My Blog List

Monday, July 31, 2017

BART HESS Future Bodies Stedeljk Museum 's- Hertogenbosch

Bart Hess (1984, NL) bevindt zich al vanaf zijn afstuderen aan de Design Academy op het snijpunt van kunst en design. Zijn fascinatie voor het menselijke lichaam en de high tech op het gebied van stoffen heeft hem in korte tijd in de voorhoede van de designwereld gebracht. Zijn werk met Lady Gaga en choreografe Nanine Linning heeft daar zeker aan bijgedragen.
De tentoonstelling is voorbeeldig vormgegeven. Veel video's en de installatie Grotto maken dat je zeker weet dat je Bart Hess gaat volgen.
Hij is klaar voor de vertegenwoordiging van Nederland op de Biennale van Venetië.
Welke curator wil dat voorstellen?
Bezoek de website barthess.nl Zeer de moeite waard.
GROTTO

Zaaloverzicht








CHIHARU SHIOTA in Noordbrabants museum 's-Hertogenbosch

BETWEEN THE LINES heet het eerste overzicht in Nederland van Chiharu Shiota (1972, Japan).
Internationaal brak zij door op de Biennale Venetie 2015 met haar installatie The Key in the Hand

KEY IN THE HAND (2015)
Berlijn was toen al haar woon- en werkplaats. In Japan had zij de opleiding tot  schilder voltooid.
Op de tentoonstelling zijn enkele van haar doeken te zien en dan zie je waarom ze besefte dat die tak van kunst haar niet verder zou brengen. Ze besloot performances te gaan doen. daarvoor bezocht ze een workshop van Marina Abramovic. Ze hield daar een fascinatie aan over voor aarde en bloed.
BECOMING A PAINTER 


BLOODLINES 
Performance en video. Het lijkt of ze slaapt, terwijl ze nu en dan schokkende bewegingen maakt terwijl er bloed door de slangen stroomt, naar of uit haar lichaam?  

Haar besluit om met draden in de ruimte te gaan tekenen, bracht haar internationale erkenning.
Ook de theaterwereld zag haar potentie en vroeg haar diverse malen decor/installaties te leveren.

IN THE HAND  2017



TRACES OF LIFE  2009
Het hoofdbestanddeel van de expo is de installatie is AN UNCERTAIN JOURNEY (2017).
Een echo van KEY IN THE HAND (2015). De titel verwijst naar de levensreis die naar onbekende oorden leidt.


Tuesday, July 25, 2017

VIVA ARTE VIVA Arsenale 2 Biennale Venetie 2017

Christine Macel is de curator van de 57e Biennale. Zij heeft bewust gekozen voor een veelzijdig thema: Leve de Kunst. Niet zoals haar voorganger(s) zoemt zij in op een politiek of maatschappelijk thema en vraagt zij de kunstenaars daarop te reflecteren. Zij wil de veelzijdigheid en de vrijheid van expressie tonen. Ze heeft om toch enige lijn in het geheel te krijgen. De expositie ingedeeld in 9 paviljoens, die als hoofdstukken dienst doen in het geheel. Gelukkig heeft zij ook de kunst de ruimte gegeven, waardoor de werken meer tot hun recht komen dan vorige keren.

Pavilion of Traditions

Francis Upritchard (1976, Nieuw Zeeland) was al eerder te zien op de Biennale. In 2009 vertegenwoordigde zij haar land in het landenpaviljoen. Nu is ze met haar poppen sterk aanwezig bij de traditie. Voor het eerst is er ook bronzen werk van haar te zien.







Pavilion of Shamans




                                                   Younes Rahmoun (1975, Marokko)
                                                    Taqiya Noir (2016) Mannenmutsen en licht

ERNESTO NETO (1964, Brazilie) A HOLY PLACE

Dionysian Pavilion

Mariechen Danz (1980, Ierland)  In al haar werk staat het menselijk lichaam centraal. Of het nu beelden, video of kleden of performances betreft, ze probeert onze kijk op ons eigen lichaam te veranderen.


Zilia Sanchez (1928, Cuba) is wellicht de oudste deelneemster van de Biennale. Zij heeft altijd abstract gewerkt. Ze voorziet haar doeken aan de achterkant van voorwerpen. Sommigen zien haar als voorloper van de minimal art, anderen wijzen op haar invloed op een aantal Italiaanse kunstenaars die ook met manipulaties van het canvas werken.
LES TROYENS


Pavilion of Colours

Hale Tenger (1960, Libanon) werkt met alle mogelijke materialen waarmee ze vooral grote installaties maakt waarbij beeld en geluid samengaan. Hier is haar werk Balloons at sea te zien.







