DIX & CO: TE WAAR OM MOOI TE ZIJN

OTTO DIX (1891-1969) is een van de belangrijkste 20-eeuwse kunstenaars van Duitsland. Zijn werk wordt wel Kritisch Realisme genoemd. Zijn docentschap aan de Kunstacademie in Dresden heeft ervoor gezorgd dat hij vele navolgers kreeg, vooral oud-leerlingen. Hij legde de nadruk op het tekenen als voorbereiding op het schilderwerk. Daarbij moest men werken naar echte mensen. Ook het zelfportret zag hij als een belangrijk studiepunt. Voor de academie verzamelde zich mensen die graag model wilde zijn. Daardoor zie je diverse personen op meerdere werken terug. Het realisme moest kritisch zijn, dat wil zeggen commentaar geven op de (mis)toestanden in de maatschappij. Er heerste zeker in de beginjaren na WO 1 een uitgesproken communistische sfeer.
Het realisme betekende niet dat de werkelijkheid exact moest worden weergegeven. Het kritisch element vroeg om een expressionistische weergave.
De fascisten deden Dix en zijn navolgers in de ban. Toch vluchtte Dix niet. Hij schilderde in de jaren van Hitler keurige landschappen, om na de oorlog terug te komen met felle protesten, al waren ze wat tandlozer.
In de schildertechniek greep hijzelf terug op oude technieken. Eerst een temperalaag, dan de tekening, de hoofdkleuren en daarna de ophogingen. Ook veel van zijn leerlingen namen dat over.



DRIE PROSTITUEES (1925)

BERTOLD BRECHT (1926)

DRIE WENSCHES (1926)

VROUW OP EEN LUIPAARDVEL (1927)


ZELFPORTRET METMODEL

DE SCHILDER AAN HET WERK





BORDEELSCENE (1930) -RUDOLF BERGANDER (1909-1970)

WERKELOZE HAVENARBEIDER (1932)- HEINZ HAMISCH

PORTRET VAN DE ARCHITECT BURCKHARDT (1930) OTTO GRIEBEL(1895-1972)

ZELFPORTRET (1936) -CURT QUERNER(1904-1976

PORTRET- LEA GRUNDIG(1906-1977)

DUBBELPORTRET DIX & GUNTHER
(1920) - KURT GUNTHER (1893-1955)

NAAKT- KURT GUNTHER

LIEFDESPAAR(1928)- KURT GUNTHER

RUDOLF DISCHINGER (1904-1988)