeld krijgt van de dynamiek van een stad.


Monday, June 09, 2008

STEDELIJK MUSEUM SCHIEDAM

Skog-Erik Odijk

Het kleine museum in Schiedam heeft altijd goede tentoonstellingen. Nu weer.
Verloren paradijs / Monumentaal Tekenen.
Gevraagd werden een aantal tekenaars om werk te maken met dit onderwerp. Robbie Cornelissen, Raquel Maulwurf, Aji V.N. gingen vrij met dit onderwerp om. Zij sloten aan bij hun thema´s: grote futuristische ruimtes, oorlogstaferelen en landschappen.
Een ontdekkig as voor mij het werk van Sandro Setola. Hij werkt op schoolbord en met houtskool. Prachtig.
Yddid Awud- Sandro Setola

Beach House -Sandro Setola

Renie Spoelstra kan met eenvoudige middelen ruimtes creeren: recreatiegebieden noemt hij zijn tekeningen
Recreatiegebied- Renie Spoelstra

Eric Odijk maakt nog steeds mysterieuze landschappen. Nu hij met kleur werkt wordt de werking nog suggestiever. Al balanceert het soms op de rand van kitsch.
Eric Odijk

Ook Hans de Wit maakte voor deze expo werk dat aansluit op zijn grote s.f./landschappen waar machines en vegetatie in elkaar overgaan.
Hans de Wit

Een tweede tentoonstelling bestond uit installaties van Fransje Killaars. Zij werkt met dekens en stoffen die zij ontwerpt en laat maken in India. Het roept een oosterse sfeer op, vrouwen in boerka´s. Heel theatraal.

Fransje Killaars





Een derde fascinerende expo heette Unisono 18. Kleine schilderijtjes op plakband en op glas, een installatie met twee overheadprojectoren en eentje met kartonnen dozen en zand, waarop kleine glasplaatjes met haar mensjes. Hoe klein ze ook zijn, de werken tonen heel herkenbaar mensen die bezig zijn. Met elkaar of alleen. Zo´n vierhonderd werkjes waren te zien.
Claire Harvey

SCAPINO TWOOLS 10



Zoals ieder jaar weer met een klein groepje leerlingen naar de jaarlijkse aflevering van Twools geweest. Het programma bestaat traditiegetrouw uit een aantal korte choreografieen die tezamen niet meer dan vijf kwartier mogen duren.
Dit jaar staan er 7 op het programma. Lucas Jervies, danser bij Scapino opende met een absurd stuk. Grappig waren de dozen op de hoofden van de dansers. Voor de rest veel te veel tekst en weinig bewegingen. Valerio Longo en Melanie Teall stelden niet te leur. Eric Gauthier had een hilarische solo gemaakt waarin dansen Tadayoshi Kokeguchi in sneltreinvaart 101 ´klassieke posities´innam.



Ed Wubbe werkte samen met gastdansers aan Slow Swing op muziek van Nusrat Fateh Ali Khan. Opvallende bijdrage van Besim Hoti, oud/leerling van het WdZ. Ook in de slotdans trad Besim aan samen met Michal Rynia. Veelbelovend.