Sheila Hicks (1934, VS) woont en werkt in Parijs, als ze niet op reis is. Op haar vele reizen gaat altijd een klein weefgetouw mee. Dat gebruikt ze als een soort reisverslag. ze verwerkt er allerlei materialen in en vooral streekgebonden garen. Ze wil verhalen vertellen met haar textielwerken, verhalen die bij de kijker opkomen bij het zien van het werk. Ze is nog steeds actief. "Bij Machu Pichu begraaft men de wevers met hun weefgetouw, zodat ze na hun dood verder kunnen werken.
Waarom zou ik dan stoppen?'





Pavilion of Time and Infinity

Liliana Porter (1941, Argentinie) woont en werkt in New York. Ze is niet gebonden aan een kunstuiting: prenten, schilderijen, foto's, films en installaties. In veel van haar werken zit iets speels, alsof ze nog steeds het kind is dat ze ooit was. Ze gebruikt heel vaak oud speelgoed en oude voorwerpen om haar werk mee te maken. Een installatie bouwt ze zorgvuldig op. Wie geduldig kikt, ziet steeds een ander tafereeltje opduiken uit de zogenaamde chaos.

                                                                     







Alicja Kwade (1979, Polen) werkt en woont in Berlijn. Ze wordt gezien als een van de belangrijkste jonge kunstenaars. Ze is vooral geïnteresseerd in illusies. Ze creëert beelden die op het eerste gezicht niet kloppen. Zo liet ze bij Marres Maastricht twee identieke auto's zien met opdelfde plekken roest en deuken. Toch waren ze anders, het stuur zat bij de ene links en bij de ander rechts, ook de rommel in de auto's verschilde. Nu speelt ze met de zichtlijnen waardoor rotsblokken van verschillend materiaal lijken.

PARS PRO TOTO 
WELTENLINIE


                                                  

                               

                                                            
         
                                      
                                   

Monday, July 24, 2017

VIVA ARTE VIVA Arsenale Biennale Venetië 2017

Pavillion of the Common

Lee Ming Wei (1964, Taiwan) wil dat het publiek verleid wordt mee te doen in zijn installaties zodat zij zich bewust worden van bepaalde wantoestanden. Zo presenteert hij in dit paviljoen een wereldkaart van garenrolletjes die allemaal leiden naar een tafel, waarop stapels oude kleren. Het lijkt erop dat de garens uit de kleren komen. Aan de tafel zit iemand die kapotte kleren kan maken.



Yorgos Sapountzis (1976, Griekenland) is iemand die vanuit een idee een installatie bouwt.
Het achterste gedeelte was oorspronkelijk een tent waar hij met vrienden bijeenkwam en iedereen uitnodigde een deel te beschilderen. De voorste stellage bestaat uit ronde hulzen met elkaar verbonden door aluminium buizen. In de glazen buizen is allerlei voedsel gestopt in alcohol. Alleen het onderste deel is niet witgeschilderd en daar kan je zien waarom de installatie deze titel heeft gekregen.

SCULPTURES CANNOT EAT

DETAIL

Franz Erhard Walther (1939, Duitsland) heeft voor zijn bijdrage de Gouden Leeuw ontvangen.
Hij werkt bijna altijd met stoffen en noemt zijn werken 'draagbare kunst(=kleding). Nu heeft hij voor zijn doen enorm grote werken gemaakt.



Pavilion of the Earth

Kananginak Pootoogook (1935-2010, Canada ) was tekenaar en prentenmaker sinds 1959. Aanvankelijk tekende hij de vele soorten vogels die in het poolgebied voorkomen. Later schetste hij het leven van zijn volk, de Inuiten, omdat hij voorvoelde dat hun leefwijze zou verdwijnen.
Enerzijds ogen zijn tekeningen primitief, maar je ziet dat hij met een enorme beheersing bezig is en zich heel bewust is van perspectiefregels.




  Michel Blazy (1966, Monaco) werkt met ongebruikelijke materialen. Hij wil voorwerpen tot leven brengen door ze te voorzien van planten e.d. Zijn kunst mag zeker niet ontbreken in een paviljoen gewijd aan de aarde.



Julian Charriere (1987, Zwitserland) werkt met bevroren planten, duiven en nu met geperst zout:
Future Fossile Places . De installatie doet denken aan een moderne stad.