FIERET, HEYBOER EN TICHY

november 2010

Het is altijd een genoegen om het Fotomuseum in den Haag te bezoeken. Daar verrassen ze je vaak met verrassende exposities. De drie fotografen die ze nu bij elkaar hebben gebracht hebben veel gemeen.
- Het zijn opgeleide fotografen,
- Geld interesseert hun niet,
- Ze gebruiken slecht materiaal of verwaarlozen het.
-Ze delen een obsessie voor vrouwen.
De beroemdste van hen is Miroslav Tichy(1926). Met zelfgebouwde camera's bespiedt hij vrouwen die hij fotografeert.
Zijn armoedig onderkomen telt tientallen opnamen. Belichting, kadrering, scherp stellen interesseren hem niet.
Een buurjongen zag de foto's en bracht ze in de buitenwereld. De foto's zijn zeer in trek bij verzamelaars.

CAMERA
Z.T.
Z.T.

Gerard Fieret (1924-2009) verliet de academie als schilder en tekenaar. In de jaren zestig begon hij als een gek te fotograferen.
Alles in zijn omgeving werd gefotografeerd. Vooral jonge vrouwen, die hij vroeg naar zijn atelier te komen. De ongedwongen, bijna voyeuristische foto's hadden succes. Hij fotografeerde graag met wegwerpcamera's of met gebruikte of verouderde filmpjes. De foto's bewaarde hij onzorgvuldig en de negatieven propte hij in jerrycans. Paranoia deed hem zijn werk voorzien van stempels en handtekeningen dwars door de voorstellingen heen. Eind jaren zeventig hield het fotograferen op.
Hij leefde als kluizenaar in een tuinhuisje, waar het een grote rotzooi was. Na zijn dood werden vele nog niet afgedrukte fimpjes teruggevonden. Aangezien hij zijn hele nalatenschap aan het museum schonk, zal daar over enige tijd nieuwe Fierets te zien zijn. Zijn werk brengt in de kunsthandel veel geld in het laatje.
ZELFPORTRET
Z.T.
Z.T.

Anton Heyboer(1924-2005) besloot in de jaren zeventig om zich ver buiten het stadsleven te vestigen. In de jaren vijftig en zestig had hij aardig wat verdiend met zijn schilderijen en prenten. Hij kocht een paar kleine Hasselblatts en legde de totstand- koming van zijn kluizenaarsplek in De Ilp vast. Hij bleef fotograferen bij het komen van zijn vier vrouwen met wie hij een commune vormde en die hem hielpen bij zijn werk.
ERF DE ILP
My Living Place