In de hallen Haarlem is het koud, maar de kunst verwarmt met de humor van Peter van Straaten en het werk van Nathaniel Mellors, die een merkwaardige soap presenteert en prachtige beelden die met de soap verbonden zijn.
Voor het eerst is er werk te zien van Cecily Brown, een Britse kunstenaar die naar Amerika verhuisde omdat ze geloofde dat daar haar werk meer waardering zou vinden. Aanvankelijk maakte ze abstract-expressief werk waarin seks een grote rol speelde. Nu neigt haar werk meer naar zuivere abstractie. De waardering voor haar werk is in de VS groot. Hier zal dat niet zo gauw gebeuren, daarvoor is het te druk, te vol.
Twools at the Opera.
De formule is nog lang niet uitgewerkt. 75 minuten non stop dans een aaneenschakeling van verschillende choreografieën door het hele gezelschap van Scapino. Elk jaar aan het eind van het seizoen staat Twools in de Rotterdamse Schouwburg. Het succes van Twools at the Opera bij het operafestival deed het gezelschap besluiten een remake te maken waarmee ze op toernee gaan.
De moderne dans en de klassieke operaklanken gaan goed samen. Minpuntje is dat de intermezzi vooral bestonden uit stukjes Julius Ceasar van Shakespeare. Het verband tussen deze stukjes slechte dans met woorden en de rest bleef onduidelijk.
voor de rest grote klasse met de stukken die Ed van der Wubbe zelf maakte ver boven de rest uit staken.
Het stuk met de rode jasjurken liet zien dat schoonheid in eenvoud kan zitten, het paste ook perfect op de muziek.
No comments:
Post a Comment