COLLECTIE XL Boymans Rotterdam

Carel Blotkamp heeft in het oude gedeelte van het museum een nieuwe presentatie van de collectie samengesteld onder de titel De Collectie als Tijdmachine. Een aantal werken konden niet worden opgenomen omdat ze eenvoudig te groot waren. Daarom is er nu op de bovenverdieping van de nieuwbouw Collectie XL te zien. Grote werken uit de verzameling vanaf de jaren vijftig. En het is smullen. De werken krijgen alle ruimte. Het geheel is ingedeeld in tijdvakken. De grenzen zijn vaag omdat er in geen enkele periode alleen maar werken tot stand kwamen in exact dezelfde stijl. Grote kunstenaars hebben hun eigen signatuur en hun eigen thema's.
Sommige werken zijn aangekocht nadat ze in de Onderzeeloods op Zuid te zien waren. Ooit betrok Boymans de loods in de zomers om daar installaties en reuzenwerken te tonen. Die mogelijkheid zou Rotterdam het museum opnieuw moeten geven.

KLAAS KLOOSTERBOER (1959, NL)  PAK 2000
Dit gigantische werk maakte de kunstenaar speciaal voor de Onderzeeloods.
Hij onderzoekt in zijn werk welke vormen schilderijen kunnen aannemen.

JIM SHAW ( 1952, USA) D;RED DWARF, BLACK HOLE 2000
Shaw is een alleskunner: schilderijen, beelden , installaties, films en muziek.
Voor zijn schilderijen gebruikt hij oude decordoeken. Daarop brengt hij zijn pop-art-achtige beelden aan die zo uit s.f. strips lijken te komen.

JIM SHAW  ??
In de Collectie als Tijdmachine is ook een werk van Shaw te zien, het is een recente aankoop

JIM DINE (1935, USA) FRANCIS WYNDHAM 1968
Wyndham was een Brits schrijver die daarnaast redacteur was voor vele bekende schrijvers.
Jim Dine schrijft ook poezie. Dit vierluik is een onderzoek van wat kunst is. Alle vier zijn op een andere manier geschilderd en vormgegeven. Dat Dine vooral gezien wordt als pop art kunstenaar is aan deze werken niet af te zien.

JIM DINE  RAINBOW 1969
Dit lijkt al meer richting pop art te gaan. Tegelijkertijd is het ook weer een werk dat de vraag oproept of dit kunt is. Een aantal linten in de kleuren van de regenboog  bijeengehouden door een spijker.

BRAM BOGART (1921 -2012, NL) ROODRROOD
Tot een half jaar voor zijn dood is Bogart aan het werk gebleven.
Zijn werk wordt gerekend tot de Art Informel en bij de materieschilderkunst.
Dit werk is een voorbeeld van de laatste. Het is een werk dat bestaat uit een dikke laag gips en pasteuze verf. Het is te zwaar om aan een muur te hangen.

LOUISE NEVELSON (1899-1988, USA) RAIN FOREST WALL 1967
 is vooral bekend geworden door haar assemblages van gevonden voorwerpen, hout of schroot.
Bij voorkeur schildert zij het geheel in het zwart.

MARISOL (1930-2016) THE CAR  1964
In de jaren zestig behoorde zij tot de grote pop kunstenaars.
Na de jaren zestig trok zij zich terug en maakte geen of nauwelijks kunst.
De auto is gebouwd van hout met koppen van mannequins(de poppen).
Ze heeft de gezichten erop geplakt.Deze zijn afkomstig uit tijdschriften.

MARISOL THE CAR (DETAIL)

JANNIS KOUNELLIS (1936-2017)  SENZA TITULO  1973
Kounellis werkt vaak met eenvoudige materialen als vuur, jute en steenkool.
Men rekent hem tot de stroming van de Arte Povera.
Dit werk combineert zijn visie op het Zwarte Vierkant van Malevich met een aantal klassieke koppen.
De symmetrie doorbreekt hij door de rechterhoek vrij te houden en links het beeld met blinddoek toe te voegen.

GRAYSON PERRY (1960,GB) RECLINING FIGURE

WIM T. SCHIPPERS (1942,NL) EGGS 1968
Zijn televisiewerk en zijn theaterwerk kennen een grote mate van absurditeit en humor.
Ook zijn kunstwerken dragen dit uit. Soms rekent men hem tot de Fluxus beweging,
die het banale ophemelt tot grote kunst. Dit werk bestaat uit zwabbers en gekleurde eieren.

ANSELM KIEFER (1945, BRD) NOTUNG  1973

GER VAN ELK (1941-2014) IT'S ME TWICE AS FLAT AS I CAN BE (1973)

RICHARD LONG (1945, GB)   SLATE CIRCLE  (1980)
Long is een van de bekendste makers van Land Art. Hij verzamelt stenen of drijfhout en maakt daar cirkels van.

PETER STRUYCKEN  (1939, NL) BLOCKS 2 1976
Hij was een van de eersten die computers gebruikte bij het bedenken en make van zijn werk.
Het krijgt daardoor een gestructureerd en bijna wiskundig aanzien, maar door zijn persoonlijke ingrepen wordt het nooit doods.

GEORGE SEGALL (1924-2000,USA) COUPLE AT THE STAIRS 1964
De levensgrote modellen kreeg hij door de figuren te omwikkelen met verband en daarop gips aan te brengen. Vervolgens knipte hij het gips langszij af en maakte er een eenheid van. Daardoor zijn het geen portretten geworden maar roepen ze wel een situatie of emotie op .