SURF TRIBE - STEPHAN VANFLETTEREN fotografie Kunsthal Rotterdam

De meesterlijke fotograaf Stefan Vanfletteren (1969, België) neemt telkens een onderwerp onder handen voor zijn werk. Dat kan mensen in armoede zijn of zeeverkenners of zoals nu surfers.
Hij is niet geïnteresseerd in actiefoto's, die zijn er al genoeg. Vanfletteren heeft een diepe interesse in de mens. Hij ging anderhalf jaar lang naar plaatsen waar veel surfers komen. De surfers met hun uitgesproken moed en wilskracht fotografeerde hij tegen een neutrale achtergrond voordat ze de zee opgingen. Hij noemt ze een SURF TRIBE, omdat ze gemeen hebben dat ze liefde voor het water, de verslaving aan de golf en een diep ontzag voor de kracht van de oceaan. Wat je in hun ogen ziet, is de wil om het gevecht aan te gaan met de golven en vooral met zichzelf. Ze dagen zichzelf iedere keer weer uit. Sommigen hebben armen of benen verloren, anderen een oog, maar ze gaan door, wat het ook kost.
In de Kunsthal zijn 70 portretten op groot formaat te zien. Prachtig ingericht en fantastisch uitgelicht.
Elke foto is voorzien van de gegevens van de geportretteerde, soms met een kort verhaal over hun prestaties. Van jong tot oud, van arm tot miljonair.

ACTIE <--> REACTIE 100 jaar Kinetische Kunst Kunsthal Rotterdam

Umberto Eco definieerde Kinetische Kunst als ' een vorm van  plastische kunst waarbij door middel van de beweging van vormen, kleuren en vlakken een veranderend geheel wordt verkregen.'
Deze omschrijving laat ook kunst toe die niet nadrukkelijk beweegt, maar ook andere vormen van kunst, zoals Op Art (waarbij de beweging in het werk komt door het oog van de toeschouwer en
kunstwerken waarin de beweging het gevolg is van veranderingen in het licht.

Pas in de jaren 50 maakten kunstenaars bewegende werken ( de mobiles van Alexander Calder, de machines van Jean Tinguely, etc) die later Kinetisch genoemd werden. Maar in de jaren 20 werd er al geëxperimenteerd met beweging in de kunst. Laslo Moholy-Nagy ontwierp modulators die met licht en beweging zorgen voor een fascinerend schaduwspel op de wanden.
In 1955 maakte het publiek kennis met deze bewegingskunst in een tentoonstelling met werk van o.a. Tinguely, Jesus Raphael Soto, Pol Bury, Victor Vasarely.
Begin jaren 60 trokken exposities van Kinetisch Kunst enorme aantallen bezoekers. De Op Art werken van Vasarely en Bridget Riley verschenen op posters en in de mode. Dit commerciële succes kon Riley helemaal niet waarderen. Ze maakte daarna  werken die duidelijk niet op het optische effect terugvielen.

De Kunsthal trekt massa's kijkers. Zo veel dat sommige werken niet goed te zien zijn. De indeling is niet optimaal: sommige werken hangen in te nauwe gangen en zijn daardoor niet goed te bekijken,
ook de indeling in thema's is niet altijd te volgen door de vele hoekjes en zaaltjes.

HEINZ MACK MECHANISCHES BALLET  1964 (maquette)
Voor deze tentoonstelling is hij voor het eerst te zien op bedoelde grootte.

