LANDENPAVILJOENS BUITEN BIENNALE TERREIN 2017

 AZERBEIDJAN volstaat deze keer met 2 installaties die een hele verdieping beslaan met als overkoepelende titel: UNDER ONE SUN.
Boven is werk van Elvin Nabizade (1986, Georgie) te zien. Hij maakte een regenboog van circa 50 saz, een snaarinstrument dat in heel veel Arabische en Aziatische landen bespeeld wordt. Hij benadrukt hiermee dat kunst geen grenzen accepteert en mensen verbindt.

Op de begane grond is een multimedia -installatie te zien van de groep Hypnotica (Azerbeidjan).

Er leven veel volken naast elkaar in het land zonder dat dit tot problemen leidt. Op elk van de 20 monitors is een vertegenwoordiger van elk volk te zien die in zijn eigen taal een verhaal vertelt.

De teksten vloeien digitaal over de vloer en over de achterwand, waar een figuur deze allemaal in zich opneemt.

LUXEMBURG kiest net als vorige biennales voor de humor. Dit jaar mocht Mike Bourscheid (Luxemburg) het paviljoen naar zijn hand zetten. de kunstenaar woont en werkt vanuit Luxemburg en Vancouver. Hij fotografeert, filmt maakt sculpturen en is performancekunstenaar. Alle facetten zijn aanwezig in zijn show THANK YOU FOR THE FLOWERS.  Als bezoeker loop je door diverse zalen die duidelijk gebruikt zijn voor zijn performance. Dat blijft het nadeel van deze kunstvorm. De tentoonstelling doet je voelen alsof je op een feest verschijnt, dat al lang afgelopen is, alleen de spullen zijn er nog.

LITOUWEN koos Zilvinas Landzbergas (1979, Litouwen) uit voor hun paviljoen.
De installatie(s) hebben als titel :R. 

Hij ziet deze letter als de meest betekenisvolle van het alfabet. Hij werkt veel met bomen, echte of getekende. Hij wil zo de natuur confronteren met de witte ruimtes waarin kunst vaak getoond wordt.
R is voor het een landschap, een filosofie en een figuur.

ANDORRA heeft haar paviljoen in een oude kerkzaal. Eve Ariza (1973, Frankrijk) is een keramiste. Zij verzet zich in haar werk tegen de Blabla, de nietszeggende taal die onze overconsumptie aanprijst. Haar installatie MURMURI bestaat uit een enorm aantal schalen die allemaal verschillen in vorm, kleur en klank. Ze lijken een beetje op monden en spreken volgens de maker een universele taal, een zacht gemurmel dat wij allemaal begrijpen.

 ZIMBABWE geeft haar eerste bijdrage de titel DECONSTRUCTING BOUNDARIES.  Vier kunstenaars zijn uitgenodigd om werk te selecteren of te maken dat de titel eer aandoet. Gelukkig is het thema niet een op een in de werken terug te vinden. Ieder heeft in zijn eigen stijl werk gemaakt. Kritiek op de eigen politieke machthebbers is afwezig. de werken hebben een grote overtuigingskracht.
De oudste deelnemer is Sylvester Mubayi (1942, Zimbabwe). Hij is de eerste in Afrika die van stenen beelden maken zijn beroep maakte. In 1969 kreeg hij internationale erkenning door het winnen van de Oppenheimer prijs voor beeldhouwen. Zijn beelden zijn herkenbaar door het samengaan van ruw en gepolijste vlakken, de mythe of mystiek die uit de beelden spreekt en de liefde voor het leven.

WAR VICTIM 2017

SNAIL CROSSING RIVER 2017

De serie Snail Crossing River is ontstaan door de actuele vluchtelingenstroom. De kinderen die zich vastgrijpen aan de slakkenhuizen zijn wezen die wanhopig een betere toekomst zoeken.

Charles Bhebe (1979, Zimbabwe) is opgeleid in tekenen en waterverf. Het werken met acryl heeft hij zichzelf aangeleerd. Zijn laatste werken gaan over de behoefte aan verandering. Soms noodzaak, soms onrust.

ISIDINGO -QUEST FOR BELONGING (2017)
Wanneer je geen werk kan vinden in je eigen land en je niet welkom bent in andere landen (Zuid Afrika ),
waar is dan je thuis?

EXODUS PERCEPTION (2017)

Dana Whabira is geboren in Londen, maar woont nu in het nieuwe Zimbabwe en in Londen.

CIRCLE OF UNCERTANITY (4) 2017
De titel is afkomstig uit de vliegnavigatie.Het geeft aan dat de piloot niet zeker is van de preciese plek van het vliegtuig op zijn coordinaten scherm. Ze maakt ze als een symbool voor haar positie tussen twee werelddelen en de mee gevoelde noodzaak van velen die moeten vluchten. 

Detail dat de scheiding toont tussen kern en onzekerheid. De cirkel is opgebouwd uit duizenden kleinere cirkels.

CUBA's eerste paviljoen in Venetie toont het werk van heel wat Cubaanse kunstenaars. In een prachtig palazzo, onderdeel van de universiteit.   Tiempos de la intuición… is een bonte verzameling

van flauwe grappen als Cubaanse computers en mobieltjes van hout,

ABEL BAROSSO

 verzamelingen van prullaria

Meira Marrero & José Ángel Toirac 

 en heel mooie foto's van  Rene Pena (1957, Cuba)

Twee foto's Links is onderin een figuur in een badhuis te zien

MONGOLIE ook een nieuwkomer in Venetie. Oorlog speelt een grote rol in het werk.
A Migration to the Eternal Paradise laat zien dat Mongolie vrede en geen strijd wilt.

CHIMEDOORJ SHADARJAV GOATHEADS
Om de grote vraag naar kashmierwol te bevredigen, zijn er in de bergen massa's berggeiten uitgezet.Bij gebrek aan natuurlijke vijanden gedijen ze goed. Zo goed dat er een ramp dreigt. De prijs van de wol keldert, de hoeders lijden honger en bij langdurige droogte sterven de geiten bij bosjes en dat bedreigt de volksgezondheid.

                                                     CHIMEDOORJ SHADARJAV I AM A BIRD
                                                        Kalasjnikovs zijn sierlijke flamingo's geworden.