NEO RAUCH - DROMOS De Fundatie Zwolle

DROMOS  1993

Het grote overzicht van schilderijen heet Dromos naar het eerste schilderij dat Neo Rauch (1960) in zijn geboorteplaats Leipzig exposeerde. Kenmerkend zijn het gebruik van een sober palet, hier blauw, grijs en zwart, de voorstelling die nauwelijks te bevatten is en het grote formaat.
De titel Dromos is de naam van de weg naar een tempel in Egypte, die loopt tussen rijen beelden  van sfinxen. Wie de schilderijen kent, weet dat ze de raadselachtigheid hebben die bij sfinxen hoort.
Rau zelf weigert zijn voorstellingen uit te leggen. Ze gaan terug op droombeelden, zegt hij.
Ruim 65 werken zijn er te zien in de  Fundatie. Elk werk lijkt opgebouwd uit diverse voorstellingen die niet veel met elkaar te maken lijken te hebben. En toch klopt het.
Elk werk vraagt tijd om te beschouwen en te doorgronden waarom ze je als kijker zo boeien. Dat is vermoeiend, zeker als er zo veel bij elkaar hangen.

Het belang van de schilderkunst van Neo Rauch is dat op zichzelf niets betekenis heeft en dat enkel de inspanning om zich te verhouden tot het onverklaarbare - het verlangen naar iets wat voorbij is of wellicht nog komen moet - de inspanning rechtvaardigt om het te schilderen. Het wezenlijke is vooralsnog wezenloos, maar heeft de potentie om een gedaante aan te nemen die er wellicht toe doet. (Alex de Vries in Mr.Motley)

MARS 2002

GEWITTERFRONT 2016

VATER 2007

DIE KONTROLLE 2010

DER FORMER 2016
We zien de schilder zelf zittend voor een doek waarop hij zelf is afgebeeld terwijl hij aan het schilderen is. Daarachter is een beeldhouwer  aan het werk.