HANS HAACKE BLAUES SEGEL 1964/5

CARLOS CRUZ-DUEZ CHROMOSATURATION 1965

JULIEN LE PARC LUMIERE ALTERNEE 1966

FRANCOIS MORELLET SPHERE FRAMES 1962

BRIDGET RILEY BLAZE IV 1964

LILIAN LIJN LIQUID REFLECTION 1968

GIANNI COLOMBO SPAZIO ELASTICO 1967

JESUS RAFAEL SOTO PENETRABLE DE LYON 1988

CONRAD SHAWCROSS SLOW ARC INSIDE A CUBE IV 2009

ZILVINAS KEMPINAS BEYOND THE FANS 2013
De ventilators houden een cirkel van tape voortdurend in de lucht

BLOOT Museum Kranenburgh

 De tentoonstelling is samengesteld door Thomas Widdershoven die mededirecteur is van het designbureau Thonic. Dat is te merken aan de ruime werken uit de reclamewereld en design.

Bloot is een actueel thema, waarbij het internet een dubbele rol speelt. Enerzijds is porno alom toegankelijk, tegelijkertijd is er een toenemende preutsheid door het besef dat er bijna geen privacy meer is door de sociale media.
Bloot is niet gelijk aan naakt. Bloot ben je voor jezelf, niet om bekeken te worden. Naakt ben je voor een ander, je bent je bewust dat men je zonder kleren ziet. (aldus John Berger).
Een fraai voorbeeld is de collectie die Melanie Bonajo (1978) heeft aangelegd: 200 foto's van plassende meisjes. sommige lijken geposeerd (naakt), andere 'toevallig' (bloot).

De verzameling werken waaiert vele kanten op. Da tis het gevolg van de brainstorm die aan de samenstelling is vooraf gegaan. De expo is opgedeeld in Bloot, Ontkleed, Ontmaskerd. Waarom werken onder een van deze noemers vallen, is niet helder. Helaas is er niet kritisch genoeg geselecteerd, zodat er koeienmagen en foto's van afgravingen te zien zijn. Een aantal belangrijke kunstenaars die zich nadrukkelijk met het thema bezig zijn, schitteren door hun afwezigheid:
Paul Kooiker, Diane Kwaaitaal, Juul Kraaier en Thom Puckley, etc.
                                                   
Maria Roosen (1957) is bekend geworden door de geslachtsorganen die zij maakt in glas en in textiel. Naast borsten en billen heeft zij piemels gemaakt. Door ze aan touwtjes te hangen en in vazen te zetten maakt ze het macho-idee belachelijk. Bovendien zijn ze kwetsbaar en zoet door de kleuren en het materiaal.

JEAN, PIERRE, CLAUDE 2004 glas en landbouwtouw

LULLENVAAS 2009 glas

PIEMEKRUKJE 2017 katoen en krukje

Matthew Day Jackson (1974, VS) is een veelzijdig kunstenaar. Voorzijn werk verdiept hij zich in ruimtevaart en mythologie, in exacte wetenschappen en kunstgeschiedenis. Hij heeft een aantal beelden gemaakt in de traditie van de kunst. De Odalisk is een verleidelijke vrouw die op een bed wacht op de man, die sjeik, meester of klant kan zijn. Bewust heeft hij voor verbrand hout gekozen om zo aan te sluiten op het 19e eeuwse idee dat zwarte vrouwen begeerlijk zijn door hun grote kennis van de geheimen van de seks. 

ODALISK V (2018) hout, steen, draad

Lois Cohen (1991) en Indiana Roma (1994, USA) maakt een serie Metamorphosis.

Daarin vertalen ze beroemde schilderijen met vrouwen naar onze tijd. Hier betreft het La Grande Odalisque (1814) van Ingres. 

ODALISQUE (2018) print op dekostof

Berend Strik (1960) is gefascineerd door de seksbladen die de jaren 70-90  te koop waren.

Uit zijn verzameling heeft hij de meest expliciete genomen en die min of meer verhuld door ze te voorzien van borduursels en lapjes. Natuurlijk bewerkt hij ook andersoortige foto's op dezelfde wijze.  

REVERSE COWGIRL 2018 textiel p foto

Fleur Hulleman (1990) is ontwerper. Zij vindt de commerciële seksspeeltjes weinig opwindend en te mechanisch. Daarom is zij zelf aan het werk gegaan. Haar project noemt ze Porn For The Soul. Het zijn keramische organische vormen die voorzien van haartjes e.d en de fantasie prikkelen hoe ze te gebruiken.

VULVAAN,TIETELAAR, SWAFFIELIST, ETC 2017 keramiek, silicone en haar

 Kim van Erven (1984) vindt dat kunstwerken altijd iets ongemakkelijks moeten oproepen.

Haar werken met inkepingen en uitstulpingen roepen onherroepelijk seksuele ideeën op terwijl de vormen eigenlijk abstract te noemen zijn. Zou dat door de pasteltinten komen of doordat mensen graag aan seks denken?

SOFTIE, TIGHT, TUCKED IN 2016 MDF, foam, doek en lak

Lucy Glendinning (1964, GB) onderzoekt in haar werk de representatie van het menselijk lichaam. Het grootste orgaan is de huid, die ons beschermt maar ook onze identiteit uitmaakt. Zonder huid is de mens geen mens meer.

SKINS 1 (2010) rubber

Casper Berger (1965) gaat in zijn serie Skeleton letterlijk tot op het bot. Met behulp van een CT-scanner maakte hij opnamen van zijn hele lichaam. Elk individueel bot drukte hij af met een #D-printer, De wetenschap is in staat om uit elk bot de genetische identiteit vast te stellen.

WALKING THE DOG /SELF PORTRAIT 40 (2015) lood, leer, ijzer en katoen

Thomas Widdershoven (1960) heeft voor de SP een prachtige clip gemaakt. Een oude vrouw met een rollator kleedt zich langzaam uit. De tekst: Nu er al zoveel hulpverleners mij bloot hebben gezien, kan ik net zo goed bloot gaan voor heel Nederland."

Viviane Sassen (1972) begon met foto's van zichzelf en haar vrienden te maken, waarbij ze in vreemde houdingen lagen. Later werkte ze graag in Afrika, waarbij schaduwen delen van de mens onzichtbaar maakten.

De Japanse kunstenares Yayoi Kusama maakte furore met haar fel gekleurde dots. Jan van Schoonhoven vond het prima om mee te werken aan haar action painting.

Action in Stedelijk Schiedam 1967

Shigeko Kubota (1937, Japan) behoorde bij de Fluxus beweging. Een stroming die vooral 'live' werkte en met minimale middelen het publiek wilde shockeren. Zij vonden dat alles kunst kon zijn.

Hier is zij met rode verf bezig. De kwast zat vast in haar ondergoed.

VAGINA PAINTING 1965

Mandy den Elzen (1981) maakt installaties met dierlijke organen. zij is gefascineerd door de ingewikkelde processen die zich binnen een dierlijk lichaam afspelen. Mooi om te zien, maar bloot?

The Exploration of the Digestion System of a Cow (2015)

Fernando Sanchez Castillo (1970, Spanje) verbeeldt de man die in 1989 stuitte op de tanks die oprukte naar het Plein van de Hemelse Vrede om daar de demonstrerende studenten weg te jagen.

Hij ging met zijn boodschappentassen voor de tanks staan en versperde hun de weg. Omstanders trokken hem weg en de identiteit van de man is nooit vastgesteld. 

TANKMAN (2016) marmer

Yinka Shonibare (1962, GB) maakt installaties met etalagepoppen zonder hoofd. Hij verft de huid zwart en stelt ze op als in bekende romantische schilderijen, zoals hier een tafereel ontleend aan Jean Honore Fragonard. De figuren zijn gekleed in de typische dessins die Dutch Wax wordt genoemd. De Helmondse katoendrukker Vlisco maakte deze stoffen speciaal voor de Afrikaanse markt. Het werk is multi-interpretabel met natuurlijk een accent op het rassenonderscheid.

THE PURSUIT 2007 Etalagepoppen, Vlisco katoen, schoenen, kokosmatten en kunstbloemen.